@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 30 ธ.ค 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 30 ธ.ค 2555

“ถึงพ่อกับแม่จะสูงวัย แต่หัวใจเราแค่สิบแปด แถมความรักเราก็หวานซึ้งไม่เคยเปลี่ยน”
“ประกาศแสนยานุภาพอีกแล้วนะพ่อ”
“ก็จะทำไมล่ะ คนมันมีดีก็ต้องอวดกันหน่อย พ่อเนี่ยนะคุณต้น ไม่เคยปล่อยให้เรื่องที่ทำให้เราไม่เข้าใจกันเล็กๆ น้อย กลายเป็นชนวนความบาดหมางเลย”
“ครับ”
“ส่วนแม่นะก็ไม่เคยฟังคำพูดของใคร นอกจากคำพูดที่ออกจากปากของพ่อเขา เข้าใจมั้ยพิม”
“ค่ะ”
“แล้วทีนี้ ลูกสองคนมีอะไรจะเคลียร์กันรึเปล่า”
“ไม่มีค่ะ / ไม่มีครับ”

พิมภากับฤชวีบอกพร้อมกับลุกขึ้นยืนพร้อมกัน แล้วมองหน้ากันพิมภาจะเดินออกไป
“ยัยพิมแล้วเล็บแม่ล่ะ”
“พิมปวดตาค่ะ ทาไม่ไหว”


พิมภาเดินออกไป ฤชวีจะออกไปอีกทาง
“คุณต้นแล้วแอพนี้ล่ะ”
“ผมใช้ไม่เป็นครับ ขอโทษนะครับ”
ฤชวีเดินออกไปอีกทาง พิมมาลากับภาณุวัฒน์เหวอ ภัทรพลเข้ามานั่งแทรกกลาง
“แต่ภัทรว่าพ่อกับแม่ลืมอะไรไปอย่างนึงนะ”
“อะไร”
“เรื่องของผัวเมีย ควรให้เค้าเคลียร์กันเองรึเปล่า”
ภัทรพลมองหน้าภาณุวัฒน์กับพิมมาลา ภาณุวัฒน์กับพิมมาลาจ๋อยๆ

พิมภาเดินมาที่รถเข้าไปนั่งแล้วสตาร์ทเครื่อง พยายามนึกว่าจะขับไปไหนดีแล้วก็ออกรถ ฤชวีเข้ามาขวางรถ
“ถอยไป” พิมภาบอกแต่ฤชวีไม่ยอมถอย “ไม่ถอยฉันชนจริงๆ นะ”
ฤชวีนิ่ง พิมภายิ่งโกรธ ปล่อยเบรกให้รถพุ่งเข้าหาฤชวีเบาๆ เป็นการขู่ แต่ฤชวีแค่ขยับหนีนิดหน่อยแต่ไม่ยอมไปให้พ้นทาง
“คุณโกรธอะไรผมนักหนาคุณพิม”
“ฉันไม่โกรธก็ได้ งั้นคุณก็บอกมาสิว่าคุณกับปราสินีไปไหนกันมา”
“ผมบอกไม่ได้”
“บอกไม่ได้ งั้นฉันชน”
พิมภาปล่อยเบรกอีก รถพุ่งเข้าหาฤชวี ฤชวีถอยเล็กน้อยแต่ไม่หลบให้พ้นทาง
“ผมบอกได้แค่คุณปลาเขาเดือดร้อน ผมสัญญากับคุณปลาว่าจะไม่พูดเรื่องนี้กับใคร”
“คุณต้น คนที่คุณกำลังปกป้องเคยทำร้ายฉันนะ”
“มันคนละเรื่องกันนะครับคุณพิม”
“คนละเรื่อง ไม่ใช่เรื่องของฉันงั้นสิ ได้ งั้นคุณก็ไม่เกี่ยวกับฉันเหมือนกัน”
พิมภาตัดสินใจเร่งเครื่องเต็มที่พุ่งเข้าหาฤชวี ฤชวีตกใจแต่ไม่หลบ พิมภาหลับตาปี๋เหยียบคันเร่ง แล้วพิมภาก็ตัดสินใจเหยียบเบรกจนตัวโก่ง พิมภาลืมตาขึ้นมาไม่เห็นฤชวียืนอยู่หน้ารถก็ตกใจ

“คุณต้น”
ปรากฎว่าฤชวีกระโดดหลบไปข้างๆ รถ แล้วใช้ช่วงที่พิมภาไม่ทันระวัง ขึ้นมานั่งบนรถ ฤชวีกลัวพิมภาจะออกรถอีก ตัดสินใจเอื้อมไปบิดกุญแจดับเครื่อง พิมภาไม่ยอม ทั้งคู่ยื้อยุดกัน สุดท้ายฤชวีดึงพิมภามาไว้ในอ้อมกอดเพื่อปราบพยศ พิมภาพยายามดึงตัวออกแต่ฤชวีดึงไว้และยิ่งกอดพิมภาแน่น
“ฟังผมนะครับคุณพิม ผมแค่อยากจะรักษาสัญญาที่ให้กับคุณปลาไว้”
พิมภาสะบัดหน้าหนี ฤชวียิ่งกอดพิมภาไว้แน่น จนหน้าเบียดกับพิมภา
“แค่อยากจะรักษาสัญญา แค่นั้นน่ะเหรอ”
“ครับ แต่ผมก็ไม่อยากให้เรื่องนี้มันทำให้คุณเข้าใจผิด”
“ทำไมต้องกลัวฉันเข้าใจผิด”
“ก็ผมแคร์ความรู้สึกของคุณพิมนี่ครับ” พิมภาชะงัก
“ทำไมต้องแคร์ฉัน”
ฤชวีอมยิ้มชอบใจความเกเรของพิมภา ฤชวีเข้าไปใกล้พิมภามากกว่าเดิม สบตาพิมภาซึ้งแทนคำตอบ แล้วทั้งคู่ฤชวีรู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดโน้มเข้าหากัน หยุดตัวเองไม่ได้ ริมฝีปากของฤชวีกำลังจะชิดกับริมฝีปากของพิมภาแต่แล้วจู่ๆ เสียงเคาะกระจกรถก็ดังขึ้น ทั้งคู่ตกใจแต่ยังไม่ทันผละออกจากกัน เห็นว่าคนที่เคาะกระจกคือ รปภ.ของคอนโดที่เข้ามาดูเหตุการณ์
“มีอะไรรึเปล่าครับ อ้าวคุณพิม คุณต้น” รปภ. มองทั้งคู่ด้วยสายตากรุ้มกริ่ม “อ๋อ เปลี่ยนบรรยากาศ” ฤชวีกับพิมภาพยายามจะบอกว่าไม่ใช่อย่างที่ รปภ. เข้าใจ แต่ รปภ. ไม่ฟัง “ต่อเลยครับต่อ ตามสบายเลยครับ”
พิมภากับฤชวียิ่งเขินอายหนักกว่าเดิม ทำอะไรไม่ถูก

เช้าวันรุ่งขึ้น การะเกตุคุยมือถือกับสินีนาฎ
“เกตุก็กำลังพยายามอยู่ คุณยายก็ถ่วงเวลาไปก่อนสิคะ เอาเงินฟาดหัวใครสักคนให้ดึงเรื่องไว้ก่อนแค่นี้นะคะ เกตุงานยุ่ง” การะเกตุวางสาย ปราสินีเปิดประตูเข้ามา การะเกตุมองอย่างไม่พอใจ “เข้ามาทำไมไม่เคาะก่อน”
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
“ก็ว่าไปสิ”
“คุณคงไม่รู้ว่าฉันเป็นภรรยาของคุณเอกพล และตอนนี้ฉันกำลังท้องสามเดือนแล้ว”
ปราสินีจ้องการะเกตุคิดว่าการะเกตุจะกรี๊ดหรือโวยวายอะไรสักอย่าง แต่การะเกตุกลับไม่แสดงความรู้สึกใดๆ เลย
“แล้วยังไง”
“ถ้าคุณไม่เชื่อก็ดูนี่ ใบนัด หมอนัดตรวจครรภ์ฉันวันนี้”
ปราสินีเอาใบนัดวางให้การะเกตุดูบนโต๊ะ การะเกตุไม่แยแส
“โอเค รับทราบ แล้วไงต่อ”
“ก็ถ้าคุณรู้ว่าพี่เอกเป็นของฉันก็อย่ามายุ่ง”
การะเกตุลุกขึ้นยิ้มเยาะ
“ปกติฉันไม่เสียเวลามานั่งต่อปากต่อคำกับใครหรอกนะ แต่นี่ฉันสมเพชเธอ ก็เลยจะสาธยายให้ฟัง ไอ้ผู้ชายที่เธอบอกว่าเป็นผัวเธอมันมายุ่งกับฉันเอง ฉันไม่ได้ไปยุ่งกับมัน” การะเกตุมองหน้าปราสินี สิ่งที่การะเกตุพูดมันเป็นความจริง จนปราสินีเถียงไม่ออก “และถ้าเธอท้องแบบนี้ แล้วมันยังมายุ่งกับคนอื่นอีก เธอจะอยากได้มันกลับไปทำไม”
ปราสินีอึ้งหนักกว่าเดิม เถียงการะเกตุไม่ออกซักคำ “อย่าสะเออะมายุ่งกับฉันอีก ถ้าไม่อยากอดตายทั้งผัวทั้งเมีย พอจะมีสมองเหลืออยู่บ้างมั้ยล่ะ คิดภาพออกมั้ยว่ามันจะเป็นยังไงถ้าเด็กตาดำๆ จะต้องพลอยมาอดตายเพราะความโง่ของพ่อแม่มัน” การะเกตุมองหน้าปราสินีก่อนจะพูดนิ่งๆ “ออกไป”
น้ำเสียงและสายตาของการะเกตุดูร้ายกาจจนปราสินีเกรง และต้องออกไปในที่สุด การะเกตุมองตามปราสินีอย่างไม่ใส่ใจ แต่แล้วก็เหลือบไปเห็นใบนัดที่ปราสินีลืมไว้ เกิดแววตานึกสนุก หยิบโทรศัพท์มาโทร.
“เอกพลเหรอ ฉันมีเอกสารจะให้คุณมารับไปหน่อย”

ที่บริษัทนารี พิมภากับลัลนาประชุมนอกรอบกันเองดูเทปเรื่องงานโฆษณาของการะเกตุ
“ช็อตนี้ตัวสินค้ามันจมไปกับแบ็คกราวน์ไปหน่อย แก้ทันมั้ยคะพี่ซูซี่”
“ถามว่าแก้ทันมั้ย ตอบว่าทัน เพราะถ้าบอกว่าไม่ทัน น้องลัลก็ไม่ยอม”
“เพราะลัลนาเป๊ะเวอร์”
“ถูกต้องแล้วค่า”
ขณะที่ทุกคนกำลังดู พิมภากลับคิดถึงแต่คำพูดของฤชวี
“ฉันไม่โกรธก็ได้ งั้นคุณก็บอกมาสิว่าคุณกับปราสินีไปไหนกันมา”
“ผมบอกไม่ได้”
“บอกไม่ได้ งั้นฉันชน”
พิมภาปล่อยเบรก รถพุ่งเข้าหาฤชวี ฤชวีถอยเล็กน้อยแต่ไม่หลบให้พ้นทาง
“ผมบอกได้แค่คุณปลาเขาเดือดร้อน”
“เรื่องอะไร สำคัญมากขนาดบอกฉันไม่ได้เลยหรือไง”
“ผมสัญญากับคุณปลาว่าจะไม่พูดเรื่องนี้กับใคร”
“คุณต้น คนที่คุณกำลังปกป้องเคยทำร้ายฉันนะ”
พอคิดมาถึงตรงนี้พิมภาก็หมดความอดทนระเบิดอารมณ์ออกมา
“ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันต้องรู้ให้ได้ว่ามันเรื่องอะไร” พิมภาหันมาหานันทิกานต์ “แนน แกต้องช่วยฉันนะ”
นันทิกานต์งง แต่ก็รับปาก
“ช่วยสิ แล้วถ้าฉันเอาไม่อยู่ เดี๋ยวให้พี่ซูซี่ช่วยด้วย”
“มีการเชิญพี่เข้าร่วม รู้สึกเป็นเกียรติ พี่ช่วย พี่ช่วย”
“ไม่ได้อยากจะว่านะ รู้กันแล้วเหรอว่าเรื่องอะไร เธอเป็นอะไร ใครทำอะไรเธอยัยพิม” ลัลนาถามอย่างแปลกใจ
“ปราสินี”
ลัลนาได้ยินชื่อนี้ของขึ้นเลย
“งั้นลุยมันเลย”
“ฮัลโหลน้องลัล ทวนความจำนิดนะค้า เมื่อกี้เพิ่งห้ามพี่กับน้องแนนรู้แล้วเหรอค้าว่ายัยปราสินีทำอะไร อ่อนไหวมีอารมณ์ร่วมง่ายนะค้าพักนี้”
“ไม่ต้องถาม มายุ่งกับเพื่อนลัลมันต้องลุยอย่างเดียว” พิมภาชะงักมองลัลนา ลัลนามองแบบจริงๆ เพื่อนหญิงพลังหญิงมาก “บอกมา ยัยปราสินีมันทำอะไร”
“มันมายุ่งกับคุณต้น”
“ยุ่งกับคุณต้น”
“ฆ่ามัน”

ขณะนั้นปราสินีกำลังจะออกไปข้างนอก เอกพลเข้ามาขวาง
“จะไปไหน”
“ไปทำธุระให้คุณการะเกตุค่ะ”
ปราสินีรีบเดินออกไป
“แล้วไม่เอาใบนัดไปด้วยเหรอ” ปราสินีชะงักหันมาหาเอกพล เอกพลชูใบนัดที่ปราสินีลืมไว้ที่ห้องการะเกตุให้ดู
“จะเก็บมันไว้ทำไม”
“พี่เอก ให้ปลาเก็บลูกไว้นะ ให้ปลาไปหาหมอเถอะนะ”
“ไปสิจะพาไป”
“จริงเหรอพี่เอก”
“ฉันจะพาไปเอามันออก”
เอกพลคว้ามือปราสินีมาจะลากไปที่รถ ปราสินีพยายามจะหนี เอกพลโมโหตบปราสินีคว่ำ เอกพลจะเข้าไปซ้ำ พิมภา ลัลนา ซูซี่ และ นันทิกานต์เข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี

“ไม่ยอมไปงั้นก็จะจัดให้”
เอกพลเงื้อเท้าจะเตะปราสินี พิมภาทนไม่ไหว เข้าไปผลักอกเอกพล

“ไอ้แมงดาแกจะทำอะไร”
ซูซี่กับนันทิกานต์เข้าไปพยุงปราสินีให้ลุกขึ้น
“อย่ามายุ่ง”
“พิมช่วยปลาด้วย พี่เอกจะให้ปลาเอาลูกออก”
พิมภาหันมองหน้าเอกพลอย่างสุดทน
“ไอ้เลว”
“ไม่เกี่ยวกับเธอพิมภา”
เอกพลจะเข้าไปแย่งตัวปราสินี
“ไม่เกี่ยวได้ไง” พิมภาเข้าไปผลักอกเอกพล
“เล่นงานกล่องดำมันเลยพิม” ลัลนาบอก พิมภาไวมากเตะเข้าที่กลางเป้าเอกพลทันที เอกพลทรุด
“เลวแบบนี้ทำลายกล่องดำมันอย่าให้เหลือซาก”
แล้วซูซี่ นันทิกานต์ ก็วิ่งเข้าไปหาเอกพล
“ชอบเตะผู้หญิงใช่มั้ย จัดให้”
นันทิกานต์กับซูซี่เข้าไปเตะเอกพลไม่เลี้ยง พนักงานบริษัทอื่นๆ ในตึกเดียวกับออฟฟิศของการะเกตุเริ่มเข้ามามุงดู
“ยินดีค้า ยินดีให้มุง มาดูกันเร๊ว ไอ้หน้าตัวเมียจะเอาเมียทำแท้ง”
“แบบนี้เอาไงดีค้า” เสียงส่วนใหญ่บอกให้ตื้บเอกพล ตื้บเลย ตื้บเลย “จัดไปตามมติมหาชน”
นันทิกานต์กับซูซี่ทั้งเตะทั้งกระทืบเอกพล ระหว่างนั้นปราสินีรู้สึกปวดท้อง
“พอแล้ว พาปลาไปจากที่นี่ก่อน” พิมภาบอกแต่นันทิกานต์กับซูซี่ไม่มีทีท่าจะหยุด คนที่มุงดูก็เชียร์ยังกะเชียร์มวย “ลัล ช่วยหน่อย” ลัลนารับทราบแต่วิ่งเข้าไปเตะเอกพล “เฮ้ย! ให้ช่วยดึงสองคนนั้นมา”
“รู้น่า แต่อยากทำแบบนี้”
แล้วลัลนาก็ลากนันทิกานต์กับซูซี่ออกมา พิมพาประคองปราสินีออกไป เอกพลเจ็บหนักเกินกว่าจะตาม แถมยังถูกคนกลุ่มใหญ่มองเหยียดหยาม เอกพลได้แต่มองตามแค้นๆ
“พิม”

พิมภามองปราสินีด้วยอาการที่ทำหน้าไม่ถูกเพราะตั้งใจจะมาเอาเรื่องปราสินีแต่กลับมาเจอปราสินีในสภาพนี้
“ไม่นึกเลยนะคะ ว่าไอ้นายเอกพลมันชอบเลี้ยงดูด้วยลำแข้ง”
“พี่ซูซี่” ลัลนาดุซูซี่ว่าไม่ควรพูด แต่ซูซี่ยังไม่รู้ตัว
“ค่ะช่าย พี่เห็นใจน้องปลาเค้า ดีนะค้าที่ไม่แท้ง”
“พี่ซูซี่”
“มา เคลียร์ให้” นันทิกานต์บอกแล้วหันไปพูดกับซูซี่ “เขาหมายถึงให้เก็บความเห็นใจไว้ในใจ ไม่ต้องบรรยายออกมาดีกว่าน่ะค่ะ พี่ซูซี่ แบบว่าทุกคนเค้าอ่อนใจน่ะค่ะ”
“อ๋อ ก็บอกได้ ไม่ให้พูดว่าเห็นใจ ก็บอกได้ ไม่ได้เป็นคนดื้ออะไร”
ซูซี่สงบไป แต่ปราสินีร้องไห้โฮขึ้นมา ทุกคนตกใจ
“ปลา” พิมภาแตะตัวปราสินีเบาๆ ปราสินียิ่งร้องไห้หนัก
“ปลาน่าสมเพชมากใช่มั้ย อยากจะสมน้ำหน้าปลายังไงก็เอาเลย”
“ฉันเหยียบเพื่อนซ้ำไม่ได้หรอกนะปลา” พิมภาหันไปหานันทิกานต์ “จริงมั้ยแนน”
“จริงเพื่อน” นันทิกานต์บีบไหล่ปราสินีเบาๆ
ปราสินีอึ้งที่ยังได้ยินคำว่า “เพื่อน” จากปากพิมภาและนันทิกานต์
“แต่ฉันทรยศพวกแก”
“เพราะว่าแกรักมัน แกถึงยอมให้มันทุกอย่างไง”
“พิม”
“อีกอย่างคนเลวอย่างไอ้เอกพลแกตามมันไม่ทันหรอก ที่จริงฉันสิต้องขอโทษแกที่ต้องไปตกนรกแทนฉัน”
“นางเอกมากยัยพิม”
“ก็ฉันไม่ชอบเป็นนางร้าย เพราะสุดท้ายนางร้ายมักจะไม่เหลือใคร”
พิมภาตั้งใจจะแซวลัลนา แต่คนที่ต่อมแตกคือปราสินี
“เหมือนฉัน ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรเลย”
“แกยังเหลือพวกฉันไงปลา” ปราสินีอึ้ง “แกยังมีเพื่อน ที่ให้อภัยแกได้เสมอ”
“แต่เรื่องที่ฉันทำไม่ควรได้รับการให้อภัย”
“จะให้อภัยหรือไม่ให้ มันเป็นสิทธิ์ของฉันสองคน ใช่มั้ยแนน”
“ศาลขอตัดสินว่า จำเลยกระทำความผิด เพราะรู้ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคนชั่ว” พิมภาบีบมือปราสินี
“ศาลลดโทษให้แกครึ่งหนึ่ง แต่แกต้องทำดีลดหย่อนโทษ ด้วยการดูแลหลานของฉันให้ดีๆ”
“ตอนนี้ฉันไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าจะมีปัญญา”
“ตอนนี้แกเสียผู้ชายเลวๆ ไป แต่แกได้เพื่อนกลับมาแล้วนะปลา แกไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว มีอะไรพวกเรายินดีจะช่วยแกเสมอ” ปราสินีซึ้งใจ ลัลนาทำเป็นพูดลอยๆ
“ก็ ถ้ายัยพวกนี้เอาไม่อยู่ ฉันช่วยด้วยอีกคนก็ได้ อย่าไปซีเรียส เค้าเป็นซิงเกิ้ลมัมกันเยอะแยะ ใจเด็ดอย่างพวกเรา โอ๊ย สบาย”
“ขอบใจทุกคนมากนะ”
“เพื่อนไม่เคย ไม่เคยทิ้งกัน” ทุกคนหันไปมองหน้าซูซี่ แต่ซูซี่ไม่หยุด ร้องเพลงเบาๆ แต่แอทลิทเสียงให้ซาบซึ้งเหมือนศิลปินคัฟเวอร์เวอร์ชัน “ก็บรรยากาศมันทำให้อยากถ่ายทอดบทเพลงนี้ออกมานี่คะ คัฟเวอร์ค่ะ คัฟเวอร์...ไม่
ว่าความฝันนั้นจะไกลซักเท่าไหร่ ไม่ว่าหกล้มซมซานเท่าไหร่ เพื่อนคอยปลอบใจ”
“พิม มีเรื่องนึงที่ฉันต้องบอกแก”
“เรื่องอะไร”
“วันที่เราถ่ายโฆษณา ฉันเกิดปวดท้อง คุณฤชวีเค้าก็เลยพาฉันไปหาหมอ พอแกโทรเข้ามา เค้าก็เลยไม่กล้าบอกความจริงแก ฉันเป็นคนขอร้องเค้าเองว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับแก เพราะฉันกลัวพวกแกจะซ้ำเติม แกอย่าเข้าใจเค้าผิดนะพิม”
“คุณต้นสัญญากับแกเรื่องนี้เองเหรอ”
“ไม่ทันแล้วล่ะปลา ที่จริงไอ้พิมมันมาหาแก ก็เพราะตั้งใจจะมาเอาเรื่องแก”
“หมายความว่า...”
“ฉันเข้าใจผิดไปเรียบร้อยแล้ว”
“และเดาว่าเธอก็วีนคุณต้นไปเรียบร้อยแล้ว”
“จัดไปอยู่แล้ว”
“แล้วจะนั่งอยู่ทำซากอะไร ไปขอโทษเค้าสิยะ”

ฤชวีมาหากิ่งแก้วที่สำนักพิมพ์และนั่งมองกิ่งแก้วอ่านต้นฉบับ
“กิ่งว่าพอเขียนจริงๆ มันไม่เหมือนตอนที่เป็นโครงเรื่องเลย อ่านแล้วมันเบา ซ้ำ”
“ตรงไหน”
“ไม่รู้สิ รู้แต่ว่ารวมๆ มันซ้ำๆ อะ” ฤชวีอ่อนใจ “เอางี้มั๊ยต้น ให้ตัวเอกมันมีอันต้องพลัดพรากกัน ตอนที่มันกำลังรักกันดื่มด่ำดีมั๊ย แบบเพิ่มกิมมิคของเรื่องเข้าไป”
“กิมมิคนี่มันคือลูกเล่น แต่ที่กิ่งจะให้ต้นทำ เค้าเรียกรื้อ เปลี่ยนทั้งเรื่อง ไม่สิ เขียนใหม่ง่ายกว่า”
“ต้นนี่ กิ่งอุตส่าห์ช่วยคิดนะ”

“แล้วถ้ามาขยับแบบนี้ มันไม่กระทบส่วนอื่นๆ ของเรื่องเหรอคะ” มิ้นท์ถาม กิ่งแก้วชะงัก “มิ้นท์ว่า เรื่องนี้มันคล้ายๆ เรื่องของพี่ต้นกับพี่พิม พี่ต้นคงวางตอนจบของเรื่องอย่างที่อยากจะให้มันเป็นไว้แล้ว เชื่อพี่ต้นดีมั้ยคะพี่กิ่ง”
กิ่งแก้วอึ้ง เพิ่งคิดได้เพราะคำพูดของมิ้นท์

“เหรอต้น”
“ก็คงมีแค่ในนิยาย ที่ต้นให้มันจบตามใจได้ แต่ชีวิตจริง...”
“มันก็ต้องสำเร็จ”
“พี่ก็อยากให้มันเป็นแบบนั้น ไม่อยากให้ตอนจบเราต้องแยกจากกัน”
“ไม่เอาแล้วต้น ไม่ต้องให้นิยายจบอย่างที่กิ่งบอกแล้ว ให้จบอย่างที่ต้นต้องการเลยใส่มาเลย กิ่งซื้อหมด”
“เราก็ทำได้แค่ในนิยายเท่านั้นแหล่ะกิ่ง ก็เราไม่ได้รักกัน”
“อย่ามาอ่อนแอให้เห็นนะต้น” กิ่งแก้วดุ “ไม่ได้รักกันอะไร ก็เห็นๆ อยู่ว่าทุกวันนี้แทบจะขาดกันไม่ได้แล้ว พูดแล้วขัดใจ อย่าเป็นผู้ชายงี่เง่า เดี๋ยวจะโดนนะต้น”
ฤชวีหันไปขอความช่วยเหลือจากมิ้นท์
“มิ้นท์”
“พี่กิ่งพูดถูก มิ้นท์ไม่อยากได้ยัยการะเกตุมาเป็นพี่สะใภ้ พี่เองก็รักใครไม่ได้แล้วนอกจากพี่พิม พี่มีทางเลือกเดียว เดินหน้าเต็มตัว”
“เข้าใจมั้ย”
สองสาวกำชับหนักแน่นจนฤชวีไม่กล้าขัดอะไรอีก

พิมภาจิบกาแฟ แล้วรู้สึกว่าสายตาของเพื่อนๆ จับจ้องอยู่ พิมภารู้ตัว
“อะไร”
“อยากมากมั้ยกาแฟน่ะ”
“เข้าประเด็นเลยดีกว่า มันใช่เวลามั๊ยที่จะมานั่งกินกาแฟแบบนี้”
“ขอตอบว่าไม่ใช่ค่ะ”
“ทำไมเล่า ก็อยากดื่มกาแฟ”
พิมภารู้ว่าเพื่อนๆ ต้องการให้ไปง้อฤชวีแต่พิมภาก็ไม่ทำ
“พิมป๊อดเหรอ”
“ว่าที่คุณแม่ถามโดนใจมาก”
“ก็ไหนว่าเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้วไง หรือว่าไม่เชื่อที่ปลาพูด”
“ก็...ก็เชื่อ”
“ไม่เชื่อที่ปลาพูดก็ได้นะ แต่ขอให้เชื่อในความเป็นสุภาพบุรุษของคุณฤชวีหน่อย”
“เรื่องนั้นฉันเชื่อที่สุด คุณต้นเขาสุภาพบุรุษจะตาย ขนาดฉันเขายังไม่เคย...”
ทุกคนหันขวับ
“อย่าบอกนะว่าแต่งงานกันตั้งนานแล้วแต่เธอยัง...”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 30 ธ.ค 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage