อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 14 ธ.ค. 55
แล้วนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่จ่าสมิงใช้ล้อรถโยนคล้องครอบตัวแสงกล้าก็ถอนหายใจ ไม่สบอารมณ์ เดินเข้าไปเพื่อตามตัวสมิงแสงกล้าเคาะประตูห้องจ่าสมิง แต่ไม่มีคนเปิด
“มีใครอยู่มั้ย”
แสงกล้าเคาะอยู่นาน ก่อนตัดสินใจลองบิดประตู ประตูเปิดออก...
แสงกล้าตัดสินใจเดินเข้าไปแล้วอึ้งผงะ เพราะห้องมืดมีแต่แสงสลัวลอดผ้าม่านเข้ามา มีพระพุทธรูป ควันธูปลอยคลุ้ง
แสงกล้าพยายามเดินมองหาจ่าสมิง เดินมองไปทั่วทั้งบ้านก็ยังมองไม่เห็น
“นี่มันบ้านเหรอ”
“บ้านครับหมวด” สมิงโพล่งออกมา
แสงกล้าสะดุ้งตกใจหันขวับไปมองทางด้านหน้าประตูที่สมิงยืนอยู่ แสงกล้าจ้องแปลกใจที่จู่ๆสมิงก็โผล่เหมือนหายตัวออกมา
“ไปยืนอยู่ตรงนั้นได้ไง”
“ผมออกไปซื้อน้ำเต้าหู้ เพิ่งกลับ...”
แสงกล้าพยายามไม่คิดมาก รีบตัดบท
“แต่ว่า... เอาเถอะ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปทำงานได้แล้ว ผมให้เวลาสิบนาที !”
“นานไป ขอแค่ห้านาทีก็พอ”
จ่าสมิงเข้าไปในห้อง แสงกล้าเดินออกไปรอข้างนอก
แสงกล้ายืนดูนาฬิกาที่กำลังนับถอยหลัง....พอหมดเวลา แสงกล้าหันกลับไป จ่าสมิงแต่งชุดสีสันแสบตายืนยิ้มอยู่บอก
“ห้านาทีไม่ขาดไม่เกิน”
“เราจะไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยวงานวัด ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่”
“นี่ก็ใหม่นะครับ เพิ่งซื้อมายังไม่ได้ซักเลย ไม่เชื่อหมวดดมกลิ่นได้”
“ไปเปลี่ยนชุดอื่นไม่ใช่สีสันแสบตาแบบนี้”
“ไม่ได้จริง ๆ หมวด ผมขอเถอะ วันนี้เป็นวันกาลกิณีอัปปรีย์เป็นไชโย ต้องใส่สีแรง ๆ แดงส้มเหลือง จะเมลืองมงคล"
แสงกล้าระเหี่ยใจจะเดินออกไป จ่าสมิงรีบทัก
“เดี๋ยวก่อนหมวด หมวดเกิดวันอังคาร พญามารผลาญชีวา ให้ก้าวขวาพญาเดโช”
จ่าสมิงกับ ร.ต.ต. แสงกล้าต่างจ้องตากัน แสงกล้าทำเหมือนจะเปลี่ยนเป็นก้าวเท้าขวา
“น่านแหละ... ก้าวเท้าขวาออกไปทำงาน”
แสงกล้าจะก้าวเท้าแล้วก็ตัดสินใจก้าวเท้าซ้าย ไม่เชื่อเรื่องงมงาย!!
“เท้าซ้าย ! ซวยแล้วกู วันนี้ไม่น่ารอด”
จ่าสมิงตั้งสติแล้วก้าวเท้าขวาเดินออกไป แสงกล้าเดินนำสมิงออกไปด้วยความไม่สบอารมณ์
แสงกล้าสีหน้าเซ็งสุดๆ เดินนำมาถึงที่รถตัวเองที่จอดอยู่ พลางบ่นกับตัวเองด้วยความไม่พอใจ
“ชาติที่แล้วไปติดหนี้ยืมสินรึไง ถึงต้องมาชดใช้ทำงานร่วมกับคนแบบนี้ ทำคนเดียวก็ได้วะ"
แสงกล้าเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ แล้วจะสตาร์ทรถออกไป แต่พอมองกระจกมองหลังก็ตกใจ เพราะเห็นจ่าสมิงนั่งยิ้มอยู่ที่เบาะหลัง เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ !
“เฮ้ย”
รถแสงกล้าแล่นอยู่บนท้องถนน จ่าสมิงนั่งย้ายมานั่งอยู่เบาะหน้าแล้ว
“เข้ามาในรถตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็ตอนหมวดยืนบ่นนั่นแหละ
สมิงว่าแล้วเปลี่ยนเรื่องถามต่อ
“แล้ววันนี้เราจะเริ่มสืบตามหาตรีศูลวัชระจากที่ไหน”
แสงกล้า รู้สึกแปลกใจ
“ รู้เรื่องนี้ได้ไง... ผมเพิ่งรับคำสั่งมา นอกจากผู้กองคราม ไม่มีใครรู้สักคน"
“ทำงานจนหนุ่มปูนนี้แล้วมันก็ต้องมีสายข่าวกันบ้าง ว่าไง หมวดจะสืบหาตรีศูลวัชระจากที่ไหน”
“ร้านรับซื้อของเก่า”
“อย่าไปเลยหมวด เสียเวลา เชื่อผมเถอะ...ของแบบนี้ไม่มีใครขายให้พวกนักสะสมหรอก"
“มันก็จริง”
แสงกล้าทำทีเหมือนเชื่อความคิดของจ่าสมิง แล้วขับรถต่อไป...
แสงกล้าขับรถมาจอดที่หน้าร้านขายของเก่าโบราณ แสงกล้าลงจากรถ
“ตำรวจใหม่ไฟแรงมันต้องดื้อทุกคนสิวะ!”
แสงกล้าเอาภาพไปให้เจ้าของร้านดู เจ้าของร้านส่ายหน้าไม่มี.. อีกร้านหนึ่ง แสงกล้าเข้าไปเดินดูของโบราณล้ำค่าแต่ไม่พบ อีกร้านหนึ่ง แสงกล้าเดินมองหา เจอจ่าสมิงยืนยิ้ม แสงกล้าเดินหนีไปหาอีกมุมหนึ่ง
แสงกล้าจะเดินมาเปิดประตูรถ จ่าสมิงตามเข้ามา
“ให้ผมนำทางไปดีกว่าหมวด”
แสงกล้าคิดตัดสินใจ
“เชื่อลูกน้องสักครั้งไม่ถูกลดขั้นหรอก”
แสงกล้ารำคาญเดินเลี่ยงไปขึ้นรถ จ่าสมิงเข้าไปขับรถออกไป
ในวันเดียวกัน รถของกุ๊บกิ๊บมาจอดหน้าทาวน์โฮมเพื่อส่งแพรไพลิน
“หมอน่าจะพักอยู่โรงพยาบาลอีกสักสี่ห้าคืน ที่นั่นมีหมอหล่อ ๆ ทั้งนั้นเลย”
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”
“กล้ากลับมาพักที่นี่อีกเหรอ ถ้าพวกโจรมันบุกมาอีกแย่เลยนะ เอางี้เดี๋ยวกุ๊บกิ๊บโทรให้แฟนกุ๊บกิ๊บมาเป็นบอดี้การ์ดอารักขาหมอ"
“แฟน”
“ก็หมวดเจ้าเสน่ห์ที่เป็นศัตรูกับหมอแพรไงคะ กุ๊บกิ๊บเข้าใจนะคะว่าหมอไม่ชอบหน้าเค้า แต่เค้าเป็นแฟนกุ๊บกิ๊บ ถ้าหมอรักกุ๊บกิ๊บก็ขอให้เปิดใจรับแฟนกุ๊บกิ๊บด้วยนะคะ"
“เธอเป็นแฟนเค้า แล้วเค้าเป็นแฟนเธอรึเปล่า”
“ของอย่างนี้ไม่ต้องถามหรอกค่ะ แค่มองตาก็รู้ใจ”
แพรไพลินเริ่มคิดได้
“แสดงว่าเมื่อคืนก่อน เธอเป็นคนบอกที่อยู่ของฉันให้เค้าใช่ไหม”
“ว้าย...มีงานค้างที่เนติเทคฯ กุ๊บกิ๊บไปก่อนนะคะ บาย”
กุ๊บกิ๊บรีบชิ่งวิ่งไปขึ้นรถ และขับรถออกไปทันที แพรไพลินยิ้มขำในความกะล่อนของลูกน้อง
แพรไพลินเข้ามาในบ้าน...พยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีกครั้ง ภาพเหตุการณ์แวบเข้ามาในหัวแต่เป็นช่วงสั้นๆ แพรไพลินถือลูกสะกดเข้าไปในห้องแล็บ
แพรไพลินมองไปยังห้องแล็บแล้วเดินเข้าไป
แพรไพลินเข้ามาในห้อง มองหาลูกกลมที่ทำการวิเคราะห์
“คนร้ายเข้ามาในห้องได้ยังไง”
แพรไพลินพยายามเดินแล้วคิดถึงเหตุการณ์... ภาพควันไฟสีขาวลอยคลุ้งเข้ามาในห้องทางซอกประตูเข้ามาในหัว แพรไพลินเดินไปที่ประตูแล้วมองหาที่มาของควันสีขาว
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แพรไพลินหยิบโทรศัพท์ และตัดสินใจรับสาย
“คะคุณแม่”
แพรไพลินหยุดคิดเรื่องค้นหา รีบออกไปจากบ้านทันที
จ่าสมิงขับรถมาจอดที่หน้าสำนักทรง มีป้ายขรึมขลังปิดทองเด่นชัด แสงกล้าเดินออกจากรถมายืนมองด้วยความแปลกใจ สมิงออกมายืนมองด้วยความมั่นใจ
“อย่าบอกนะว่าจะมาถามหมอดู ว่าใครเป็นคนขโมยตรีศูล”
“ไอ้คนที่เล่นงานหมวดปางตายน่ะ ไม่ใช่แค่หมอดูแน่ ๆ”
“หมายความว่าไง”
“ขี้เกียจอธิบายว่ะ แต่รู้ไว้เถอะว่าคนที่หมวดสู้ด้วยน่ะ มันสำเร็จไสยศาสตร์ดำขั้นสูงสุด เจ้าสำนักคนนี้มันต้องรู้แน่ว่าใครสำเร็จไสยดำขั้นนั้น”
แสงกล้า มองจ่าสมิงแบบอึ้ง ๆ
“เพี้ยนรึเปล่า ! เป็นอะไร”
“เป็นสายสืบ !”
สมิงเดินเข้าไป แสงกล้าไม่เดินตาม ตะโกนบอก
“จะทำอะไรก็รีบทำ ฉันรอที่นี่แหละ ให้เวลาสิบนาทีไม่งั้นฉันกลับ”
สมิง โยนกุญแจรถให้แสงกล้า
“ถ้าคิดว่ากลับได้ ก็ไม่ต้องรอ”
จ่าสมิงเดินเข้าไปในสำนัก แสงกล้าไม่พอใจที่สมิงท้าทาย
“ทำงานกับคนบ้า มีหวังต้องบ้าเข้าสักวัน”
แสงกล้าเดินไปที่รถจะขับรถออกไป แต่สตาร์ทไม่ติด แสงกล้าพยายามอีกครั้งก็ไม่สำเร็จ
“เฮ้ย...มาเสียอะไรตอนนี้วะ”
จ่าสมิงเดินตรงเข้าไปในสำนักทรง ลูกน้องในสำนักเข้ามาขวาง แต่พอเห็นสมิงก็รับรู้ได้ว่า สมิงเป็นคนมีของ ลูกน้องของนิลเจ้าสำนักเดินแหวกออกให้สมิงเดินตรงไปยังด้านใน
นิลกำลังนั่งบริกรรมหันหน้าไปหาเทวรูป สมิงเดินตรงเข้ามาหยุด
“บูชาเทพเจ้าในวันกาลกิณี มันจะอัปรีย์กันใหญ่ พอเหอะ ! แค่นี้ชีวิตมนุษย์ก็วุ่นวายพอแล้ว"
นิลหยุดบริกรรมคาถา หันหน้ามาเผชิญกับสมิง
“ที่นี่ไม่มีของที่แกตามหา”
“รู้ด้วยแสดงว่ามี”
“ไม่มี”
“งั้นแกก็ต้องรู้ว่าใครกำลังตามล่าของพวกนั้น”
“กลับไปซะ ข้าไม่อยากเอาเลือดคนมาเซ่นไหว้”
สมิงจะเดินเข้าไปด้านในของสำนัก นิลหันไปสบตาลูกน้อง
ลูกน้องคนหนึ่งพุ่งตรงเข้ามาต่อสู้ จ่าสมิงหลบได้ ลูกน้องพยายามต่อยทำร้าย แต่สมิงหลบได้ทุกจังหวะคล้ายล่วงรู้จังหวะการเข้าทำของลูกน้องก่อนหนึ่งจังหวะเสมอ
จ่าสมิงได้ที เล่นงานลูกน้องจนกระเด็นออกไปชนเสาจนกระอักเลือด
“เอาเลือดลูกน้องแกไปเซ่นไหว้ก็แล้วกัน”
จ่าสมิงจะเดินเข้าไปด้านใน บรรดาลูกน้องคนอื่นถือคมแฝกเข้ามาล้อมสมิงไว้
แสงกล้าเข้ามาในสำนักทรงเห็นจ่าสมิงถูกล้อมไว้ ขยับจะกระชากปืนออกมาแต่เปลี่ยนใจเก็บปืนกอดอกรอดูว่าสมิงจะแก้ปัญหายังไง
“เก่งนัก เอาตัวให้รอดแล้วกัน” แสงกล้าว่า
ลูกน้องพุ่งเข้ามาฟาดคมแฝกใส่สมิง จ่าสมิงยืนนิ่งหลับตา คมแฝกทุกอันที่ฟาดมาโดนตัวสมิง
แตกราวกับเป็นแค่เศษไม้อัด แสงกล้าตกใจ
นิลตกใจเดินเข้ามา แล้วใช้หมัดมวยต่อสู้กับสมิงตัวต่อตัว จ่าสมิงใช้ความสามารถต่อสู้จนนิลจนกระเด็นออกไป
นิลหันหน้าสบตาลูกน้องเหมือนส่งสัญญาณ ลูกน้องควักปืนออกมาแล้วเหยียดแขนตรงเล็งเข้าใส่สมิงพร้อมกัน
แสงกล้าตกใจ กระชากปืนสวยงาม ออกมายิงใส่มือลูกน้องนิล เปรี้ยง ๆ ๆ ปืนทุกกระบอกร่วงลงไปทันที แสงกล้าเข้ามาหาสมิง
“จะบ้ารึไง เข้ามาในรังโจรไม่พกปืน”
นิลฉวยจังหวะที่แสงกล้าคุยกับสมิงกระชากปืนเหยียดตรงออกมา ยิงใส่แสงกล้า...เปรี้ยง !
แสงกล้าตกใจ จ่าสมิงรีบจับมือแสงกล้าข้างที่ถือปืน ประคองเหยียดตรงยิงสวนไปยังนิล...เปรี้ยง !
ลูกกระสุนจากนิลที่กำลังพุ่งเข้ามายังแสงกล้า ถูกลูกกระสุนที่สมิงยิงสวนออกมา กระสุนกระทบกันอย่างจังแล้วแยกออกจากกัน ไม่ถูกเป้าหมาย !
สมิงปราดเข้าไปเล่นงานนิลจนได้รับบาดเจ็บ นิลล้มลง
“อย่า.. อย่าทำอะไรข้าเลย ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าใครกำลังตามล่าของพวกนั้น”
“จริงดิ”
“จริง.. จริงสิ คุณไสยฯ ของมันแกร่งกล้าเกินพวกกระจอก ๆ อย่างข้าจะรู้”
สมิงจ้องนิลอย่างค้นหา ทั้งสองจ้องตากันไปมา ในที่สุดสมิงจึงเชื่อ
“เลิกเล่นไสยดำซะ มันมีแต่ทำให้ชีวิตฉิบหาย”
แสงกล้ายังคงยืนอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น สมิงเดินไปหยิบกล้วยที่หิ้งบูชา ปอกกินแล้วเดินออกไปจากสำนัก
จ่าสมิงเดินกินกล้วยมาที่รถ แสงกล้าวิ่งตามมา
“จัดการมันได้แล้ว ทำไมไม่เข้าไปค้นหาตรีศูลวัชระ”
“ไม่ได้อยู่ที่มัน”
“รู้ได้ไง”
“ฝีมือมันต่ำเกินไป”
สมิงเดินไปที่ประตูรถด้านคนขับ แสงกล้าตะโกนบอก
“รถเสียต้องกลับแท็กซี่”
สมิงไม่สนใจเข้าไปนั่งแล้วสตาร์ทรถ รถติดเป็นปกติ
“เฮ้ย..ติดได้ไงวะ เฮ้ยๆๆ รอด้วย”
จ่าสมิงจะออกรถ แสงกล้ารีบวิ่งไปเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งด้วยความแปลกใจ
น้ำใสกำลังเปิดรายละเอียดโครงการประมูลดาวเทียมดวงใหม่ให้เอกวีร์ดู สีหน้าเธอจริงจัง
“จากหลักฐานที่เราได้มา รองจักรมีเครือข่ายเกี่ยวข้องกับการทุจริตประมูลครั้งใหม่แน่นอน"
“เก็บหลักฐานไว้ให้ดี ทำสกู๊ปนี้แล้วรายงานด่วนช่วงหัวค่ำได้เลย”
“หมายความว่า บ.ก.อนุมัติให้ฉันทำสกู๊ปเรื่องนี้ใช่มั้ยคะ”
“ตราบใดที่เธอยังมีหลักฐาน เก็บหลักฐานชิ้นนี้ไว้ให้ดี ไม่งั้นเราโดนฟ้องกลับแน่”
“ฉันจะเก็บไว้อย่างดีที่สุดค่ะ”
เอกวีร์ยิ้มพอใจแล้วเดินออกไป
น้ำใสรัวนิ้วลงที่คอมพิวเตอร์ แฟลชไดร์ฟที่คมศรให้นั้น เธอเสียบอยู่ที่เครื่องคอมฯ
น้ำใสเดินออกมาจากห้องตัวเอง แล้วเดินไปตามทางเดิน ดาหลายืนหลบอยู่ มองตามน้ำใสออกไป
ดาหลารัวนิ้วลงบนคอมพิวเตอร์ของน้ำใส ตัวอักษร “Virus Transfer…” ปรากฏที่หน้าจอ
ดาหลาค้นโต๊ะน้ำใสกระจุยจนเจอแฟลชไดร์ฟ เธอหักทิ้งกระจุย ที่หน้าจอคอมฯ เห็นตัวหนังสือ “Completed !!!” พร้อมๆ กับประกายไฟลุก ไฟฟ้าลัดวงจรพรึ่บ !
ดาหลายิ้มพอใจ เดินออกไป
ในเวลาต่อมา น้ำใสยืนไม่พอใจภายในห้องตัดต่อ เจ้าหน้าที่ รปภ. ต่างพยายามค้นหาหลักฐาน เอกวีร์เดินเข้ามา
“พวกมันได้อะไรไปมั้ย”
“หลักฐานทั้งหมดที่เราจะใช้แฉคดีทุจริต ไม่เหลือเลยค่ะ”
“หมายความว่า”
“เราเล่นงานรองจักรไม่ได้แล้วค่ะ”
น้ำใสไม่พอใจถอนหายใจออกมา เอกวีร์มองดูแล้วนึกรู้ แล้วแตะที่ไหล่เธอเป็นทำนองเห็นใจ
“คุณทำดีที่สุดแล้วน้ำใส”
“แต่ยังดีไม่พอ... ถึงทำอะไรมันไม่ได้”
น้ำใสไม่พอใจ เอกวีร์มองอย่างเห็นใจ
จ่าสมิงกำลังเลือกล็อตเตอรี่ที่มุมหนึ่ง...ห่างไปจากร้านอาหารตามสั่งหน้าสำนักงานสืบฯพอประมาณ
แสงกล้ากินน้ำ รอฟังเรื่องราวจากดาบแหบและจ่าหวานที่กำลังนั่งกินข้าว อาหารวางเต็มโต๊ะ
“อย่าให้ผมเล่าเรื่องมันเลยหมวด จะหาว่านินทา” ดาบแหบว่า
“ใช่...พวกผมยึดคติ ไม่ฆ่าน้อง ไม่ฟ้องนายไม่ขายเพื่อน” จ่าหวานบอก
“งั้นมื้อนี้จ่ากับดาบจ่ายเอง”
แสงกล้าจะลุกไป แต่ดาบแหบและจ่าหวานคว้าตัวให้นั่ง
“สำหรับหมวดถือเป็นข้อยกเว้น...ไอ้หมิงเนี่ยนะ มันเป็นคนเลี้ยงผี!” ดาบแหบบอก
แสงกล้ากำลังจ้องไปที่จ่าสมิง โดยมีดาบแหบกับจ่าหวานกำลังพากษ์อยู่
“เลี้ยงผี เหมือนที่ฉันกำลังเลี้ยงพวกจ่ากับดาบเหรอ”
“ไม่ใช่ ! หมวดไม่สังเกตเหรอ ต่อให้อยู่ในภาวะเสี่ยงตาย ไอ้หมิงก็เอาตัวรอดได้ทุกครั้ง"
“มีอยู่ครั้งนึง ออกสายตรวจกับมัน เจอพวกคลั่งยาอาละวาด”
“ไอ้คลั่งคว้ามีดสปาต้า ฟันดะไม่เลือกหน้า ตำรวจโดนลูกหลงเจ็บกันระนาว” จ่าหวานบอก
“แต่ไอ้หมิงเดินตรงเข้าไปหา มันฟันเข้าเต็ม ๆ ฉับ ๆ ๆ แต่ไม่โดนสักดอก ไอ้หมิงไม่ได้หลบด้วย แต่ฟันยังไงก็ไม่โดน" ดาบแหบบอก
“เพราะมันเลี้ยงผี ผีจับมือไอ้บ้าให้ฟันพลาด” ดาบแหบบอก
“ไม่ใช่หรอก คนเมายามันก็ฟันมั่วไม่เกี่ยวกับเลี้ยงผี” แสงกล้ายืนยัน
“ไอ้หมิงเลี้ยงผีจริงๆ ผมกล้าสาบานต่อหน้าผัดกระเพรานี่เลย” จ่าหวานบอก
“ถึงไม่เห็นด้วยตาก็สัมผัสได้ด้วยใจ พูดแล้วขนลุกซู่” ดาบแหบบอก
“นอกจากนั้นนะ สมิงยังเป็นพวกกินนาย” จ่าหวานว่า
“ยังไง”
“มันทำงานให้ใคร เจ้านายตายเรียบ” ดาบแหบบอก
ดาบแหบเล่าต่อ
“ครั้งหนึ่งเราไล่ตามจับพวกโจรลักรถ ไอ้หมิงทำใจกล้าเดินเข้าไปเจรจา พวกโจรมันระดมยิงปืนใส่"
ภาพคราวนั้น โจรลักรถระดมยิงเข้าใส่สมิง แต่สมิงกระโดดหลบแบบเว่อร์ ๆ
“สมิงหลบได้ แต่กระสุนพุ่งเข้าใส่หัวหน้าเต็ม ๆ” จ่าหวานบอก
หัวหน้าหน่วย ล้มกองอยู่ด้านหลังสมิง
“มันบังเอิญน่า” แสงกล้าบอก
“จะบังเอิญทุกครั้งได้ไง”
จ่าหวานเล่าต่อ
อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 14 ธ.ค. 55
เหนือเมฆ2 : มือปราบจอมขมังเวทย์เหนือเมฆ2 บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : คฑาหัสถ์ บุษปะเกศ
เหนือเมฆ2 กำกับการแสดง : นนทรีย์ นิมิบุตร
เหนือเมฆ2ผลิต : บริษัท เมตตามหานิยม จำกัด โดยผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช
เหนือเมฆ2 แนวละคร : ดราม่า แอ็คชั่น แฟนตาซี
เหนือเมฆ2 ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
เหนือเมฆ2 เริ่มออกอากาศตอนแรกวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manager