@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 19 ธ.ค 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 19 ธ.ค 2555

“พวกที่มางานเป็นใครกันบ้างล่ะคุณต้น”
“เห็นคุณพิมว่ามีคู่ค้า
คือกลุ่มร้านค้าที่นารีนำสินค้าไปลงช็อปกับกลุ่มลูกค้าวีไอพีที่มียอดสั่งซื้อเกินแสนต่อปีขึ้นไปน่ะครับ”
“มิน่าถึงลงทุนจัดงานขนาดนี้”
ลูกค้าเริ่มทยอยเข้ามาในงาน มีพนักงานมาคอยเดินเสิร์ฟเครื่องดื่ม การะเกตุเดินพาเอกพลเข้ามาในงาน ภัทรพลหันไปเห็นพอดี
“ไอ้เอกพล มันมางานนี้ได้ยังไง”

ฤชวีมองเอกพลที่เดินเคียงคู่กับการะเกตุ สุกัญญากำลังทักทายแขกในงานหันมาเห็นการะเกตุแล้วชะงักที่เห็นเอกพล
“สวัสดีครับคุณสุ”



สุกัญญาเห็นว่ามากับการะเกตุก็เก็บอาการยิ้มให้
“สวัสดีค่ะคุณการะเกตุ”
“งานน่าสนใจดีนะคะ”
“วันนี้เราจะเปิดตัวสินค้าใหม่ของนารี คุณการะเกตุเชิญทดลองสินค้าสิคะ”
“มาตรฐานของสินค้านารี ไม่แพ้แบรนด์ระดับท็อปของต่างประเทศเลยนะครับ จริงมั้ยครับคุณสุ” เอกพลมอง อย่างสะใจประมาณว่าวันนี้สุกัญญาต้องเกรงใจตัวเอง สุกัญญาไม่พอใจแต่ต้องยิ้มรับฝืนๆ

“ตามสบายนะคะ”
การะเกตุยิ้มแล้วเดินไปที่บูธลิปสติก longtime เอกพลเห็นกลุ่มลัลนาก็แยกตัวไม่ตามเข้าไป สุกัญญามองเอกพลอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก


ตรีวิญเดินเข้ามา สุกัญญาพาตรีวิญไปแนะนำกับคู่ค้า สุกัญญามองนาฬิกาข้อมือแล้วหันมาพยักหน้าให้ซูซี่มาหา ซูซี่เดินเข้ามา
“ซูซี่ ลัลกับพิมล่ะ”
“คือ สองคนนั้นเขา...มาโน่นแล้วค่ะ”
สุกัญญาหันมอง ทุกคนในงานก็หันมองเพราะเสียงฮือฮาจากหน้าประตู
ที่หน้าประตู ลัลนากับพิมภาในชุดสวยขนาดกินกันไม่ลงเดินตู่กันเข้ามา ฤชวี ตรีวิญมองพิมภาตะลึงกับความสวยจัดเต็ม ภัทรพลมองลัลนาอย่างถูกใจ พิมภาเห็นฤชวีมองก็เชิดงอนใส่เดินไปที่บูธตัวเอง ฤชวีเซ็งแต่ก็งอนเหมือนกัน
เอกพลที่อยู่กับการะเกตุเห็นพิมภายิ่งเสียดายจึงมองเธอ ประมาณว่าจะต้องเอาคืนมาให้ได้
“สองคนนั้นเป็นใคร เดินเปิดตัวอย่างกับเจ้าของบริษัท” การะเกตุถามเอกพล
“แบรนด์เมเนเจอร์ของนารีครับ”
การะเกตุไม่ถูกชะตา เพราะสองสาวสวยกว่าจึงพาลหมั่นไส้
“ทำตัวโดดเด่น เรียกร้องความสนใจ”
การะเกตุมองความโดดเด่นของพิมภากับลัลนาอย่างหมั่นไส้
พิมภาเดินเข้ามาที่บูธเห็นว่ามีลูกค้ากับคู่ค้าอยู่ที่บูธมากกว่าบูธของลัลนาเกือบครึ่งนึง คุณจี๋ คู่ค้าเข้ามาหาพิมภา พิมภายิ้มแย้มต้อนรับ
“สวัสดีค่ะ คุณจี๋ แป้งวิงค์ตัวนี้เจาะกลุ่มผู้หญิงวัยทำงาน ถ้านำไปลงช็อปที่ภาคเหนือของคุณจี๋รับรองว่าต้องฮอตแน่ๆ”
“สินค้าคุณพิมรับผิดชอบไม่เคยทำให้จี๋ผิดหวังอยู่แล้ว ปีที่แล้วจี๋สั่งไปเท่าไหร่ก็ขายหมดจนต้องสั่งมาตุนไว้”
“ยินดีค่ะที่สินค้าของนารีทำให้คุณจี๋พอใจ”
ลูกค้าหลายคนเข้ามาหาพิมภาทักทายอย่างสนิทสนม
ทางด้านบู๊ทลัลนา ลัลนาก็ต้อนรับลูกค้ากับคู่ค้าอย่างขยันขันแข็ง แต่จำนวนคนที่เข้าหาลัลนาก็น้อยกว่าพิมภา
“ถ้าน้องลัลมีลูกค้าเท่ากับน้องพิมคงสบายกว่านี้เยอะ”
ซูซี่กระซิบกับลัลนา ลัลนาหันมามองซูซี่อย่างตำหนิ ซูซี่เนียนเดินไปต้อนรับลูกค้า ลัลนามองไปทางพิมภากำมือแน่นด้วยความอิจฉา
สุกัญญายืนอยู่กับตรีวิญมองการทำงานของพิมภากับลัลนา
“ดูลูกค้าส่วนใหญ่จะให้ความสนใจคุณพิมนะครับ”
“พิมขยันลงพื้นที่ เข้าถึงลูกค้าทุกระดับ ความคิดก้าวหน้ามองข้ามช็อตเสมอ ปีที่แล้วก็ได้จัดอันดับหนึ่งในสิบ นักการตลาดหน้าใหม่ของนิตยสารมาร์เก็ตติ้ง”
“ดูคุณสุจะให้ความไว้ใจคุณพิมมากนะครับ”
“พิมเป็นคนทำงานเพื่องาน ไม่ใช่ทำงานเพื่อเอาหน้า พี่ชอบคนแบบนี้”
ตรีวิญมองพิมภารู้สึกสนใจพิมภามากขึ้น

การะเกตุยืนอยู่ที่บูธลิปสติก ซูซี่ จุ๋มจิ๋มกับลิลลี่กำลังเอาลิปสติกเบอร์ต่างๆ ให้ลูกค้าทดลอง การะเกตุทาที่มือมองแล้วไม่ชอบ
“เบอร์นี้มันจืดไปหน่อยนะ ฉันอยากได้เข้ม แรงกว่านี้”
“เบอร์ 7 มั้ยคะ จะออกโทนแดง”
การะเกตุลองทาที่มือดู แล้วบอกเสียงดัง
“ไม่ล่ะ ถ้าทาออกมาคงคิดว่ากินเลือด”
จุ๋มจิ๋มกับลิลลี่หน้าเสีย ซูซี่ได้ยินเข้ามาช่วย
“งั้นเบอร์ 5 สิคะ จะอมส้มนิดๆ ไม่แดงจนเกินไป”
การะเกตุลองทาที่มือดู ยิ่งไม่ชอบ
“ฉันว่าสีมันเหมือนหมากนะ ดูยายมาก”
ลูกค้าที่ทดลองพากันฟังการะเกตุที่เลือกๆ เริ่มวางตัวอย่าง ลัลนาได้ยินหันมองเห็นซูซี่ ลิลลี่กับจุ๋มเริ่มเลิ่กลั่กลัลนาเข้ามารับหน้า
“รูปปากสวยอย่างคุณ ทาสีไหนก็สวยค่ะ แต่ลัลว่าคุณดูสวยใส เป็นเบอร์ 2 ดีกว่านะคะ อมชมพู ลองทากับริมฝีปากดูสิคะ”
ลัลนาเอาแปรงทาแกะใหม่ให้การะเกตุ การะเกตุทาแล้วส่องๆ ดู
“ถูกของเธอ เหมาะกับสวยใสๆ อย่างฉัน”
การะเกตุเดินเชิดๆ ไป ซูซี่มองตามอย่างหมั่นไส้
“จะเยอะไปไหน สวยใส ๆ อย่างฉัน”
“พี่ซูซี่เก็บอาการหน่อยค่ะ ลูกค้าคือพระเจ้านะคะ” ลัลนามองไปเห็นสุกัญญายืนคุยกับพิมภา นันทิกานต์ “พี่ซูซี่ เรื่องเซเล็บที่จะมาสัมภาษณ์คู่กับคุณตรีวิญมาหรือยังคะ”
“ป่านนี้ไปนั่งดูปลาโลมาสีชมพูที่ขนอม เมืองนครฯแล้วล่ะค่ะ”
“งั้นลัลต้องไปปั่นสักหน่อย”

ลัลนายิ้มพอใจเดินไป
สุกัญญาถามความเรียบร้อยกับพิมภา นันทิกานต์

“ทุกอย่างเรียบร้อยนะ วันนี้สื่อมวลชนมาเยอะ คงโปรโมทได้มากอยู่”
พิมภากับนันทิกานต์อ้ำอึ้ง ลัลนารีบเข้ามาทันที
“พิมจ๊ะ คุณวรุฒน์เซเลบฯที่จะมาคุยบนเวทีกับคุณตรีวิญมาหรือยังจ๊ะ ลัลจะได้คุยสคริปต์กับแขก” สุกัญญาหันมาหาพิมภา พิมภากับนันทิกานต์มองหน้ากันเครียด “ว่ายังไงจ๊ะพิม คุณวรุฒน์ล่ะจ๊ะ”
พิมภามองลัลนาอย่างไม่พอใจมั่นใจว่าเป็นฝีลัลนาแน่ ลัลนายิ้มเย้ยว่าเสร็จแน่ นันทิกานต์พยายามคิดหาทางออก แล้วสายตานันทิกานต์ก็มองเห็นฤชวีที่กำลังจะเดินออกไปกับภัทรพล นันทิกานต์ปิ๊งไอเดีย
“เราเปลี่ยนแขกรับเชิญกะทันหันค่ะ แต่แขกมาถึงแล้วค่ะ” พิมภาหันมองนันทิกานต์ว่าหมายถึงใคร “แนนกับพิมขอไปต้อนรับแขกก่อนนะคะ”
นันทิกานต์ดึงพิมภาไป
“งั้นลัลขอไปเช็กสคริปต์ก่อนนะคะ”
ลัลนาทำเนียนเดินตามไป

นันทิกานต์ลากพิมภาให้เดินตามฤชวี
“ไอ้แนนแกจะลากฉันไปไหน แขกที่ไหนของแก”
ฤชวีกำลังเดินออกไปด้านนอกกับภัทรพล
“คุณต้นคะ”
ฤชวีกับภัทรพลชะงักทั้งคู่ นันทิกานต์ลากพิมภาเข้าไปหา
“แนนกับพิมมีเรื่องจะขอให้ช่วยค่ะ”
“ช่วยอะไรครับ”
“ช่วยขึ้นเป็นแขกรับเชิญบนเวทีคุยกับคุณตรีวิญบนเวทีน่ะค่ะ”
“ไอ้แนน คุณต้นไม่ได้เป็นไฮโซอะไรนะ” พิมภากระซิบกับนันทิกานต์อย่างตกใจ นันทิกานต์จึงเถียง
“แต่คุณต้นเป็นนักเขียนนะ อาชีพน่าสนใจ แล้วโปรไฟล์เรื่องงานก็จี๊ดอยู่ คุณต้นมีหนังสือนิยายที่ตีพิมพ์ต่างประเทศด้วยใช่มั้ยคะ”
“ครับ”
“นั่นไง เข้าล็อคเป๊ะ ทัศนคติผู้ชายที่แตกต่างจากคุณตรีวิญ นักธุรกิจกับศิลปิน อืม คุณต้นก็เหมาะดีนะ”
พิมภาคิด ๆ มองฤชวีตอนแรกว่าจะไม่ขอร้องเพราะเพิ่งโวยไปเมื่อกลางวันว่าจะไม่ง้อ ฤชวียืนมองว่าพิมภาจะเอายังไง
“ไอ้พิม เราไม่มีเวลาแล้ว”
พิมภาตัดสินใจง้อ
“คุณต้นช่วยฉันหน่อยได้ไหม”
ฤชวียังงอนอยู่แต่ไม่เคยปฏิเสธพิมภา
“ถ้าคิดว่าผมช่วยได้ผมก็จะช่วย”
นันทิกานต์หันไปดีใจกับพิมภา แต่พิมภาไม่แน่ใจว่าฤชวีจะช่วยได้ไหม
“แฟนเราถ้าไม่กำราบ โดนสุนัขคาบไปรับประทานจะแย่นะ” ภัทรพลกระซิบกับฤชวี ฤชวีมองพิมภาคิดตามที่ภัทรพลพูด
ลัลนาที่แอบฟังอยู่ยิ้มร้ายก่อนจะเดินออกไป ภัทรพลเห็นลัลนาที่มาแอบฟัง ภัทรพลมองตามลัลนาแล้วคิดถึงสิ่งที่ลัลนาขอให้ช่วย ภัทรพลมองฤชวีอย่างตัดสินใจ

ลัลนาเดินจะไปเข้าประตูห้องจัดเลี้ยงอีกทาง แต่แล้วเธอก็ต้องชะงักเมื่อเดินมาเจอการะเกตุกำลังจูบกับเอกพลในมุมมืด
“อุ้ย” เอกพลชะงักหันมาตกใจที่เห็นลัลนา ลัลนามองอย่างเหยียดๆ “ไม่เลือกที่กินเลยนะ”
การะเกตุหันมา พอลัลนาเห็นก็ยิ่งอึ้ง ลัลนาส่ายหน้าสมเพชแล้วเดินเข้างานไป
“ส่ายหน้าใส่ฉันเหรอ” การะเกตุโมโหจะตามไปเล่นงานลัลนา
“คุณจะไปไหนครับ” เอกพลรีบถาม
“สั่งสอนคน”
การะเกตุเดินเข้าไปในงาน

ลัลนากลับมาที่บูธ การะเกตุก้าวตามเข้ามา การะเกตุเสียงดังใส่จุ๋มจิ๋มกับลิลลี่
“ลิปสติก longtime ไม่เห็นจะติดทนนานอย่างที่บอกเลยสักนิด ฉันทาไปแป๊บเดียวสีก็จางแล้ว”
ลัลนาหันมามองการะเกตุ รู้ว่าการะเกตุจงใจตามมาหาเรื่อง
“ลิปสติก longtime ติดทนนานมากนะคะ คุณเทสต์มาแล้วนี่ว่าแม้จะผ่านเหตุการณ์ตื่นเต้นแค่ไหน แต่ลิปสติกก็ยังติดทนไม่ลบเลือน”
“คุณลูกค้าเทสต์ด้วยวิธีไหนเหรอคะ” ซูซี่ถามแทรกขึ้นมา ลัลนามองการะเกตุอย่างท้าทาย
“แบ่งปันประสบการณ์กันสิคะ จะได้เป็นเคสตัวอย่าง” ลัลนาบอกพร้อมกัยิ้มเยาะ
การะเกตุเถียงไม่ออก พอเห็นทุกคนมองมาก็สะบัดหน้าไปทางบูธของพิมภา ลัลนามองตามอย่างดูถูก
“ยัยนี่มันเยอะจริงๆ”
ลัลนากำลังจะหันมาดูแลลูกค้าแต่ชะงักที่เห็นภัทรพลเดินยิ้มเข้ามาหา
“เรื่องพิม ที่คุณลัลขอให้ผมช่วย ผมอยากรู้ว่าผมต้องทำยังไงบ้างครับ”

ลัลนายิ้มพอใจ คิดว่าภัทรหลงเธอจนโง่เข้าทาง
ภัทรพลเข้ามาที่หลังเวทีแล้วเดินตรงมาที่นางแบบของพิมภาที่แต่งหน้าเสร็จแล้ว นางแบบลุกขึ้น ภัทรพลเข้าไปขวางทันทีนางแบบมองงงว่ามีอะไร


“น้องเป็นนางแบบแป้งวิงค์ใช่ไหมคะ” ภัทรพลทำท่าทางแต๋วใส่
“ค่ะ”
“คุณพิมบอกให้พี่มาพาน้องไปเปลี่ยนชุดสำหรับขึ้นเวทีจ๊ะ”
“ก็ชุดนี้ไงคะ ชุดสำหรับขึ้นแวที”
“ต๊าย นี่มันไม่ใช่อ่ะค่ะ มันไม่ใช่ ใครหยิบชุดนี้ให้น้องเนี่ย รีบไปเปลี่ยนเลยนะคะ ถ้าคุณพิมมาเห็นว่าใส่ชุดนี้น้องโดนแคนเซิลงานแน่ๆ”
“แต่ว่าชุดนี้คุณแนนเขา...”
ภัทรพลไม่รอช้าท่าทีรีบร้อน จับนางแบบดันออกไป
“ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลยจ๊ะ”
“ห้องแต่งตัวทางโน้นนะคะ” นางแบบแย้ง
“พี่ย้ายห้องแต่งตัวแล้วจ๊ะ ตามพี่คนโน้นไปเลยนะจ๊ะ”
นางแบบมองไปเห็นซูซี่กับลิลลี่รออยู่ด้านนอก ซูซี่ยิ้มรับ พอภัทรพลดันนางแบบออกมา ซูซี่กับลิลลี่ก็เข้ามาจับแขนนางแบบแล้วดึงไปโดยที่นางแบบสู้แรงทั้งคู่ไม่ไหวจึงโดนซูซี่กับลิลลี่พาไป ภัทรพลมองตามยิ้มๆ

การะเกตุเดินหงุดหงิดมาที่บูธของพิมภา สายตามองไปทางบู๊ทลัลนาอย่างหัวเสีย
“เอกพลไปไหนเนี่ย”
การะเกตุมองหาเอกพลอย่างหงุดหงิด เดียที่ประจำอยู่ที่บู๊ทพิมภากำลังดูแลลูกค้าเห็นการะเกตุเดินเข้ามาก็เรียกอย่างเชิญชวน
“แป้งวิงค์ เนียน เรียบ ใกล้แค่ไหนก็ไม่หวั่นค่ะ เชิญทดลองสินค้าค่ะ”
การะเกตุมองเดียที่แทรกมาในจังหวะที่กำลังต้องการหาที่ระบายพอดี การะเกตุจึงยิ้มร้ายๆ
“ดีเลย กำลังอยากด่า เอ๊ยลองอยู่พอดี” การะเกตุรับแป้งมาจากเดียลองเอามาทาที่มือ “หยาบ” เดียสะดุ้ง ลูกค้าคนอื่นๆ มอง “ดูสิไม่เห็นจะเนียนเรียบตรงไหนเลย”
“งั้นลองเบอร์นี้นะคะ”
การะเกตุรับมาทาๆ
“ห่วย” เดียเริ่มหน้าเสีย ลูกค้าคนอื่นหันมองการะเกตุ พิมภากับนันทิกานต์เดินกลับเข้ามาชะงักที่ได้ยินเสียงการะเกตุ “คุณภาพต่ำแบบนี้เอามาขายได้ยังไง ไม่เห็นจะปกปิดอะไรตรงไหน”
พิมภาเดินยิ้มเข้าไปรับหน้า
“ขอโทษนะคะ สินค้าไม่ถูกใจเหรอคะ”
“ใช่” การะเกตุหันมาเห็นหน้าพิมภายิ่งเหวี่ยงเพราะหมั่นไส้เป็นทุนเดิม “โฆษณาเกินจริงนะ ทั้งที่คุณภาพสินค้าแย่มาก”
“ถ้าอย่างนั้นลองเบอร์อื่น”
“ไม่จำเป็น แค่แตะดูฉันก็รู้แล้วว่าไม่ได้เรื่อง เทียบกับแบรนด์ไฮๆ ที่ฉันใช้ คุณภาพแบบนี้โลว์คลาสมาก”
คุณจี๋กำลังลองสินค้าเดือดร้อนแทนพิมภาทันที
“ไม่จริงนะคะ ของเขาออกจะดี ดูสิเนี่ย ปกปิด เนียน เรียบจะตาย ทาหน้าสิคะคุณน้อง มือคุณน้องหยาบขนาดนั้น ใช้เป็นกิโลก็ปิดไม่อยู่หรอกค้า”
พิมภายิ้มเข้าทางเลย
“ขอให้ดิฉันเลือกให้นะคะ สภาพผิวหน้าของคุณคงต้องใช้การปกปิดระดับ 5 นะคะ”
“ระดับ 5 นี่สำหรับผิวแบบไหนนะคะคุณพิม” ตุณจี๋แกล้งถาม
“สำหรับสภาพผิวที่มีรูขุมขนใหญ่ค่ะ”
“ขนาดจี๋ว่ารูขุมขนใหญ่ยังใช้แค่เบอร์ 3” คุณจี๋ชี้ทางการะเกตุ “คุณน้องคนนีใช้ตั้งเบอร์ 5 เลยเหรอคะเนี่ย”
พวกลูกค้ามองหน้าการะเกตุแล้วเม้าท์กันเอง
“แสดงว่ารูใหญ่มาก”
การะเกตุโกรธของขึ้นเลย
“นี่เธอดูถูกฉันเหรอ”
“ถ้าเรารู้จุดบกพร่อง เราจะแก้ไขจุดบกพร่องบนใบหน้าได้อย่างดี นั่นคือความมหัศจรรย์ของแป้งวิงค์ค่ะ”
ลูกค้าคนอื่นๆ สนับสนุนเลยว่าใช่ๆ ๆ พากันตบมือให้พิมภา เพราะต่างหมั่นไส้การะเกตุ การะเกตุโกรธจัดมองพิมภาอย่างฝากไว้ก่อน พิมภายิ้มอย่างพยายามมีมนุษยสัมพันธ์ แต่การะเกตุยิ่งโกรธว่าโดนยิ้มเย้ย การะเกตุสะบัดหน้าเดินออกไป ลูกค้าคนอื่นๆ พากันมาทดลองสินค้า
“ขอบคุณนะคะคุณจี๋”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ พวกทำตัวเยอะแบบนี้พี่เกลียดนัก”
เดียขยับเข้ามาใกล้
“ขอบคุณนะคะพี่พิม”
“ต้อนรับลูกค้าท่านอื่นให้ดี” พิมภาหันมาเจอกับเอกพล “พี่มาที่นี่ได้ยังไง”
“พูดจาดีๆ สิจ๊ะพิม วันนี้พี่มาในฐานะคู่ค้านะ”

พิมภาจำต้องเก็บอารมณ์ แต่เอกพลก็ยืนยั่วกวนประสาทไม่ยอมไปไหน พิมภาทำเมินไม่มองไม่สนใจ
อีกด้านหนึ่งที่บ้านมิ้นท์ มิ้นท์เดินลงมาจากชั้นบนแอบดูชุติภาที่กำลังโทรศัพท์


“ทำไมไม่รับสักทีนะ” ชุติภาบ่น
ที่ห้องจัดเลี้ยง ผู้จัดการได้ยินเสียงโทรศัพท์หยิบขึ้นมาดูแล้วตกใจที่เห็นว่าเป็นชุติภาโทรมา
“คุณหญิง” ผู้จัดการรีบกดรับ “สวัสดีครับ คุณหญิง”
“ทำอะไรอยู่ทำไมรับสายช้านัก”
“พอดีกำลังวุ่นๆ กับงานเลี้ยงน่ะครับ”
“งานเลี้ยงอะไร ทำไมฉันไม่รู้”
ผู้จัดการตกใจที่เผลอหลุดปาก มิ้นท์ตกใจเข้าตาจนตัดสินใจยอมทิ้งตัวกระโดดลงมาจากบันได โครม!
“คุณย่า ช่วยมิ้นท์ด้วยค่ะ มิ้นท์เจ็บ”
ชุติภาตกใจรีบวางสายมาหามิ้นท์
“ยัยมิ้นท์ เป็นยังไงบ้าง ตรงไหนหักบ้างมั้ยเนี่ย”
“เจ็บค่ะคุณย่า”
ชุติภาประคองมิ้นท์มาที่โซฟาให้นั่ง
“เดี๋ยวย่าไปเอายามาทาให้”
ชุติภาเดินไป มิ้นท์ร้องโอดโอย ตาเหลือบมองเห็นว่าชุติภาไปแล้ว แอบบ่น
“พี่ต้นนะพี่ต้น กว่าจะเสร็จงาน น้องจะตายมั้ยเนี่ย”
มิ้นท์เห็นชุติภาเดินกลับมาต้องโอดโอยดึงความสนใจเต็มที่

ไฟในห้องจัดเลี้ยงเริ่มดรีมลง ไฟที่เวทีสว่างขึ้น ภาพที่จอโปรเจ็คเตอร์เป็นภาพพรีเซ้นต์ความเป็นนารีตลอดห้าปีที่ผ่านมา จบที่สโลแกน “Naree..ความสวยสำหรับหญิงสาวเช่นคุณ” ลัลนาขึ้นมาบนเวที
“ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งาน Thank you party...by Naree ในโอกาสนี้ดิฉันขอเรียนเชิญ คุณสุกัญญา ผู้บริหารคนสำคัญของบริษัทนารีบนเวทีค่ะ”
สุกัญญาขึ้นมาบนเวที เสียงปรบมือต้อนรับ
“สวัสดีค่ะ ห้าปีที่ผ่านมาเป็นเพราะได้รับการสนับสนุนจากทุกท่านในที่นี้ และในวันนี้นารีกำลังจะก้าวต่อไปโดยมีกำลังสำคัญคือคุณตรีวิญ วิศวนนท์” สปอตไลท์เปิดตัวตรีวิญบนเวที ทุกคนปรบมือ “คุณตรีวิญ จะมารับหน้าที่มาร์เก็ตติ้ง เมเนเจอร์คนใหม่ของนารี โดยมีรางวัลผู้บริหารหน้าใหม่ระดับเอเชียเป็นเครื่องการันตีว่านารีพัฒนาไปสู่ตลาดสากลในอีกไม่นานนี้”
สุกัญญามองลัลนาเป็นการส่งคิวให้

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 19 ธ.ค 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage