@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 15 ธ.ค 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 15 ธ.ค 2555

“มา ผมช่วยนะ”
ฤชวีเดินไปเอาเครื่องดูดฝุ่นมาลงมือดูดฝุ่น พิมภาแค้น เดินไปเอาไม้ขนไก่ ปัดฝุ่นตามตู้โต๊ะลงที่พื้น ฤชวีตามดูดฝุ่นอย่างใจเย็น
พิมภากับฤชวีช่วยกันทำความสะอาดบ้านไปหยอกล้อกันไปและเมื่อทำเสร็จพิมภาทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดแรง
ฤชวีส่งแก้วน้ำเย็นให้
“เหนื่อย”

แล้วเสียงท้องพิมภาก็ร้องดัง
“แล้วก็คงจะหิวด้วย”
“คุณต้น” ฤชวีรู้ทัน
“ถ้าอยากทานของอร่อยๆ ต้องออกไปจ่ายตลาดด้วยกันครับ”
“ไม่เอาอะ”



ฤชวีไม่ฟัง ลากพิมภาออกไปเลย
ไปมั้ย”
“แกหึง”
“บ้า”
พิมภาหันไปมองทางอื่นไม่สบตานันทิกานต์
“ไม่หึงสิแปลก คุณต้นออกจะดีขนาดนั้น”
“ดียังไงก็แต่งกันหลอกๆ เดี๋ยวก็ต้องแยกย้าย”
“ก็ทำให้มันเป็นจริงๆ ไม่ได้หรือไง”
“ทำอะไร”
“หมายถึงตกลงรับเค้าเป็นสามีจริงๆ ส่วนเรื่องอื่นแกจะทำอะไรก็เรื่องของแก ทำไมเค้าอยู่ด้วยแล้วไม่ดีเหรอ”
“ก็ดี ก็ไม่เหงาดี” พิมภาอ้อมแอ้มตอบ
“ใช่มะ งั้นก็รับๆ เค้าเป็นสามีจริงๆ ไปดิวะ”
“ไม่”
“ไม่ งั้นก็ไล่เค้ากลับไปสิ ให้เค้าอยู่บ้านเดียวกับแกอยู่ทำไม พ่อแม่แกก็ไม่อยู่นิ”
“ก็เผื่อพ่อกับแม่กลับมากระทันหัน จะได้ไม่ต้องไปตามไง”
“อยากให้เค้าอยู่ใกล้ๆ ว่างั้น”
“ใช่ ไม่ใช่นะไอ้แนน แกห้ามคิดมาก ห้ามคิดลึก ห้ามคิดอะไรทั้งนั้น”
“แกสะกดจิตตัวเองแบบนี้เหรอ” พิมภาชะงัก
“นายต้นก็แค่ความผิดพลาด”
“การรับผู้ชายคนนี้เข้ามาในชีวิตแกเรียกความผิดพลาดเหรอ ทำไมแกไม่มองอีกมุมวะ แบบนี้ฉันเรียกความโชคดีว่ะ ปาฏิหาริย์เลยล่ะ” พิมภานิ่งคิด
เสียงโทรศัพท์ภายในดัง พิมภารับสาย

“ค่ะคุณสุ พิมจะไปเดี๋ยวนี้”
พิมภาเข้ามาที่หน้าห้องทำงานสุกัญญา ซูซี่เห็นมองอย่างสงสัย พิมภาเข้ามาพบสุกัญญาในห้องทำงาน สุกัญญามอบหมายงานให้พิมภา
“พี่อยากให้พิมรับผิดชอบเรื่อง หาสถานที่จัดงานเลี้ยงลูกค้าประจำปี แล้วงานนี้พี่จะเปิดตัวคุณตรีวิญกับสื่อ”
“ทำไมจะต้องจัดงานขนาดนั้นด้วยคะ”
สุกัญญาส่งนิตยสารหน้าปกเป็นรูปตรีวิญให้ดู
“การที่ Naree นักบริหารหน้าใหม่ระดับเอเชียมาร่วมงาน การเปิดตัวคุณตรีวิญก็จะเป็นการพีอาร์บริษัทเราไปในตัวด้วย งานครั้งนี้สำคัญกับภาพลักษณ์ของบริษัทมาก พิมจะจัดการเรื่องนี้ให้พี่ได้ไหม”
พิมภากระตือรือร้นรับด้วยความยินดี
“ได้ค่ะ”
“จะใช้เวลากี่วัน”
“ขอเวลาสามวันพิมจะจัดการให้เรียบร้อยค่ะ”

ซูซี่เรื่องพิมภามารายงานลัลนา
“คุณสุเรียกยายพิมไปพบ แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร”
“ต้องเป็นงานสำคัญมากแน่ๆ คุณสุถึงเรียกยายพิมไปคุยเป็นการส่วนตัวแบบนั้น”
ลัลนาอยากรู้มากว่าพิมภาได้รับมอบหมายงานอะไร

เย็นวันนั้นที่คอนโดพิมภา พิมภาเก็บเสื้อผ้าที่ห้องใส่กระเป๋าออกมาเห็นภัทรพลนั่งอยู่กับฤชวีโดยไม่มีภาณุวัฒน์กับพิมมาลา ภัทรพลชิงตอบก่อนที่พิมภาจะถาม
“มาเที่ยว พักผ่อน”
“ไม่ได้ถาม”
“พี่เป็นคนโปร่งใส จริงจังจริงใจ ทำอะไรก็ชอบให้มันเคลียร์ๆ”
“พิมจะไม่อยู่สักสองวันจะไปตระเวนหาสถานที่จัดงานบริษัทที่หัวหิน”
ภัทรพลเห็นเอกสารวางบนโต๊ะเป็นรายชื่อที่นันทิกานต์คัดไว้ให้ พิมภาวงไว้สองที่ที่น่าสนใจ
“ทำไมไม่ให้คุณต้นไปด้วย” พิมภาอึ้ง ฤชวีรอฟังคำตอบของพิมภา “หรือว่า”
“หรือว่าอะไรพี่ภัทร” พิมภาร้อนตัว
“แกยังไม่ทิ้งนิสัยลั้นลา อยากทำตัวเหมือนคนโสด เลยไม่คิดจะหนีบสามีไปด้วย”
“บ้าน่ะ”
“งั้นก็ให้คุณต้นไปด้วย สามีจะได้ดูแลภรรยา”
พิมภามองฤชวีเหมือนจะไม่ไว้ใจแต่ก็ตกลงใจให้ฤชวีไปด้วย
“ก็ได้”
“ดีมาก” ภัทรพลโอบทั้งคู่ไว้ “ถือว่าฮันนีมูนไง เดี๋ยวพี่เฝ้าบ้านให้เอง”
พิมภาทำไม่รู้ไม่ชี้ ฤชวีได้แต่อมยิ้มเงียบๆ

ซูซี่มาหาลัลนาที่บ้านแล้วรายงานลัลนาเรื่องพิมภา
“น้องพิมลางาน 3 วันนับจากพรุ่งนี้ “
“ยัยพิมไปไหน ปกติไม่เคยยอมขาดงาน พักร้อนยังไม่เคยลา”
ที่โทรศัพท์ลัลนาดัง ซูซี่มองว่านายเสร่อ
“กดทิ้งเลยมั้ยคะ”
ลัลนานึกอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง
“อย่าค่ะ” ลัลนาดึงโทรศัพท์มาคุย “คุณภัทรเหรอคะ ชวนทานข้าว ได้สิคะ”
ซูซี่งงว่าลัลนาจะทำอะไร

ลัลนาทำหน้าแบบเซ็งมากที่ต้องมานั่งกินโจ๊กข้างถนนแต่ภัทรพลก็คะยั้นคะยอ
“โจ๊กไข่เยี่ยวม้า ร้านนี้อร่อยมากนะครับ”
ลัลนาจำต้องกินเพื่อความแนบเนียน
“คุณภัทรมาอยู่เที่ยวนี้กี่วันเหรอคะ”
“ก็สักสองสามวันน่ะครับ จนกว่ายัยพิมมันจะกลับ”
“พิมไปไหนเหรอคะ”
“ไปทำงานที่หัวหินน่ะครับ”
“งานอะไรเหรอคะ”
“นี่คุณลัลอำผมเล่นรึเปล่าครับ ก็งานเลี้ยงลูกค้าแล้วก็เปิดตัวมาร์เก็ตติ้งเมเนเจอร์คนใหม่ไงครับ”
ลัลนาสายตากร้าวขึ้นมาทันที แล้วก็พยายามทำให้ทุกอย่างปกติ
“อ๋อ งานนี้นี่เอง”
ภัทรพลกินโจ๊กอย่างไม่สงสัยลัลนา ลัลนามีสายตามุ่งมั่นจะตัดหน้าพิมภาให้ได้
ฤชวีถือกระเป๋าลงมาอย่างกระตือรือร้นทักทายกับยาม ฟร้อนท์ แม่บ้านอย่างสนิทสนม พิมภามองฤชวีที่ดูจะสนิทสนมจำชื่อได้ด้วยว่าใครเป็นใครอย่างหมั่นไส้
“มาอยู่ไม่กี่วันรู้จักไปทั่วเลยนะ”
“คุณพิมอยู่ที่นี่มาตั้งนานทำไมถึงไม่รู้จักพวกเขาล่ะครับ ชีวิตที่รีบเร่งของคุณ แบ่งมาซักสองสามนาทีใส่ใจคนรอบข้างบ้าง มันก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตคุณเดินช้าลงหรอกนะครับ คุณเคยยิ้มให้คนที่นี่บ้างมั๊ยครับ” พิมภานิ่ง เพราะแทบจะไม่เคยทำเลย “ถ้าไม่เคยก็ทำซะนะครับ”
ฤชวีเดินนำออกไป พิมภาลองหันไปยิ้มให้ยาม ฟร้อนท์ แม่บ้าน ทุกคนยิ้มให้พิมภา พิมภาเริ่มรู้สึกคิดตามที่ฤชวีพูด

พิมภาโทรศัพท์สั่งงานนันทิกานต์ว่ากำลังจะไปที่หัวหิน
“รายละเอียดงานฉันเซฟไว้ในไอแพดหมดแล้ว ยังไงฝากด้วยนะแนน”
ฤชวีขับรถมาที่หน้าคอนโดรับพิมภาขึ้นรถ ฤชวีขับรถออกไปโดยไม่รู้ว่าลัลนากับซูซี่จอดซุ่มรออยู่
“ยายพิมไปกับใคร”
ลัลนามองตามพิมภาอย่างสงสัย แล้วขับรถตามออกไป
หน้าโรงแรมหรูห้าดาวภายในกรุงเทพฯ พิมภาเดินนำฤชวีมาที่หน้าโรงแรม
“งาน thank you party นี่งานใหญ่มากใช่ไหมครับ”
“ก็จะมีลูกค้าระดับ vip แล้วก็มีคู่ค้าของบริษัทปีก่อนๆ ลัลนาจะเป็นคนรับผิดชอบ ที่ผ่านมาลัลนาเลือกใช้โรงแรมสี่ดาว แต่ปีนี้มันสำคัญ ฉันต้องเลือกระดับห้าดาว”
“สำคัญยังไงครับ”
พิมภาก้าวขึ้นบนบันไดสูงกว่าฤชีวีหนึ่งขั้น
“ก็สำคัญเพราะ...” พิมภาจะบอกว่าเปิดตัวตรีวิญกับสื่อ แต่หันมาเห็นฤชวีมองหน้าจังเปลี่ยนคำพูด “เพราะมันเป็นหน้าเป็นตาของบริษัทนะสิ แล้วฉันก็จะจัดให้ดีกว่าที่ยัยลัลทำไว้”
ฤชวีก้าวขึ้นมายืนเท่ากับพิมภา มองหน้าพิมภา
“มันจะเหนื่อยเกินไปไหมครับถ้าต้องใช้ชีวิตแข่งขันตลอดเวลา”
พิมภาก้าวขึ้นบันไดอีกสองขั้นถึงจะหันมาพูดกับฤชวี
“ถ้าอยู่เฉย ๆ ก็ไม่ก้าวหน้า ถ้าอยากมีที่ยืนมันก็ต้องแข่งขัน มันถึงจะได้มา”
“เราทุกคนมีที่ยืนครับ แต่ที่ๆ คุณอยากยืนคือยืนเหนือคนอื่น แม้กระทั่งตอนนี้”
พิมภามองตัวเองที่ยืนเหนือฤชวีอย่างเคยชินกับการที่ต้องเป็นผู้นำ พิมภาอึ้งเพราะที่ฤชวีว่าจริงทุกคำ พิมภา
รู้ว่าไม่ใช่ความคิดที่ถูกแต่ก็ยังยืนยันตามความคิดตัวเอง
“แล้วมันผิดตรงไหน ในเมื่อฉันทำงานหนักก็เพื่อความก้าวหน้า”
“ไม่ผิดหรอกครับ แต่ยืนเหนือคนอื่น มันหมายถึงยืนคนเดียว โดดเดี่ยว คุณพิมชอบชีวิตแบบนั้นเหรอครับ”
พิมภาอึ้งเพราะชีวิตมองแต่เส้นชัยต้องได้ ต้องดี ต้องเป็นที่ยอมรับ แต่ไม่เคยคิดว่าถึงตรงนั้นแล้วจะเป็นยังไง
ซูซี่ที่ตามเข้ามาลังเลอยากจะห้าม
“เอายังไงดี ถ้าเข้าไปห้าม น้องพิมต้องรู้แน่ เอาไงดี”
ฤชวียิ้มแต่ยังบีบพิมภาให้ตอบ
“ชอบหรือครับ”
พิมภาอึ้ง ตอบไม่ได้เลยเหวี่ยงแทน
“ฉันมาทำงานไม่มีเวลาตอบคำถามพวกอารมณ์ศิลปินไม่เลือกที่”
พิมภาพูดจบก็เดินเข้าไปเลย ฤชวีมองตามส่ายหัวนิดๆ กับความดื้อของพิมภา ฤชวีเดินตามเข้าไป
“แย่แล้ว” ซูซี่เครียด

พิมภากับฤชวีเข้ามาที่หน้าห้องผู้จัดการแผนกจัดเลี้ยง พิมภาตรงเข้าไปที่โต๊ะเลขาหน้าห้อง
“สวัสดีค่ะ ดิฉันพิมภามาจากบริษัทนารีติดต่อเรื่องห้องจัดเลี้ยง นัดไว้ตอนสิบโมงน่ะค่ะ”
“จากบริษัทนารี มาถึงแล้วนี่คะ ตอนนี้กำลังคุยกับผู้จัดการอยู่ด้านในค่ะ”
“แต่ดิฉันแจ้งว่าจะมาด้วยตนเองนะคะ”
“ก็ตัวแทนที่มาแจ้งว่าคุณพิมภาไม่สะดวก ส่งให้เขามาคุยรายละเอียดแทนน่ะค่ะ”
“เขาแจ้งชื่อไหมคะ”
“คุณลัลนาค่ะ”
พิมภาโกรธของขึ้นทันที
“แล้วดิฉันจะส่งรายละเอียดอุปกรณ์ที่ต้องการเพิ่มเติมมาให้นะคะ”
พิมภาหันไปเจอลัลนาเดินออกมากับผู้จัดการ พิมภาตรงไปหาทันที
“คุณพิมครับ”
“ลัลนา”
“พิม มาสายไปนะจ๊ะฉันคุยเรื่องรายละเอียดกับผู้จัดการเรื่องงานเลี้ยงเรียบร้อยแล้ว”
“สวัสดีค่ะผู้จัดการ ดิฉันพิมภา จากบริษัทนารีที่แจ้งว่าจะเข้ามาคุยรายละเอียดในการใช้ห้องจัดเลี้ยง ดิฉันคอนเฟิร์มเวลาตอนสิบโมงเช้า ตอนนี้ 9.58 นาที ดิฉันพร้อมที่จะคุยเรื่องรายละเอียดของงานทั้งหมดแล้วค่ะ” ผู้จัดการงง
“แต่ว่าถ้าเป็นงานของบริษัทนารี”
“ลัลจัดการคุยให้เรียบร้อยแล้ว พิมจะคุยซ้ำซ้อนทำไมล่ะจ๊ะ”
“แต่เรื่องนี้ไม่ใช่หน้าที่ของเธอ”
ฤชวีเรียกพิมภาเบาๆ พยายามเตือน
“คุณพิมครับ” พิมภาไม่สนใจยังคุยกับผู้จัดการต่อ
“ขอโทษนะคะ ข้อตกลงก่อนหน้านี้ดิฉันคงต้องขอยกเลิกทั้งหมด ดิฉันจะเป็นคนคุยรายละเอียดทั้งหมดด้วยตัวเอง”

“แต่ลัลคุยเรื่องรายละเอียดทั้งหมดแล้ว”
“ดิฉันเป็นคนที่รับผิดชอบงานนี้โดยตรง ดังนั้นคนที่มีสิทธิ์คุยเรื่องนี้คือดิฉันคนเดียว ถ้าผู้จัดการต้องการคำตอบที่ชัดเจนว่าใครเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ก็โทรไปเช็กที่บริษัทได้ค่ะ”
“ผู้จัดการคะ” ลัลนาไม่ยอมแพ้ ผู้จัดการเริ่มไม่พอใจ
“ขอโทษนะครับ การที่ใครจะรับผิดชอบงานนี้มันไม่ใช่หน้าที่ของผมที่ต้องตัดสินใจ และผมยังมีลูกค้าอีกหลายท่านที่รอคุยรายละเอียด ผมคงมีเวลาให้พวกคุณได้เท่านี้ ขอตัวนะครับ”
ผู้จัดการเดินกลับเข้าไปในห้องทันที พิมภากับลัลนามองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมแพ้
“เธอมาที่นี่ได้ยังไง”
ลัลนายิ้มเยาะไม่ตอบเดินออกไป พิมภาตาม ฤชวีตามรู้ว่าพิมภาอารมณ์ขึ้นสุดๆ แล้ว

ลัลนาเดินออกออกมาหน้าโรงแรม ซูซี่รีบวิ่งเข้ามาหา
“เป็นยังไงบ้างคะน้องลัล พี่เห็นน้องพิมเข้าไปเมื่อกี้ พี่จะขวางก็ไม่กล้า”
พิมภาตามมาเอาเรื่อง
“ลัลนา มารยาทในการทำงานนี่มันไม่ได้มีอยู่ในตัวเธอเลยใช่ไหม”
“ฉันพยายามช่วยงานของบริษัทต่างหาก”
“ด้วยการแทรกแซงงานคนอื่นน่ะเหรอ ไม่ได้เรียนมาหรือไงว่าทำแบบนี้มันเรียกว่าไร้มารยาท” ลัลนาของขึ้น
“แล้วคนที่มันสอพลอแย่งงานคนอื่นไป จะให้เรียกว่าอะไร หน้าด้านดีไหม”
“ฉันไม่ได้แย่งงานใคร”
“ทุกปีงาน thank you party ต้องเป็นหน้าที่ฉัน แต่ปีนี้เป็นเธอ มันจะมีเหตุผลอะไรนอกจากเธอขอ”
“จริงค่ะ ทุกครั้งลูกค้าก็ตอบรับดีมาก น้องพิมไม่น่าเป็นคนแบบนี้เลยนะคะ” ซูซี่เข้าข้างลัลนา
“ทำไมเธอไม่คิดอีกแบบล่ะว่าคุณสุต้องการคนที่เก่งและไว้ใจว่าจะรับผิดชอบงานใหญ่ได้ และคนที่เขาไว้ใจก็คือฉันไม่ใช่เธอ”
“ไม่จริง”
“ความสามารถคนเราไม่เท่ากัน ถ้าด้อยกว่าก็ต้องยอมรับนะลัลนา”
“ยัยพิม”
ลัลนาจะขยับเข้าหาพิมภาด้วยความโกรธ ฤชวีเข้ามาขวางไว้
“ขอโทษนะครับ ผมว่าคุณสองคนคงลืมไปว่าตรงนี้เป็นที่สาธารณะ และทุกคนกำลังมองพวกคุณอยู่”
“คุณเป็นใคร มายุ่งอะไรด้วย”
“ผมเป็น...”
“คุณต้น” พิมภาห้าม
“เพื่อนของคุณพิมครับ ผมว่าถ้าคุณจะยืนเถียงกันไปก็ไม่มีประโยชน์ ไม่มีใครยอมรับว่าตัวเองผิดหรอกครับ ทำไมไม่ให้หัวหน้าพวกคุณตัดสินล่ะครับว่าใครเป็นคนผิดระหว่างคนที่ได้รับคำสั่งโดยตรงกับคนที่มายุ่งในงานที่ไม่ใช่หน้าที่ของตัวเอง”
ลัลนาอึ้งเพราะตัวเองผิดเต็มๆ
“สักวัน ฉันจะทำให้เธอได้รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นตัวจริง”
ลัลนาพูดจบเดินสะบัดหน้าไป ซูซี่เหวอ อยู่ๆ ก็ไป แล้วหันมาเจอพิมภาที่หน้าโหดมากซูซี่จึงรีบชิ่ง
“น้องลัล รอพี่ด้วยสิคะ”
“เสียงานหมด จะทำยังไงล่ะทีนี้” พิมภาหน้าเครียด
“ใจเย็นๆ ครับ ที่นี่ไม่ใช่คำตอบสุดท้ายหรอกครับ ยังมีโรงแรมอีกหลายที่ที่คุณลิสต์เผื่อไว้ไม่ใช่เหรอครับ”
พิมภาหยิบสมุดรายชื่อโรงแรมขึ้นมาเปิดหา หน้าเครียดมาก

ส่วนที่คอนโดพิมภา ภัทรพลเดินเลี้ยวมาจากทางลิฟต์มองหาเห็นเกษมที่นั่งรออยู่คนเดียวที่ล็อบบี้
“ขอโทษครับ คุณเกษมที่โทรมาขอพบคุณต้นใช่ไหมครับ”
“ใช่ครับ แล้วคุณต้น”
“เขาไม่อยู่หรอกครับ” เกษมมีสีหน้าผิดหวังมาก “คุณมีธุระอะไรฝากเรื่องไว้กับผมก็ได้นะครับ เดี๋ยวเขากลับมาแล้วผมจะบอกเขาให้”
“คือผมจะเอาหนังสือนิยายที่คุณต้นแต่งมาให้คุณต้นช่วยเซ็นเป็นที่ระลึกน่ะครับ ตอนแรกว่าจะรอตอนส่งรายงานข้อมูลการสืบให้คุณฤชวีแล้วค่อยขอลายเซ็น แต่พอส่งข้อมูลไปทางคุณพิมภาก็เลยไม่ได้เจอคุณฤชวีเลย”
“ข้อมูล ข้อมูลอะไรเหรอครับ”
“ก็ข้อมูล...” เกษมชะงักมองภัทรพลอย่างไม่แน่ใจว่าควรพูดไหม
“ผมเป็นพี่ชายของพิมภาน่ะครับ ภรรยาของคุณต้น”
“คุณพิมเป็นภรรยาคุณต้นเหรอครับ มิน่าถึงให้ผมช่วยสืบด่วน”
“ตกลงไอ้เรื่องที่บอกให้สืบนี่มันเรื่องอะไรครับ”
“ก็เรื่องที่มีคนใส่ร้ายคุณพิมภาไงครับ คือ...”
ภัทรพลฟังเกษมเล่าอย่างตั้งใจ

ฤชวีเดินมาที่หน้าร้านอาหารจะเข้าไป พิมภาหน้าหงิกเสียงดัง
“คุณต้น ฉันรีบนะ”
“ผมทราบ แต่เราตระเวนหาตั้งแต่เช้าจนบ่ายแล้ว ต้องทานข้าวแล้วครับ”
“แต่ฉันไม่หิว”
“คุณไม่หิวแต่ผมหิว กระเพาะของเรา...”
“มันคนละอันกัน ฉันรู้น่า หิวใช่ไหม หิวก็กินสิ”
พิมภาเดินนำเข้าไปในร้าน ฤชวีมองตามยิ้มๆ ที่พิมภาเริ่มลดความเอาแต่ใจลงเล็กน้อย

พิมภาเดินเข้ามาในร้านตามมาด้วยฤชวี พนักงานเข้ามาต้อนรับ
“2 ที่ค่ะ”
พนักงานเดินนำพิมภากับฤชวีไปนั่งที่โต๊ะมุมหนึ่งริมกระจกที่มองออกไปเห็นโต๊ะที่จัดไว้นั่งของร้านอยู่ด้านนอก คือโต๊ะในกับโต๊ะด้านนอก กั้นแค่กระจกร้าน
“คุณพิมจะทานอะไรครับ”
“นั่นสิ กินอะไรดี” พิมภาดูเมนูอย่างสนใจ
ฤชวีนั่งมองพิมภาที่อ่านเมนูอย่างตั้งใจ ฤชวีแอบมองอมยิ้มนิดๆ ด้านนอกเอกพลกับปราสินีเดินมาตรงโต๊ะด้านนอกที่ตรงกับโต๊ะของพิมภา เอกพลคุยมือถือ
“แต่เดือนก่อนสินค้าของคุณก็มียอดสูงขึ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เพราะผมนะ ผมต้องได้เงินในส่วนที่เราตกลงกันไว้ ประธานคิม ฮัลโหล ฮัลโหล ปัทโธ่เว้ย”
ปราสินีจะแตะแขนเอกพลเพื่อปลอบ
“พี่เอก”
พอปราสินีแตะเอกพลปัดมือปราสินีจนมือฟาดเข้าหน้าปราสินี เพี๊ยะ ปราสินีเซอึ้งไป เอกพลไม่ได้รู้สึกผิด แถมยังใส่ระบายอารมณ์ทันที
“มันเบี้ยวไม่ยอมจ่าย มันขู่ว่าจะให้เราชดใช้ค่าเสียหายที่มันต้องถอนสินค้าออกก่อนที่นารีจะฟ้อง สูญเงินเป็นล้านเพราะความโง่ของเธอแท้ๆ”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 15 ธ.ค 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage