@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 4 ธ.ค 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 4 ธ.ค 2555

“แม่กำลังกลับจันทบุรีแล้ว คุณหญิงเรียกให้แม่เข้าไปพบด่วนน่ะ”
“เหรอคะ..แล้วต้นล่ะคะ”

“เห็นว่าไปคุยงานน่ะลูก ป่านนี้คงกลับถึงคอนโดฯ แล้วมั้ง”

“อ๋อ..ค่ะแม่...”

“พิม...แม่ว่าตาต้นดูเป็นคนดีนะลูก ถึงเจอกันแค่ไม่เท่าไหร่ แต่แม่มองออกนะว่าตาต้นน่ะรักลูกแม่...แม่ดีใจนะที่จะมีผู้ชายที่ดีมาดูแลลูกสาวของแม่ ลูกต้องเอาแต่ใจให้น้อยลง ยอมฟังตาต้นบ้าง ชีวิตคู่จะได้ราบรื่นนะ”

“ค่ะแม่...”

ภาณุวัฒน์ยื่นมือขอโทรศัพท์จากพิมมาลาคุยกับลูกสาวบ้าง

“ไม่เอาแต่ใจแต่ห้ามยอมทุกอย่างนะลูก อันไหนไม่ถูกต้องก็ไม่ต้องยอม แล้วถ้าตาต้นมีเรื่องผู้หญิง บอกพ่อ! พ่อจะเอาให้ตาย”



“อุเบกขานะพ่อนะ เรื่องมันยังไม่เกิด”

พิมมาลาปราม พลางส่งสายตาดุ ๆ ภาณุวัฒน์รีบส่งโทรศัพท์คืนให้อย่างเกรง ๆ

“ลูกทำอะไรตามใจมานาน ใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นมันคงไม่ง่าย มีอะไรก็โทรฯหาแม่ได้ตลอดนะลูกนะ”

ภัทรพลมองกระจกหลัง เห็นแม่กดวางสายจากน้องสาวจึงพูดขึ้นบ้าง

“แม่ไปการันตีแบบนั้น แน่ใจแล้วเหรอว่านายต้นนี่จะดีจริง”

“สายตาแม่มองไม่เคยพลาดหรอก”

ขณะที่พิมภามองมือถืออย่างเครียด ๆ เพราะรู้สึกผิดที่โกหกพ่อแม่จนท่านเชื่อสนิทใจ

“ขอโทษนะคะแม่...มาไวไปไว แล้วเราจะยังไงล่ะเนี่ย!” พิมภาถอนใจอย่าง ๆ เซ็ง

ตกเย็นกลับมาจากที่ทำงานเปิดประตูเข้ามาในห้อง พิมภาต้องอึ้ง ๆ คิดว่าเข้าห้องผิด เพราะสภาพห้องของเธอสะอาดเรียบร้อยผิดหูผิดตา

“นี่ฉันเข้าไม่ผิดห้องใช่ไหม...”

พิมภามองเลขที่หน้าห้องเพื่อความมั่นใจ ก่อนจะมองเลยเข้าไปในห้องเห็นฤชวีนั่งอยู่กับพื้นจัดแจกันดอกไม้สีขาวเล็ก ๆ บนโต๊ะกลางหน้าทีวี สีหน้าฤชวีดูสดชื่นมาก

“กลับมาแล้วเหรอครับ” ฤชวีทักทาย

“นายเก็บห้องฉันเหรอ”

“จัดนิด ๆ หน่อย ๆ ครับ สักครู่นะครับ”ฤชวีเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วถือแก้วน้ำส้มดูเย็นฉ่ำมาให้ พิมภายังมองระแวงลังเล

“ทำงานมาเหนื่อย ๆ ดื่มน้ำส้มก่อนนะครับ...คุณมองเหมือนกลัวว่าในน้ำส้มจะมีอะไรเหรอครับ”

“เปล่านะ...ฉัน..คือ..ฉันไม่ชอบกินน้ำส้มคั้นตามร้าน มันใส่น้ำเชื่อมเยอะ เดี๋ยวอ้วน”

“อันนี้ผมคั้นเองไม่มีน้ำเชื่อม รับรองหวานธรรมชาติครับ”

“อืม...ฉัน” พิมภายังระแวง

“โอเค...งั้นเอาแบบนี้นะครับ”

ว่าแล้วฤชวีก็หยิบแก้วอีกใบมาแล้วเทน้ำส้มใส่ประมาณเกือบครึ่งแล้วดื่มโชว์ให้ดู พลางถามว่าแบบนี้โอเคหรือเปล่า พิมภามองอย่างอึ้ง ๆ ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เพราะยังลังเล ฤชวีเข้าใจ

“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ...” ฤชวีทำท่าจะออกไป

“นายจะเอาไปไหน”

“ทิ้งน่ะครับ”

“มา...หวังว่าฉันคงมองนายไม่ผิดนะ”

พิมภามองหน้าฤชวี พลางยกแก้วน้ำส้มคั้นขึ้นมาจิบ ๆ บอกว่า อร่อยดี

“ขอบคุณครับ..ที่คุณไว้ใจผม” ฤชวียิ้มดีใจฤชวีหันไปหยิบแจกันดอกไม้เล็ก ๆ เก๋ ๆ ที่จัดเสร็จแล้วมาวางบนโต๊ะให้สดชื่น

“นายจัดดอกไม้...”

“การจัดดอกไม้มันเป็นการฝึกสมาธิแล้วก็ดอกไม้สวย ๆ สบายตาดีครับ”

พิมภามองกับข้าวบนโต๊ะเห็นเป็นอาหารไทย ไก่ผัดใบมะกรูด แกงจืดฟักร้อน ๆ ไข่เจียวฟูน่ากิน

“แล้วกับข้าวนี่ล่ะซื้อมาจากที่ไหน”

พิมภามองฤชวีที่ยืนยิ้ม ๆ

“นายอย่าบอกนะว่า...”

“ผมทำเองครับ...ลองชิมดูสิครับว่าใช้ได้ไหม”

“ชิมให้ดูก่อนสิว่ากินแล้วไม่สะ ...เอ่อ...ไม่ตายน่ะ”

ฤชวีรู้ทันแต่ก็ยอมตักชิมให้ดูทุกอย่าง แล้วบอกว่าปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์ พิมภามอง ๆ
แล้วตัดสินใจชิมมั่ง

สีหน้าบ่งบอกว่าอร่อย แต่พอเห็นฤชวีมองอยู่ก็ทำฟอร์ม บอกว่าก็พอกินได้...แล้วสองคนทานข้าวด้วยความรู้สึกต่างกัน ฤชวียิ้มปลื้ม ๆ

ส่วนพิมภากินอย่างทึ่ง ๆ เพราะยิ่งกินยิ่งอร่อย แอบมองฤชวีอย่างมีคำถามในใจว่าทำได้ขนาดนี้เลยเหรอ หลังทานข้าวเสร็จ ฤชวียังทำหน้าที่ล้างจานเรียบร้อย

แม้จะประทับใจในสิ่งที่ฤชวีทำ แต่พิมภาก็ยังไม่วางใจเขาเต็มร้อย เธอเข้าห้องน้ำอย่างหงุดหงิดแล้วถอดเสื้อคลุมตัวนอกจะโยนใส่ตะกร้าผ้า แล้วชะงักที่เห็นว่าในตะกร้าว่างเปล่าไม่มีผ้าสักชิ้น ก็ตกใจ รีบออกไปที่ห้องรับแขกทันที

“นายต้น!” ฤชวีที่กำลังเก็บเสื้อผ้าที่แห้งเข้ามาจากระเบียงพอดีชะงัก

“มีอะไรเหรอครับคุณพิม...”

พิมภามองเสื้อผ้าที่อยู่ในมือฤชวีตกใจ

“เสื้อผ้าของฉัน...ทำไม...”

“ผมซักให้น่ะครับ เห็นมันกองจนล้นแล้ว นี่ก็แห้งทุกตัวแล้วครับ”

“แล้ว...พวก..เอ่อ.. เอ่อ..พวกชิ้นน้อย ๆ ของฉันล่ะ”

“ อ๋อ..เสื้อนะ...”

“หยุด! ไม่ต้องขยายความถ้าเข้าใจก็ตอบมา”

“คือ..ผมแยกไว้ในตะกร้าเล็กน่ะครับ คิดว่าคุณคงอยากจะจัดการเองมากกว่า”

“นายนี่...! นายไม่มีสิทธิมายุ่งกับของ ๆฉันนะ” พิมภาคว้าเสื้อผ้ามาจากมือฤชวีอย่างโมโห
“ขอโทษครับ..ผมแค่อยากช่วยเก็บ”

“นายมันยุ่ง...บ้า!” พิมภาอายรีบคว้าเสื้อผ้าเข้าไปในห้องฤชวีมองตามจ๋อย ๆ ที่ทำไม่ถูกใจพิมภา

ลัลนากำลังเดินคุยโทรศัพท์กับซูซี่เข้ามาในบ้าน แล้วต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากในบ้าน ลัลนารีบเข้าไปดูเห็นนวลจันทร์กำลังกระชากกุญแจรถจากวรรณา

“อย่าเอาของวรรณไปเลยค่ะพี่นวล”

“รถนี่มันของฉัน ปล่อยมือนะ นังบ้า!” นวลจันทร์กระชากกุญแจจากวรรณา

“แม่!...นี่ทำรุนแรงเกินไปแล้วนะ”

ลัลนาเข้ามาผลักแยกนวลจันทร์จนหลุดไป นวลจันทร์หันมองลัลนาอย่างดูถูก

“แค่นี้ยังน้อยสำหรับพวกหน้าด้านอย่างแกสองคนแม่ลูก คิดจะสูบเลือดสูบเนื้อผัวฉันไปถึงไหน สารเลว แกไปขอรถคันใหม่จากคุณพี่มาใช่ไหม”

“เปล่านะจ๊ะ คุณพี่เขาให้ฉันเอง”

“ไม่จริง! เงินทุกบาท ของทุกอย่างของคุณพี่เป็นของฉันไม่ใช่กาฝากอย่างแก! เอาของฉันคืนมา”

นวลจันทร์เข้ามากระชากอีก ลัลนาทนไม่ไหวผลักนวลจันทร์จนเซไปกระแทกพื้น

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 4 ธ.ค 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์