อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 4 ธ.ค 2555
“แม่กำลังกลับจันทบุรีแล้ว คุณหญิงเรียกให้แม่เข้าไปพบด่วนน่ะ”“เหรอคะ..แล้วต้นล่ะคะ”
“เห็นว่าไปคุยงานน่ะลูก ป่านนี้คงกลับถึงคอนโดฯ แล้วมั้ง”
“อ๋อ..ค่ะแม่...”
“พิม...แม่ว่าตาต้นดูเป็นคนดีนะลูก ถึงเจอกันแค่ไม่เท่าไหร่ แต่แม่มองออกนะว่าตาต้นน่ะรักลูกแม่...แม่ดีใจนะที่จะมีผู้ชายที่ดีมาดูแลลูกสาวของแม่ ลูกต้องเอาแต่ใจให้น้อยลง ยอมฟังตาต้นบ้าง ชีวิตคู่จะได้ราบรื่นนะ”
“ค่ะแม่...”
ภาณุวัฒน์ยื่นมือขอโทรศัพท์จากพิมมาลาคุยกับลูกสาวบ้าง
“ไม่เอาแต่ใจแต่ห้ามยอมทุกอย่างนะลูก อันไหนไม่ถูกต้องก็ไม่ต้องยอม แล้วถ้าตาต้นมีเรื่องผู้หญิง บอกพ่อ! พ่อจะเอาให้ตาย”
“อุเบกขานะพ่อนะ เรื่องมันยังไม่เกิด”
พิมมาลาปราม พลางส่งสายตาดุ ๆ ภาณุวัฒน์รีบส่งโทรศัพท์คืนให้อย่างเกรง ๆ
“ลูกทำอะไรตามใจมานาน ใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นมันคงไม่ง่าย มีอะไรก็โทรฯหาแม่ได้ตลอดนะลูกนะ”
ภัทรพลมองกระจกหลัง เห็นแม่กดวางสายจากน้องสาวจึงพูดขึ้นบ้าง
“แม่ไปการันตีแบบนั้น แน่ใจแล้วเหรอว่านายต้นนี่จะดีจริง”
“สายตาแม่มองไม่เคยพลาดหรอก”
ขณะที่พิมภามองมือถืออย่างเครียด ๆ เพราะรู้สึกผิดที่โกหกพ่อแม่จนท่านเชื่อสนิทใจ
“ขอโทษนะคะแม่...มาไวไปไว แล้วเราจะยังไงล่ะเนี่ย!” พิมภาถอนใจอย่าง ๆ เซ็ง
ตกเย็นกลับมาจากที่ทำงานเปิดประตูเข้ามาในห้อง พิมภาต้องอึ้ง ๆ คิดว่าเข้าห้องผิด เพราะสภาพห้องของเธอสะอาดเรียบร้อยผิดหูผิดตา
“นี่ฉันเข้าไม่ผิดห้องใช่ไหม...”
พิมภามองเลขที่หน้าห้องเพื่อความมั่นใจ ก่อนจะมองเลยเข้าไปในห้องเห็นฤชวีนั่งอยู่กับพื้นจัดแจกันดอกไม้สีขาวเล็ก ๆ บนโต๊ะกลางหน้าทีวี สีหน้าฤชวีดูสดชื่นมาก
“กลับมาแล้วเหรอครับ” ฤชวีทักทาย
“นายเก็บห้องฉันเหรอ”
“จัดนิด ๆ หน่อย ๆ ครับ สักครู่นะครับ”ฤชวีเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วถือแก้วน้ำส้มดูเย็นฉ่ำมาให้ พิมภายังมองระแวงลังเล
“ทำงานมาเหนื่อย ๆ ดื่มน้ำส้มก่อนนะครับ...คุณมองเหมือนกลัวว่าในน้ำส้มจะมีอะไรเหรอครับ”
“เปล่านะ...ฉัน..คือ..ฉันไม่ชอบกินน้ำส้มคั้นตามร้าน มันใส่น้ำเชื่อมเยอะ เดี๋ยวอ้วน”
“อันนี้ผมคั้นเองไม่มีน้ำเชื่อม รับรองหวานธรรมชาติครับ”
“อืม...ฉัน” พิมภายังระแวง
“โอเค...งั้นเอาแบบนี้นะครับ”
ว่าแล้วฤชวีก็หยิบแก้วอีกใบมาแล้วเทน้ำส้มใส่ประมาณเกือบครึ่งแล้วดื่มโชว์ให้ดู พลางถามว่าแบบนี้โอเคหรือเปล่า พิมภามองอย่างอึ้ง ๆ ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เพราะยังลังเล ฤชวีเข้าใจ
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ...” ฤชวีทำท่าจะออกไป
“นายจะเอาไปไหน”
“ทิ้งน่ะครับ”
“มา...หวังว่าฉันคงมองนายไม่ผิดนะ”
พิมภามองหน้าฤชวี พลางยกแก้วน้ำส้มคั้นขึ้นมาจิบ ๆ บอกว่า อร่อยดี
“ขอบคุณครับ..ที่คุณไว้ใจผม” ฤชวียิ้มดีใจฤชวีหันไปหยิบแจกันดอกไม้เล็ก ๆ เก๋ ๆ ที่จัดเสร็จแล้วมาวางบนโต๊ะให้สดชื่น
“นายจัดดอกไม้...”
“การจัดดอกไม้มันเป็นการฝึกสมาธิแล้วก็ดอกไม้สวย ๆ สบายตาดีครับ”
พิมภามองกับข้าวบนโต๊ะเห็นเป็นอาหารไทย ไก่ผัดใบมะกรูด แกงจืดฟักร้อน ๆ ไข่เจียวฟูน่ากิน
“แล้วกับข้าวนี่ล่ะซื้อมาจากที่ไหน”
พิมภามองฤชวีที่ยืนยิ้ม ๆ
“นายอย่าบอกนะว่า...”
“ผมทำเองครับ...ลองชิมดูสิครับว่าใช้ได้ไหม”
“ชิมให้ดูก่อนสิว่ากินแล้วไม่สะ ...เอ่อ...ไม่ตายน่ะ”
ฤชวีรู้ทันแต่ก็ยอมตักชิมให้ดูทุกอย่าง แล้วบอกว่าปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์ พิมภามอง ๆ
แล้วตัดสินใจชิมมั่ง
สีหน้าบ่งบอกว่าอร่อย แต่พอเห็นฤชวีมองอยู่ก็ทำฟอร์ม บอกว่าก็พอกินได้...แล้วสองคนทานข้าวด้วยความรู้สึกต่างกัน ฤชวียิ้มปลื้ม ๆ
ส่วนพิมภากินอย่างทึ่ง ๆ เพราะยิ่งกินยิ่งอร่อย แอบมองฤชวีอย่างมีคำถามในใจว่าทำได้ขนาดนี้เลยเหรอ หลังทานข้าวเสร็จ ฤชวียังทำหน้าที่ล้างจานเรียบร้อย
แม้จะประทับใจในสิ่งที่ฤชวีทำ แต่พิมภาก็ยังไม่วางใจเขาเต็มร้อย เธอเข้าห้องน้ำอย่างหงุดหงิดแล้วถอดเสื้อคลุมตัวนอกจะโยนใส่ตะกร้าผ้า แล้วชะงักที่เห็นว่าในตะกร้าว่างเปล่าไม่มีผ้าสักชิ้น ก็ตกใจ รีบออกไปที่ห้องรับแขกทันที
“นายต้น!” ฤชวีที่กำลังเก็บเสื้อผ้าที่แห้งเข้ามาจากระเบียงพอดีชะงัก
“มีอะไรเหรอครับคุณพิม...”
พิมภามองเสื้อผ้าที่อยู่ในมือฤชวีตกใจ
“เสื้อผ้าของฉัน...ทำไม...”
“ผมซักให้น่ะครับ เห็นมันกองจนล้นแล้ว นี่ก็แห้งทุกตัวแล้วครับ”
“แล้ว...พวก..เอ่อ.. เอ่อ..พวกชิ้นน้อย ๆ ของฉันล่ะ”
“ อ๋อ..เสื้อนะ...”
“หยุด! ไม่ต้องขยายความถ้าเข้าใจก็ตอบมา”
“คือ..ผมแยกไว้ในตะกร้าเล็กน่ะครับ คิดว่าคุณคงอยากจะจัดการเองมากกว่า”
“นายนี่...! นายไม่มีสิทธิมายุ่งกับของ ๆฉันนะ” พิมภาคว้าเสื้อผ้ามาจากมือฤชวีอย่างโมโห
“ขอโทษครับ..ผมแค่อยากช่วยเก็บ”
“นายมันยุ่ง...บ้า!” พิมภาอายรีบคว้าเสื้อผ้าเข้าไปในห้องฤชวีมองตามจ๋อย ๆ ที่ทำไม่ถูกใจพิมภา
ลัลนากำลังเดินคุยโทรศัพท์กับซูซี่เข้ามาในบ้าน แล้วต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากในบ้าน ลัลนารีบเข้าไปดูเห็นนวลจันทร์กำลังกระชากกุญแจรถจากวรรณา
“อย่าเอาของวรรณไปเลยค่ะพี่นวล”
“รถนี่มันของฉัน ปล่อยมือนะ นังบ้า!” นวลจันทร์กระชากกุญแจจากวรรณา
“แม่!...นี่ทำรุนแรงเกินไปแล้วนะ”
ลัลนาเข้ามาผลักแยกนวลจันทร์จนหลุดไป นวลจันทร์หันมองลัลนาอย่างดูถูก
“แค่นี้ยังน้อยสำหรับพวกหน้าด้านอย่างแกสองคนแม่ลูก คิดจะสูบเลือดสูบเนื้อผัวฉันไปถึงไหน สารเลว แกไปขอรถคันใหม่จากคุณพี่มาใช่ไหม”
“เปล่านะจ๊ะ คุณพี่เขาให้ฉันเอง”
“ไม่จริง! เงินทุกบาท ของทุกอย่างของคุณพี่เป็นของฉันไม่ใช่กาฝากอย่างแก! เอาของฉันคืนมา”
นวลจันทร์เข้ามากระชากอีก ลัลนาทนไม่ไหวผลักนวลจันทร์จนเซไปกระแทกพื้น
อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 4 ธ.ค 2555
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพรละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์