@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 7 วันที่ 11 ธ.ค. 55

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 7 วันที่ 11 ธ.ค. 55

ปลาย ฟ้าหมั่นไส้เป็นสองเท่าที่เห็นไทยืนส่งสายตาอาวรณ์ไปยังรถของพัดที่ค่อยๆ แล่นจากไป ปรี่เข้าไปกระแนะกระแหนว่าอิจฉาคนกำลังมีความรัก มองอะไรต่ออะไรคงกลายเป็นสีชมพูไปหมด
“บ้าน่า...คนรักอะไรกัน เธอแค่มาติดต่องาน”

“เชื่อตายล่ะ...ดูหน้าสิ...แหมอาลัยอาวรณ์ซะขนาดนั้น...เชอะ”

“เออ...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย...จะไปไหนก็ไปๆ...ไปที่ชอบๆก็ยิ่งดี”

“ขอบใจ ฉันมีนัดกินข้าวกับแป้ง...เดี๋ยวบ่ายๆจะกลับนะหัวหน้านะ...ไม่หักเงินใช่ไหม” ปลายฟ้ายิ้มยียวน ก่อนจะวิ่งปรู๊ดหายไป ไทส่ายหน้าให้กับความทะเล้นของเธอ...



ทางด้านฉัตรถึงกับเซ็งเมื่อรู้ข่าวการตายของเจียง คดีลอบยิงที่เจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้คนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องยังไม่ทันจะคลี่คลาย กลับต้องมากลายเป็นศพเสียเอง คู่หูของฉัตรเชื่อว่าคนที่ฆ่าเจียงต้องเป็นยอดฝีมือ เพราะใช้เวลาไม่ถึง 5 นาทีจัดการได้รวดเดียวสองศพ ก่อนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“นั่นแหละ ใครก็ตามที่มีเงินจ้างมืออาชีพขนาดนี้ได้ มันต้องเป็นคนมีเงินหนาไม่เบา”

“ผลประโยชน์ที่ได้ก็ไม่เบา...ผมได้ข้อมูลมาว่า เจียง ป้า หวัง กำลังจะขอซื้อโรงแรมจากนายบุ๊น...หรือว่าสาเหตุจะมาจากเรื่องนี้” คู่หูตั้งข้อสังเกต ฉัตรนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะสั่งให้เขาตามสืบต่อไป มีใครบ้างที่คิดจะซื้อโรงแรมแห่งนี้...

ทันทีที่มังกรรู้ข่าวว่าบุ๊นยังไม่ตาย มีคนมาช่วยไว้ทัน รีบตรงไปบอกเรื่องนี้กับลูกชายด้วยตัวเอง โอตี่ยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ ให้พ่อถือเสียว่าเรายังโชคดี อย่างน้อยยิงปืนสองนัดได้นกมาหนึ่งตัว

“ก็ไม่เป็นไร...แต่ตอนนี้พี่ใหญ่กำลังทำอะไรก็ไม่รู้ดูสิ” มังกรว่าแล้วโยนรูปถ่ายที่ได้จากสายสืบให้เขาดู

“เดี๋ยวนี้ลุงบุ๊นหันไปคบพวกไอ้มืดแล้วหรือ” โอตี่ยิ้มเยาะ

“ทูตประเทศมากันดีในแอฟริกา”

“ลุงบุ๊นจะทำอะไรที่มากันดี ที่นั่นมีแต่เหมืองทองคำ นอกนั้นก็เป็นพวกทาสโง่ๆ” โอตี่ยิ้มกวน มังกรสีหน้าครุ่นคิดสงสัย บุ๊นคิดจะทำอะไรกันแน่...

ooooooo

โจขับรถตระเวนหาร้านกินข้าวอยู่นานสองนาน แต่พีทกลับนั่งเหม่อลอยไม่เลือกมาสักร้าน จึงประชด ประชันว่าจะให้ตนเป็นลมด้วยความหิวคาพวงมาลัยรถเลยใช่ไหม พีทไม่สนใจคำแดกดัน ยังคงนั่งมองข้างทางไปเรื่อยๆ พลันเหลือบเห็นปลายฟ้ากับแป้งนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ข้างถนน ตะโกนลั่น

“เฮ้ย...จอดๆๆ กินร้านนี้แหละ”

โจมองไปยังร้านขายก๋วยเตี๋ยวที่พีทว่าอย่างไม่เชื่อสายตา...

พอรถจอดสนิท พีทปรี่เข้าไปหาสองสาว ขอนั่งร่วมโต๊ะด้วย ปลายฟ้าไล่เขาไปนั่งที่อื่น แป้งกลับดึงมือเขาให้ลงนั่ง ปลายฟ้าทนเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ต่อไปไม่ไหว ขอตัวกลับก่อน แป้งคว้ามือไว้ ส่งสายตาเว้าวอนเป็นทำนองให้อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน เธอจำต้องนั่งลงอย่างเดิม ขณะที่โจกับแป้งก้มหน้าก้มตากินก๋วยเตี๋ยว พีทกลับไม่แตะอะไรสักอย่างเอาแต่มองปลายฟ้าจนเจ้าตัวเริ่มอึดอัด จึงเร่งแป้งให้รีบกินจะได้รีบกลับไปทำงาน

“เออ...จริงด้วยจะเลยเวลาพักแล้ว” แป้งเริ่มนั่งไม่ติด

พีทสบช่องอาสาจะขับรถพาสองสาวไปส่ง ปลายฟ้าบอกอย่างมะนาวไม่มีน้ำว่าตนเอารถมาแล้วสั่งให้เจ๊เจ้าของร้านคิดเงิน พีทมองไปหน้าร้านเห็นมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างของเธอจอดอยู่ สะกิดโจพลางขยิบตาให้ เพื่อนรักรู้งาน แสร้งขอตัวไปเข้าห้องน้ำ รอจังหวะที่สองสาวเผลอ ลอบเข้าไปจัดการบางอย่างกับรถของปลายฟ้า เมื่อสองสาวมาขึ้นรถจะกลับ รถเกิดสตาร์ตไม่ติด แป้งถึงกับบ่นอุบ

“เฮ้ย...ไม่เอาน่า ฉันจะหมดเวลาพักแล้วนะ...เข้าสายคราวนี้โดนตัดเงินแน่”

“เออน่า...ใจเย็นๆ” ปลายฟ้าปลอบ แล้วสตาร์ตอีกครั้ง รถไม่ติดเหมือนเดิม

ด้านพีทยืนมองสองสาวด้วยความพอใจที่แผนการสำเร็จ โจซึ่งยืนอยู่ข้างๆส่ายหน้าให้กับความเจ้าเล่ห์ของเพื่อน ก่อนจะส่งหัวเทียนรถมอเตอร์ไซค์ของปลายฟ้าให้ เขาทำทีเข้าไปถามว่ารถเป็นอะไร จะให้ช่วยไหม ปลายฟ้าปฏิเสธทันทีว่าไม่ ยังไม่ทันจะอ้าปากพูดอะไรอีก แป้งชิงพูดขึ้นก่อน

“ดีเลยค่ะคุณพีท...แป้งต้องรีบไปทำงานด้วย”

พีททำทีก้มๆเงยๆดูเครื่องยนต์ ก่อนจะโกหกว่าคงต้องใช้เวลาซ่อมรถอีกนาน แล้วเสนอให้โจไปส่งแป้งก่อน เธอหลงกลรับข้อเสนอทันที หลังจากแป้งไปกับโจได้สักพัก พีททำเป็นจับโน่นจับนี่ พอปลายฟ้าเผลอเขาแอบเอาหัวเทียนใส่กลับที่เดิม แล้วลองสตาร์ตดูอีกครั้ง ปรากฏว่าเครื่องติดในครั้งเดียว ปลายฟ้ามองทึ่ง อย่าว่าแต่ซ่อมรถ ไม่คิดว่าคนอย่างพีทจะทำอะไรเป็นด้วยซ้ำ

“เป็นไง...ผมก็มีฝีมือเหมือนกัน” พีทยิ้มยืด

“โอเค...ขอบใจ ฉันไปล่ะ” ปลายฟ้าคว้ามอเตอร์ไซค์จะไป พีทจับแฮนด์รถไว้ ตัดพ้อว่าอุตส่าห์ช่วยซ่อมรถทั้งที ให้แค่คำขอบใจมันน้อยเกินไป อยากให้เธอเดินเล่นเป็นเพื่อนสักครู่เป็นการตอบแทน หญิงสาวถอนใจเฮือก ยอมตามที่เขาต้องการ

ooooooo

อาฮวดแวะไปหาไทที่สวนสัตว์ พยายามพูดโน้มน้าวให้มาทำงานกับบุ๊น แต่ไร้ผล เขาอ้างว่ามีงานทำแล้ว

“แต่ก็คงอีกไม่นาน...ฉันรู้มาว่าที่นี่กำลังจะเปลี่ยนผู้บริหารไม่ใช่หรือ”

“รู้สึกว่าพวกคุณนี่รู้อะไรมากจัง” ไทแดกดัน

“วงการธุรกิจสำหรับท่านประธานน่ะมันไม่กว้างเลย ใครหายใจเข้าใครหายใจออก มันปิดกันไม่ได้หรอก” ไม่ว่าอาฮวดจะชักชวนให้ไปทำงานด้วยอย่างไร ไทยืนยันจะไม่ยอมทิ้งคนที่นี่ไปเด็ดขาด

“บางทีอาจจะไม่ต้องมีใครไปจากที่นี่เลยก็ได้... นอกจาก...นายคนเดียว...นายยังมีเวลาตัดสินใจ พร้อมเมื่อไหร่ก็บอก” อาฮวดพูดเป็นนัยๆ ก่อนจะวางนามบัตรไว้ให้ แล้วผละจากไป...

ขณะที่อาฮวดต้องกลับไปมือเปล่าเพราะไทไม่สนใจข้อเสนอ พีทเดินเล่นมาตามชายหาดกับปลายฟ้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้มมีความสุข ผิดกับหญิงสาวที่เดินด้วยอย่างสิ้นเชิง กำลังว้าวุ่นใจเป็นห่วงงาน

“นี่นายจะเดินไปถึงเมื่อไหร่ ถ้าไม่มีอะไรฉันกลับแล้วนะ ฉันจะรีบไปทำงาน”

“เฮ้อ...ทำไมชีวิตทุกคนต้องมีแต่งานๆๆและก็งาน...น่าเบื่อจริงๆ”

ปลายฟ้าสีหน้าเป็นงานเป็นการขึ้นมาทันที อธิบายว่าคนเราต้องกินต้องใช้จึงต้องทำงาน อีกอย่างหนึ่งงานทำให้คนเรามีคุณค่า พัฒนาสติปัญญา ทำให้ได้เจอกับปัญหาใหม่ๆ เจอเรื่องดีๆที่ผ่านเข้ามา รวมทั้งมีเพื่อน มีความจริงใจ และมีมิตรภาพ พีทไม่ได้สนใจคำพูดของเธอแม้แต่น้อย กลับถือดีโอ้อวด ชวนเธอมาทำงานที่บริษัทของเขาให้ทำหน้าที่ดูแลหัวใจเขา เธอเดือดปุดๆที่เขาทำท่าผยอง คราวนี้ด่าเป็นชุด

“บริษัทเหรอ...คนอย่างนายเหยียดหยามดูถูกคนไปวันๆ บริษัทของนายจะเจริญได้ยังไง...นายรู้ไหม

ว่าทุกลมเข้าออกของนายมันไม่มีคุณค่าเลย นายอาจจะมองคนจนๆอย่างฉันแค่ผงธุลี แต่ฉัน...ฉันก็สร้างคุณค่าให้ตัวฉันเองทุกลมหายใจเข้าออก...ขอโทษนะ ฉันต้องไปทำงานแล้ว” ปลายฟ้าด่าเสร็จ เดินจากไปอย่างทระนง

“เดี๋ยวสิปลายฟ้า...ด่าแล้วจะหนีไปอย่างนี้เหรอ” พีทวิ่งตามจนทัน ดึงเธอมาจูบ ปลายฟ้าถึงกับตะลึงไปชั่วขณะ พอตั้งสติได้ตบเขาฉาดใหญ่ แล้ววิ่งหนี

ooooooo

ที่โรงซ่อมบำรุงภายในสวนสัตว์ ขณะไทกำลังจะมุดใต้ท้องรถบรรทุกเพื่อไขน็อตให้แน่น ปลายฟ้าขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดพอดี เขาเงยหน้าขึ้นมาเหน็บ- แนมทันที

“ไหนบอกว่าจะมาบ่ายๆ นี่มันจะเย็นแล้วนะ แอบไปสมัครงานมาใช่ไหมล่ะ”

“พอดีรถมันเสียน่ะ...เออนี่...หัวหน้า...ตกลงเราต้องหางานใหม่จริงๆใช่ไหม” ปลายฟ้าเสียงเครียด

“ตกลงเธอชอบทำงานที่นี่หรือขี้เกียจหางานใหม่กันแน่” ไทแซวไปหัวเราะไป ปลายฟ้าไม่ขำด้วย ยังอารมณ์ค้างจากพีท ไม่ต่อปากต่อคำอะไรอีก ขอตัวไปทำงานก่อน เขาเดินตามเธอออกมาหน้าโรงซ่อมบำรุง เห็นพวก

คนงานตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อย อดสะท้อนใจไม่ได้ อีกไม่กี่วันก็จะสิ้นเดือนแล้ว...

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 7 วันที่ 11 ธ.ค. 55

ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดิน
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ