อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 10 วันที่ 21 ธ.ค. 55
เช้าวันรุ่งขึ้น ระหว่างนั่งรถไปทำงาน พัดต่อว่าเรียวที่รู้เรื่องไทมาตลอด แต่กลับปิดปากเงียบ อยากรู้เหตุผลว่าทำไมถึงทำอย่างนั้น เขาอยากจะบอกว่าเป็นเพราะเขารักเธอ ไม่อยากให้เธอสนใจไท แต่ไม่กล้าพูดได้แต่บอกว่าไม่มีเหตุผลอะไรทั้งสิ้นแค่ไม่อยากบอก พัดเลิกเซ้าซี้ เปลี่ยนเรื่องพูด“นายรู้ไหม นายอยู่ใกล้ชิดฉันทุกวัน แต่ฉันไม่เคยเข้าใจนายเลย ไม่เข้าใจตัวตนของนายด้วยซํ้า”
“เรื่องนั้นไม่จำเป็นสำหรับคุณพัดหรอกครับ เมื่อถึงเวลาคุณพัดก็จะรู้จักผมเอง” เรียวทิ้งท้ายไว้อย่างนั้น แล้วตั้งใจขับรถต่อไป...
ด้านปลายฟ้าเข้างานสายเพราะมัวแต่ยื้อแย่งเงินทอนจากมอเตอร์ไซค์รับจ้างเจ้าเล่ห์ที่ไม่ยอมทอนเงินให้ ยื้อไปยื้อมาจนกระเป๋าใส่เงินของเขาขาด เธอตกใจ รีบยกเงินทอน 5 บาทให้แล้ววิ่งแจ้นเข้าออฟฟิศ ปล่อยให้คนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างเก็บเศษเงินที่ตกเกลื่อนคนเดียว
สิ่งแรกที่ทำเมื่อมาถึงห้องทำงานของพัด ปลายฟ้าชะโงกหน้าเข้าไปดูว่าเจ้านายมาหรือยัง ถึงกับถอนใจโล่งอกที่เห็นห้องว่างเปล่า รีบจัดผมเผ้ากับเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วคว้านํ้าแก้วใหญ่มาดื่มแก้กระหาย...
ในเวลาไล่เลี่ยกัน อาฮวดกับไทตามประกบบุ๊นเข้าไปในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง โดยมีสายสืบของมังกรซุ่มดูอยู่ไม่ห่าง บุ๊นเข้าไปพบหมอพินิจ ผอ.โรงพยาบาลตามลำพังในห้องทำงาน ไทกับอาฮวดยืนคุมเชิงอยู่ด้านนอก หมอพินิจกระวีกระวาดลุกขึ้นต้อนรับบุ๊น ทักทายด้วยความสนิทสนม
“สวัสดี เถ้าแก่...เป็นไงบ้าง ดูท่าทางแข็งแรงดีนี่ จะตรวจสุขภาพเลยไหม”
“ไม่หรอก วันนี้อยากมาคุยเรื่องนั้น ว่าพอจะเป็นไปได้หรือยัง”
หมอพินิจหุบยิ้ม สีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที
ที่ด้านนอกห้อง ไทเดินสำรวจไปรอบๆ ก่อนจะหยุดมองออกไปนอกหน้าต่าง อาฮวดก็ทำเช่นเดียวกันแต่คนละฝั่ง ไม่พบสิ่งผิดปกติ หันมาถามไทว่ามีอะไรหรือเปล่า ได้ความว่ามีรถคันหนึ่งขับตามเรามาตลอดทาง ตั้งแต่ออกจากบ้าน อาฮวดถามลองเชิงว่ารู้ได้อย่างไร
“ข้อแรกมันเป็นสัญชาตญาณของคนขับรถ ข้อสองเขาทิ้งระยะห่างจากผมเท่ากันตลอดเส้นทาง และข้อสาม เขาจอดรอดูเราอยู่ที่นั่น” ไทพยักพเยิดไปทางที่รถของสายสืบจอดอยู่ “ลุงคงตอบข้อสี่ให้ตัวเองได้นะ”
“ฉันพอจะรู้ว่าเป็นคนของใคร” อาฮวดสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอาการใดๆ จังหวะนั้น บุ๊นออกจากห้องโดยมีหมอพินิจตามมาส่ง เขาขอบใจหมอมากที่เป็นธุระเรื่องนั้นให้
“ไม่เป็นไรเถ้าแก่ ผมขอตรวจอาการอย่างละเอียดอีกครั้งแล้วจะรีบดำเนินการทันที”
บุ๊นพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเดินจากไปโดยมีไทกับอาฮวดตามประกบ ครู่ต่อมา ขณะไทขับรถมาตามเส้นทาง มองกระจกส่องหลังเห็นรถสายสืบของมังกรยังคงสะกดรอยตาม จึงแจ้งให้บุ๊นทราบ
“มีคนตามเรามาตลอดทางเลยครับ”
บุ๊นรู้ดีว่าต้องเป็นคนของมังกร จึงไม่ใส่ใจอะไรนัก สั่งให้ไทขับรถต่อไปตามปกติ
ooooooo
เรียวตามมาคุ้มกันพัดถึงห้องทำงานต้องแปลกใจที่เห็นปลายฟ้านั่งอยู่ที่โต๊ะเลขาฯ และยิ่งแปลกใจมากขึ้นเมื่อพัดแนะนำว่านี่คือเลขาฯคนใหม่ของตน ทั้งคู่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อนแต่ไม่มีใครพูดอะไร จากนั้น พัดสั่งปลายฟ้าให้ตามเข้ามาในห้องเพื่อมอบหมายงานให้
“เดี๋ยวเธอเอาเอกสารจากเมืองจีนทั้งหมดนี่แปลเป็นภาษาไทยแล้วส่งไปตามฝ่ายที่เกี่ยวข้อง บอกเขาว่าเป็นข้อมูลที่จะใช้ประชุมกับพวกคนจีน” พัดสั่งเสร็จ นึกอะไรขึ้นมาได้ ถามปลายฟ้าว่า ถ้าได้เจอหัวหน้าของเธออีกครั้ง จะบอกเขาว่าอย่างไร ปลายฟ้างงที่อยู่ๆเจ้านายสาวพูดเรื่องนี้ขึ้นมา แต่ก็ตอบ
“เอ่อ...คงไม่มีคำพูดหรอกค่ะ...แค่ได้เจอกันก็ดีแล้ว” เธอยิ้มสดใส ก่อนจะหยิบเอกสารทั้งหมดออกไป
พัดมองตาม สัมผัสได้ว่าเธอมีใจให้ไทเต็มๆ ก็รู้สึกหึงหวงขึ้นมา...
ขณะที่โอตี่กำลังอยู่ในวงล้อมของสาวๆ เบตตี้มาถึงไม่พูดพล่าม โวยวายลั่นว่าผู้หญิงที่เขาให้ตามหา ไปอยู่เมืองนอกตั้ง 10 กว่าปีที่แล้วไม่เคยกลับเมืองไทยอีกเลย ถ้าเขาอยากจะให้เธอเก็บกวาดก็ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายเพิ่มให้ เพราะเธอต้องเดินทางไปอเมริกา ซึ่งก็ยังไม่รู้เลยว่าอยู่ตรงไหนของประเทศ โอตี่สีหน้าฉงนขึ้นมาทันที
“นังนั่นอยู่ไกลตั้งอเมริกา ทำไมลุงบุ๊นถึงแน่ใจว่ายังถือไพ่เหนือกว่าและก็ไม่รู้ว่าทั้งคู่ได้ติดต่อกันหรือเปล่า...เอ...เราจะรู้ได้อย่างไรนะ” โอตี่ถามลองเชิง เบตตี้ตอบโดยไม่ต้องคิดว่าต้องดักฟังโทรศัพท์ของบุ๊น
“ถูกต้องแล้วครับ” โอตี่ตะโกนลั่น ทำท่าเหมือนพิธีกรเกมโชว์ เบตตี้ถึงกับส่ายหน้าระอาที่เขาบ้าไม่เลิก...
ระหว่างที่มังกรกับโอตี่เริ่มรุกบุ๊นหนักข้อขึ้นทุกที ฉัตรได้รับรายงานจากคู่หูว่ารู้ชื่อเจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่เข้าไปพัวพันกับคดีที่ดินที่ปากช่องแล้ว คือ เทอด ธัญธรณี เป็นป่าไม้อำเภอในสมัยนั้น ฉัตรสะดุดหูทันที
“ธัญธรณี...นามสกุลนี้คุ้นๆ แล้วนายเทอดตอนนี้อยู่ไหน”
“ถูกลอบยิงที่บ้านพัก เมื่อ 14 ปีก่อน เข้าใจว่าสาเหตุน่าจะมาจากเรื่องนี้”
“ข้าคุ้นๆนามสกุลนี้ว่ะ เหมือนกับเคยเห็นที่ไหน” ฉัตรสีหน้าครุ่นคิดสงสัย...
ในเวลาเดียวกัน พีทอดแปลกใจไม่ได้ที่อยู่ๆ ลิลลี่โทร.นัดให้มาเจอที่บาร์เหล้าภายในสปาหรูแห่งหนึ่ง ตั้งแต่เธอบอกเลิกเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ทั้งๆที่เธอทำงานอยู่ที่เดียวกับพี่สาวของเขา พีทยังคงไว้ท่าถามเสียงเข้มว่ามีธุระอะไร ลิลลี่แค่อยากจะกลับมาคืนดีด้วย เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
“นี่เธอทำสปาจนเพี้ยนหรือเปล่าเนี่ย เธอเป็นคนทิ้งฉันไปแล้ว อยู่ดีๆก็อยากจะกลับมาคบกันใหม่ ฉันไม่ใช่ดอกไม้ริมทางนะ”
“ไม่อยากคบก็ไม่เป็นไร ท่าทางเธอมีคนอื่นอยู่นี่” ลิลลี่ยักไหล่ ไม่สนใจ
“แน่นอน...ผู้หญิงของฉันมีเยอะแยะ...แต่...ตอนนี้ไม่เหลือใครเลย คบกับเธอสักพักคงไม่เป็นไรมั้ง ฉันไปทำงานก่อนล่ะ คืนนี้ค่อยมาทบทวนความสัมพันธ์กันใหม่” พีทพูดจบกลับออกไป ลิลลี่ยิ้มพอใจ
ooooooo
ขณะที่แผนจุดถ่านไฟเก่าระหว่างลิลลี่กับพีทที่มังกรวางไว้สำเร็จด้วยดี โอตี่กำลังแนะให้พ่อลุยกับลุงบุ๊นไปเลยจะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว มังกรไม่เห็นด้วย
“แกก็รู้ว่าพี่ใหญ่ยังถือไพ่เหนือกว่าฉัน ฉันต้องแน่ใจว่ามันจะไม่มีอะไรปูดขึ้นมาทำให้ฉันต้องลำบากใจอีก”
โอตี่เชื่อว่าลุงบุ๊นกำลังลักไก่พวกเราเพราะลูกสาวของนายมนัสอยู่เมืองนอกและไม่เคยส่งข่าวหรือติดต่อกับเขาเลย มังกรนิ่วหน้าสงสัย ถ้าเช่นนั้นพี่ใหญ่เอาอะไรมาต่อรองกับตน คนอย่างเขาไม่เคยเอาอากาศมาต่อรอง นี่ต้องเป็นเรื่องจริง และบุ๊นมั่นใจว่าไพ่ใบสุดท้ายนี้จะเล่นงานตนได้ถึงได้แบไต๋ออกมา
“เรื่องนี้กำลังติดตามอยู่ บางทีบ้านพักตากอากาศหลังนั้นอาจจะเป็นไพ่ใบนั้นก็ได้” โอตี่ตั้งข้อสังเกต
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆเราก็เตรียมเกณฑ์ทหาร
ได้เลย แกรีบจัดการให้รู้เรื่องเร็วๆก็แล้วกัน” มังกรสั่งการ...
ที่บริษัทจ้าวหยาง บุ๊นเสร็จจากงานเอกสารตรงหน้า หยิบมือถือขึ้นมาโทร.หาพยาบาลที่เฝ้าไข้นายมนัสถามว่าเรียบร้อยดีไหม
“ค่ะท่าน...ทุกอย่างเรียบร้อยค่ะอาการไม่มีอะไรผิดปกติ...ค่ะ...ได้ค่ะ”
เบตตี้ดักฟังเสียงสนทนาครั้งนี้ด้วยสีหน้าครุ่นคิด “อาการ...ใครป่วย...หรือว่าในนั้นมีคนป่วย”...
หลังจากนั่งรถกันมาเงียบๆพักใหญ่ เรียวทำลายความเงียบ พูดขึ้นลอยๆว่าท่าทางปลายฟ้าจะยังไม่รู้ว่าหัวหน้าของเธอทำงานที่นี่ พัดยอกย้อนว่ามันไม่ใช่หน้าที่ที่ตนต้องแจ้งเธอไม่ใช่หรือ
“ครับ แต่วันหนึ่งพวกเขาก็ต้องเจอกัน”
“มันเป็นเรื่องของวันหนึ่ง ไม่ใช่วันนี้...เอ่อ...
นายเรียว...นายว่าฉันสมควรจะไปหาไทที่บ้านพักเขาไหม”
เรียวถึงกับสะอึก รู้ทันทีว่าเธอชอบผู้ชายคนนี้มากขนาดไหน ตอบเลี่ยงๆว่าตนไม่มีความเห็น แต่ถ้าท่านประธานทราบ จะเป็นการไม่ดีด้วยกันทั้งสองฝ่าย
“นั่นแหละ...เขาเรียกว่าความเห็น...กลับบ้านเลยแล้วกัน”
เรียวไม่ค่อยสบายใจนักที่เห็นหญิงที่เขารักเป็น แบบนี้ คิดหาทางทำอะไรบางอย่าง
ooooooo
อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 10 วันที่ 21 ธ.ค. 55
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดินละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ