@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 27 ธ.ค 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 27 ธ.ค 2555

ขนาดนั้น แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเป็นฉันต่างหากที่โง่ที่คิดว่าเธอรักบริษัทนี้มากกว่าตัวเอง”
จริงๆ แล้วพิมภาก็รู้สึกผิด แต่ด้วยทิฐิเลยทำให้ไม่ยอมช่วยลัลนา ฤชวีเดินเข้ามา
“คุณพิมครับ เรื่องที่คุณลัลขอให้ผมเป็นพรีเซนเตอร์สินค้าของคุณการะเกตุ”
“ฉันยอมไม่ได้หรอกนะคะคุณต้น ถ้าฉันยอม คุณย่าคุณ คุณการะเกตุคู่หมั้นคุณ”
“การะเกตุไม่ใช่คู่หมั้นผมครับ”
“นั่นแหละค่ะ พวกเขาก็ต้องมายุ่งวุ่นวายกับเราไม่ยอมจบแน่” ฤชวียิ้ม “ยิ้มอะไร ฉันเกลียดรอยยิ้มแบบนี้ของคุณจริงๆ”

“ไม่ยิ้มก็ได้ครับ” ฤชวีบอกแต่ก็ยังยิ้มอยู่ “ผมชอบที่คุณพูดน่ะครับ...ชีวิตของเรา” พิมภาอึ้ง “ตอนแรกผมนึกว่าคุณอยากจะแก้แค้นคุณลัล อย่างที่คุณลัลว่าคุณ”
“ฉันกับยัยลัลไม่ได้เกลียดกันขนาดนั้น”



“เหรอครับ”
“เสียงแบบนี้ฉันก็ไม่ชอบ คุณหมายความว่าไง”
“ก็เห็นคุณสองคนชอบทะเลาะกัน”
“ก็เรามันคู่แข่งกัน ไม่ทะเลาะกัน จะให้ทะเลาะกับใคร”
“แบบนี้ถ้าขาดใครไปอีกฝ่ายคงเหงาแย่”
“ก็ใช่ แต่ว่าฉันก็ใจอ่อนยอมให้คุณไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้การะเกตุไม่ได้”
“แต่”
“คุณต้น ทีคุณขออะไรฉัน ฉันยังให้เลยนะ”
“ก็ได้ครับ แต่คุณพิมครับ ผมอยากขออะไรคุณอย่างนึง”
“ขออีกแล้ว”
“คุณพิม”
“ก็ได้ ว่ามา”
“เมื่อไหร่ที่คุณรู้ตัวว่าทำอะไรไปเพราะอคติ คุณต้องหยุดและยอมรับความเป็นจริงนะครับ”
“หมายความว่าไง”
“ผมก็แค่เป็นห่วงคุณ อยากให้คุณใช้เหตุผลให้มากกว่าอารมณ์ ผมไม่ได้ขออะไรยากเลยใช่มั้ยครับ”
“ก็ไม่ได้ยาก” พิมภาอ้ำอึ้งเพราะแพ้สายตาฤชวีที่จ้องมา “ก็ได้”
ฤชวีมองพิมภาปลื้มๆ

ทางด้านเอกพลเมื่อกลับถึงคอนโดก็พบปราสินีนั่งรออยู่
“พี่ไปไหนมา”
“ไปธุระกับคุณการะเกตุ”
“ธุระอะไร ปลาไม่เห็นมีในตารางงาน”
“ธุระส่วนตัว” เอกพลจ้องหน้าปราสินีอย่างไม่รู้สึกเกรงใจสักนิด “เสื้อผ้าไม่เกี่ยว มีอะไรมั้ย”
“พี่เอก นี่พี่กับยัยการะเกตุมีอะไรกันจริงๆ เหรอ” ปราสินีโกรธมาก
“ก็เดาได้อยู่แล้วนี่ แล้วมาถามทำไม” เอกพลบีบหน้าปราสินี “หรือว่าโรคจิตอยากได้ยินอะไรที่มันเจ็บปวดๆ”
“พี่เอก” ปราสินีจะตบเอกพล เอกพลคว้ามือปราสินีไว้แล้วเหวี่ยงปราสินีไปกองกับพื้น
“บอกให้นะ นอกจากจะให้เธอไปช่วยทำงาน ฉันตั้งใจจะให้เธอไปเห็นว่า ฉันกับคุณการะเกตุเป็นอะไรกัน เธอจะได้เข้าใจว่าเธอควรจะอยู่ยังไง และถ้าคิดจะขัดขวางความเจริญของฉันเหมือนคราวที่แล้วอีกล่ะก้อเธอตาย”
เอกพลชี้หน้าคาดโทษปราสินีแล้วเดินหนีไป ปราสินีร้องไห้คร่ำครวญเจ็บปวด แต่ทำอะไรไม่ได้

ส่วนลัลนาเมื่อกลับถึงบ้านก็เจอพิพัฒน์ ผู้เป็นพ่อที่มารออยู่ วรรณามองลัลนาอย่างเป็นห่วง
“พ่อ”
“พ่อมีเรื่องจะคุยกับแก”
“เรามีเรื่องต้องคุยกันด้วยเหรอคะพ่อ” ลัลนาจะเดินหนี
“ลัล อย่าทำแบบนี้” วรรณาปรามลูกสาว
ลัลนาชะงักมองแม่ แล้วยอมเพราะไม่อยากให้แม่ลำบากใจ ลัลนาสงบสติอารมณ์นั่งลงฟังพิพัฒน์
“ทำไมแกถึงคืนงานของคุณการะเกตุ”
“ก็ลัลมันคนห่วย ทำงานใหญ่ไม่ได้หรอกพ่อ”
“นี่เป็นงานใหญ่เป็นการขยายสายงานและพ่อก็ต้องการให้แกทำให้สำเร็จ”
“ลัลไม่มีปัญญาหรอกค่ะพ่อ”
“เลิกประชดพ่อซะทียัยลัล แกไม่อยากลบคำสบประมาทที่คนเขาว่าแกหรือไง”
“ทำไมไม่พูดให้มันเต็มๆ เลยล่ะคะพ่อว่า ที่คนเขาว่าลัลมันก็แค่ลูกเมียน้อย ไม่เคยเป็นที่หนึ่ง ทำอะไรก็ไม่สำเร็จ ได้แต่อาศัยร่มเงาพ่อ”
“ลัล”
“ขอโทษนะคะแม่ ลัลต้องพูด”
“ถ้าฉันเป็นแก ฉันจะทำงานนี้ให้สำเร็จ กอบกู้ชื่อเสียงของแกกับแม่แกกลับมา” พิพัฒน์จ้องหน้าลัลนา “พ่อหวังว่าแกคงไม่โง่ถึงขนาดคิดอะไรไม่เป็นนะยัยลัล”
พิพัฒน์ลุกเดินออกไป ลัลนามองตามพิพัฒน์ด้วยความสับสน

รถของพิพัฒน์แล่นออกมาจากบ้านลัลนา ขณะนั้นนวลจันทร์ให้คนรถจอดรถรอดูอยู่ห่างออกไป
“นังลัล” นวลจันทร์นึกแค้น เสียงโทรศัพท์ดัง นวลจันทร์กดรับฟังแล้วยิ่งแค้น “พ่อแกจะเลื่อนตำแหน่งให้นังลัลเหรอ แม่จะจัดการเอง” นวลจันทร์สายตาเคียดแค้น แล้วก็นึกออก “ฉันคงต้องทำให้แกรู้ตัวว่าแกเป็นใคร นังขยะ”

ฤชวีออกมาจากห้องนอนเจอสายตาของภัทรพล ภาณุวัฒน์และพิมมาลาจ้องอยู่
“มีอะไรกันเหรอครับ”
“มีอะไรกันรึเปล่า เห็นเข้าไปคุยกับยัยพิมนานสองนาน”
ฤชวีมานั่งรวมกลุ่ม
“คือ คุณลัลนา”
“คนที่ตาภัทรจีบ”
“ใช่แม่จำได้”
“พ่อ แม่” ภัทรพลขัด
“เล่าต่อคุณต้น”
“คุณลัลนาต้องการให้ผมเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าที่คุณลัลรับผิดชอบอยู่แต่คุณพิมไม่ยอม เพราะมันเป็นสินค้าของคุณการะเกตุ”
“ใคร การะเกตุ” พิมมาลาถามเสียงเอาเรื่อง
“คนที่คุณย่าของผมอยากให้หมั้นด้วย”
พิมมาลา ภาณุวัฒน์หันขวับมาจ้องหน้าฤชวี
“แต่คุณต้นไม่สนใจ” ภัทรพลรีบบอก
“แล้วไป”
“เข้าใจล่ะยัยพิมมันก็เลยไม่ยอม”
“ครับ”
“ไอ้พิมนี่มันร้าย”

ภัทรพลแอบโกรธพิมภาที่ไม่ช่วยลัลนาเสียงโทรศัพท์ดัง ภัทรพลรับโทรศัพท์แล้วรีบออกไป ฤชวี ภาณุวัฒน์ พิมมาลามองตาม
ภัทรพลรีบออกมาพบกับลัลนาท่ามกลางฝนที่ตกลงมา เมื่อมาถึงภัทรพลก็พบลัลนายืนร้องไห้อย่างคนจนหนทาง

“คุณลัล”
ลัลนาเห็นภัทรพลก็ยิ่งร้องไห้เข้ามากอด
“คุณภัทร”
ภัทรพลกอดลัลนาปลอบใจ
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณลัล”

ภัทรพลพาลัลนาที่ตัวเปียกปอนมาที่คอนโดพิมภา ภาณุวัฒน์กับพิมมาลามองลัลนาก็เข้าใจเลยว่าคนนี้แน่คือว่าที่ลูกสะใภ้
“เกิดอะไรขึ้นตาภัทร”
ภัทรพลไม่ตอบเดินตรงไปที่ห้องพิมภา พิมมาลาหาผ้าขนหนูให้ลัลนาแล้วเข้าไปดูแลลัลนา
“เช็ดตัวก่อนนะหนู”
ลัลนารับผ้ามา ที่หน้าห้องพิมภา ภัทรพลเคาะประตูอย่างโกรธๆ
“ยัยพิม แกออกมานี่เลย” พิมภากับฤชวีออกมา “แกกับพี่มีเรื่องต้องคุยกัน”
“มีอะไรพี่ภัทร” พิมภาแปลกใจที่เห็นลัลนาแล้วเข้าใจว่าต้องเกี่ยวกับลัลนา “อ๋อ นี่เข้าทางพี่ภัทรเลยเหรอลัลนา”
ภัทรพลไม่พอใจที่พิมภาพูดจาเย้ยลัลนา
“แค่ให้คุณต้นไปเป็นพรีเซ็นเตอร์มันจะยากอะไรนักหนา”
“พี่ภัทรไม่เข้าใจ เรื่องนี้มันเป็นศักดิ์ศรีของพิม”
“แต่ถ้าคุณลัลทำงานนี้ไม่สำเร็จ พ่อเขาก็จะไม่ยอมรับ”
พิมภามองอย่างไม่เข้าใจว่าเกี่ยวอะไร ลัลนาขัดขึ้นไม่อยากให้ภัทรพลพูด
“คุณภัทร !อย่าดึงพ่อฉันเข้ามาเกี่ยวได้มั้ย” ลัลนาหันมามองหน้าพิมภา “ถ้าพิมภายืนยันที่จะไม่ช่วย ก็ไปบังคับเขาไม่ได้ ลัลขอตัวกลับก่อนนะคะ”
“คุณลัล...งั้นผมไปส่ง”
ภัทรพลมองหน้าพิมภาอย่างโกรธๆ แล้วพาลัลนาออกไป
“คนนี้ใช่มั้ยที่เจ้าภัทรมันชอบน่ะ” ภาณุวัฒน์ถาม พิมภานิ่ง
“ครับ”
ฤชวีมองพิมภาที่ตอนนี้พยายามทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งที่รู้ดีว่าพี่ชายกำลังโกรธมาก
“ถ้าตาภัทรเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้คงเรื่องใหญ่นะลูก...พิม”
“พิมเพลียค่ะแม่ ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ”
พิมภาตัดบทแล้วเดินเข้าห้องไป
“ปกตินอนตีหนึ่งตีสอง วันนี้ทำเป็นจะนอนหัวค่ำ มันเลี่ยงประเด็นชัดๆ หัวดื้อเหมือนแม่มัน” พิมมาลามองภาณุวัฒน์ดุๆ ภาณุวัฒน์หน้าแหย “แต่ดีที่แม่มันดื้อแป๊บเดียว เดี๋ยวก็มีเหตุผล”
“ดื้อเหมือนแม่ก็ดีกว่าแถกเหมือนพ่อ เอาไงดีล่ะคุณต้น” พิมมาลาหันไปถามฤชวี
“เดี๋ยวผมจะลองคุยให้ครับ”
ฤชวีเข้าไปในห้อง

พิมภาออกมายืนที่ระเบียงเครียดๆ ขัดใจ ฤชวีตามเข้ามายืนใกล้ๆ เงียบๆ ไม่พูดอะไรจนพิมภาอึดอัด พิมภาหันไปมองหน้าฤชวีหลายครั้งแต่ฤชวีก็ไม่พูดอะไร จนฤชวีเห็นว่าพิมภาคงอึดอัดเต็มที่แล้ว
“ผมคิดว่าคุณเห็นนะ ว่าคุณภัทรเป็นห่วงคุณลัลแค่ไหน” พิมภาไม่ตอบเพราะดูออกว่าภัทรพลเป็นห่วงลัลนาแค่ไหน “คุณเป็นคนรักครอบครัวจนยอมทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องความสัมพันธ์ที่มันลึกลับซับซ้อนของเรา”
“ฉันก็แค่อยากให้พ่อแม่พี่ชายฉันสบายใจ”
“ผมรู้ แต่คุณพิม คุณลืมไปอย่างหนึ่งรึเปล่า คำว่าครอบครัวมันหมายถึงคนที่พ่อแม่พี่น้องของเรารักด้วยนะ”
“ฉันรู้ว่าพี่ภัทรคิดยังไงกับลัลนา”
“คุณพิม คุณก็บอกเองว่าที่จริงคุณก็ไม่ได้เกลียดอะไรคุณลัลถ้าคุณจะยอมช่วยคุณลัล ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายอะไร”
“แต่”
“ส่วนเรื่องวุ่นวายที่คุณกลัวว่ามันจะเกิด...” ฤชวีจับตัวพิมภาหันมาเบาๆ แล้วมองตา “ตอนนี้ครอบครัวเรามีกันตั้งหลายคน ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรเราจะช่วยกันแก้ไข ตกลงมั้ย” สายตาของฤชวีทำให้พิมภารู้สึกอุ่นใจ “ช่วยคุณภัทรให้มีความสุข แล้วคุณเองก็จะมีความสุข คุณพิม”
พิมภาฟังฤชวีแล้วนิ่งคิด

ภัทรพลขับรถมาส่งลัลนาที่บ้าน ลัลนายังนั่งเงียบ
“อย่าคิดมากเลยคุณลัล”
“ขอบคุณมากค่ะ คนเป๊ะเวอร์อย่างฉันเป็นอะไรไม่นานหรอก”
ลัลนายังทำปากแข็ง ภัทรพลรู้สึกไม่พอใจนิดๆ กับความปากแข็งของลัลนาเลยพูดดัดนิสัย
“ไม่เป็นไร แล้วคุณไปหาผมทำไม”
ลัลนาอึ้งไม่นึกว่าจะโดนย้อน
“ก็ ตอนนั้นมันคิดอะไรไม่ออก”
“มีสัจธรรมอยู่ข้อนึงนะคุณลัล” ภัทรพลจ้องหน้าลัลนาแล้วพูดต่อ “คนเราทำอะไรไว้ก็ได้อย่างนั้น” ลัลนามองภัทรพลเหมือนจะถามว่าหาเรื่องเธอทำไม “คนเราถ้าเคยทำตัวร้ายกาจไว้ วันนึงถ้าจะหวังให้คนอื่นมีน้ำใจกับเรา
มันก็เป็นเรื่องยาก” ลัลนาถอนหายใจ “ตอนที่ผมบวช พระอาจารย์ของผมเคยสอนไว้ว่าเราขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอนั่นขอนี่ แต่ตัวเราไม่เคยทำบุญ ทำแต่บาป ต้นทุนไม่มีท่านจะให้กำไรมาได้ยังไงจริงมั้ยครับ”
“เอาล่ะๆ ฉันเคยทำตัวร้ายกาจ ทำตัวไม่ดีฉันยอมรับ พอใจแล้วใช่มั้ย”
“ครับ”
“คุณภัทร”
“ผมก็แค่อยากให้คุณหัดยอมรับความจริงบ้าง ยอมรับสิ่งที่ตัวเองทำ ยอมรับสิ่งที่ตัวเองคิดก็เท่านั้น”
“ก็เท่านั้นเหรอ ไม่ช่วยยังด่าซ้ำอีกนะคุณภัทร”
ลัลนาโกรธน้อยใจจะลงจากรถ ภัทรพลจึงพูดโดยไม่มองหน้าลัลนา
“ขนาดมาส่งยังไม่รู้จักขอบคุณสักคำ” ลัลนาชะงัก
“ขอบคุณ”
ลัลนารีบลงจากรถไป ภัทรพลมองตามยิ้มอย่างพอใจแล้วเปลี่ยนเป็นสีหน้าคิดๆ เครียด ก่อนจะออกรถไป
ลัลนามองตามภัทรพลตาละห้อย แล้วจะเข้าบ้านแต่เห็นซูซี่รออยู่
“น้องลัลคะ หายไปไหนมา พี่มารอตั้งนาน”
“พี่ซูซี่มีอะไรคะ”
“พี่เป็นห่วงน้องลัลค่ะ”
คำว่าเป็นห่วงของซูซี่ทำให้ลัลนารู้สึกใจชื้นขึ้นบ้าง

ภัทรพลกลับคอนโดก็เจอพิมภานั่งรออยู่
“แกมีอะไรกับฉัน”
“พี่ภัทรรู้ใช่มั้ยว่ายัยลัลร้ายกาจแค่ไหน”
“รู้ แล้วแกรู้มั้ยว่าเขาร้ายกาจเพราะใคร”ภัทรพลย้อนถาม พิมภางงที่ถูกภัทรพลย้อน “ก็เพราะแกไง เพราะเขามีคู่แข่งที่ร้ายกาจอย่างแก เขาถึงต้องเล่นให้มันสมน้ำสมเนื้อ”
“รวมทั้งเรื่องที่ยัยลัลมาอ่อยพี่ภัทร เพื่อหาข้อมูลของพิมน่ะเหรอ”
“ใช่”

พิมภาชักฉุนเริ่มเสียงดัง
“พี่ภัทรรู้ พี่ภัทรรู้ว่ายัยลัลเป็นยังไง พี่ภัทรยังจะรักยัยลัลอีกเหรอ”
ฤชวี พิมมาลา ภาณุวัฒน์ออกมา
“ข้อดีของอีกฝ่ายยังไงแกก็รับได้ แต่ถ้าแกรู้ว่าเขามีข้อเสียแกยังจะรัก ยังจะรับเขาได้มั้ย เหมือนที่คุณต้นเขาเห็นนิสัยเสียๆ ของแก แต่เขาก็ยังรักยังอดทนกับแกไงยัยพิม”
“พี่ภัทร มันจะมากไปแล้วนะ พูดเรื่องลัลนาแล้วมาเกี่ยวอะไรกับพิม”
“ใจเย็นคุณพิม”
“ฟังนะพี่ภัทรถึงพิมไม่ช่วยยัยลัล พ่อเขาก็ช่วยอยู่ดี”
“คุณลัลเขาไม่โชคดีขนาดนั้นหรอก”
“พี่ภัทรหมายความว่าไง”

ช่วงเวลาเดียวกันนั้นซูซี่ฟังเรื่องจากลัลนาแล้วถึงกับอึ้ง
“นี่ท่านประธานจะให้น้องลัลออกจากออฟฟิศถ้าทำงานนี้ไม่สำเร็จเหรอคะ”
“ใช่ค่ะ”
“ท่านคงไม่กล้าทำกับลูกสาวแบบนั้นหรอกค่ะ”
คำพูดของซูซี่ทำให้ลัลนารู้สึกน้อยใจพ่อ จนหลุดพูดเรื่องของตัวเองออกมา
“ลูกสาว ลัลมันก็แค่ลูกบ้านเล็กเท่านั้นแหล่ะค่ะพี่ซูซี่”
“ลูก บ้านเล็ก อ้าว...ตลอดเวลาพี่คิดว่า...นี่น้องลัล...”
“ค่ะ”
ซูซี่เข้าใจทั้งหมด และรู้สึกเห็นใจลัลนา
“เรื่องนั้นเราคงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่ยังไงน้องลัลก็อย่ายอมแพ้นะคะ”
“ไม่รู้สิคะพี่ซูซี่ ยอมแพ้ตอนนี้ ยังดีกว่าที่ลัลจะต้องเป็นทาสยัยการะเกตุนั่น แค่โดนแม่ใหญ่กับคุณพ่อกดดันมาตลอดชีวิตมันก็มากพอแล้ว”
“แต่พี่ว่ายังไงคุณสุก็ไม่ยอม”
ลัลนาเครียด

ส่วนพิมภา เธอถึงกับอึ้งที่ได้รู้เรื่องลัลนา
“มิน่ายัยลัลถึงต้องทำทุกอย่างเพื่อให้คนยอมรับ”
“รู้แบบนี้แล้ว แกจะช่วยคุณลัลรึยัง”
“ต้องการความช่วยเหลือก็พูดจาให้มันดีๆ หน่อยสิพี่ภัทร”
“พิม”
“ก็จริงนี่จ๊ะแม่ คิดว่าเล่าเรื่องน่าเห็นใจแล้วพิมจะใจอ่อนเหรอ”
“แล้วพิมมานั่งรอตาภัทรทำไม” พิมภาอึ้ง
“ก็มารอกวนประสาทภัทรไงพ่อ ยัยพิมมันไม่พอใจที่ภัทรเข้าข้างคุณลัล”
“รู้ก็ดีแล้ว” พิมภาบอกอย่างประชด
“รู้ซึ้งด้วย ว่าแกมันร้ายกาจ ใจดำ”
ภัทรพลโกรธเดินเข้าห้องไป
“คุณพิม คุณทำแบบนี้ทำไม” ฤชวีถามขึ้นมา
“ทำอะไร”
“ก็มารอหาเรื่องคุณภัทร”
“ฉันมารอหาเรื่องที่ไหนเล่า ฉันมารอพี่ภัทรเพื่อจะถามว่าคิดดีแล้วใช่มั้ยที่จะให้ฉันช่วยลัลนา”
“คุณจะยอมช่วยคุณลัลแล้วเหรอครับ”
“ตอนแรกว่าจะช่วย แต่ตอนนี้ไม่แล้ว”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 27 ธ.ค 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage