@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 7-8 วันที่ 14 ธ.ค. 55

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 7

“เอ่อ...คืออย่างนี้ลูก ไอ้เครื่องดนตรีที่ลูกอยากได้พอดีของหมดน่ะ ที่มีอยู่เสียงมันไม่ค่อยดี คนขายเขาไม่แนะนำ อาทิตย์หน้าของถึงจะมา แล้วป๋าจะรีบซื้อมาให้เลย”
หนูเอมสีหน้าผิดหวัง แต่ไม่ได้โกรธเคืองหรือน้อยใจอะไร บอกว่ารอได้ ปลายฟ้าไม่เห็นไทอยู่ที่นั่นก็ถามหา ได้ความว่าไม่ได้มาที่นี่หลายวันแล้ว หนูเอมหรี่ตามองฉัตรอย่างจับผิด

“พี่ไทไม่ได้บอกใครเลยหรือคะ ป๋าฉัตร”

ฉัตรหวนคิดถึงเหตุการณ์ขณะนั่งจิบเบียร์อยู่คนเดียวบนท่าเทียบเรือข้ามเกาะ ตอนนั้นไทเล่าว่าที่ต้องรับงานใหม่เพราะอยากให้สวนสัตว์อยู่อย่างเดิม พนักงานทุกคนมีงานทำเหมือนเดิม

“ไอ้การเสียสละเนี่ย มันก็เป็นการดีนะ ว่าแต่จะมีเลี้ยงฉลองไหมเนี่ย”



“ผมไม่อยากบอกให้ใครรู้ ขอไปเงียบๆ อยากให้ทุกคนคิดว่าคนที่แก้ปัญหาได้คือท่านประธาน อีกอย่างอาชีพแบบผม มันก็ไม่ควรจะพบใครอีกแล้ว”

“ข้าเข้าใจ เอ็งคงไม่อยากให้ใครเป็นห่วง...แล้วข้าจะบอกพวกเราว่ายังไง”

“ไม่ต้องบอกอะไร แล้วทุกคนจะลืมผมไปเอง”

“แล้วเอ็งมาบอกข้าทำไมวะ...หรือเอ็งอยากฝากไปบอกใครบางคนหรือเปล่า” ฉัตรมองเขาอย่างรู้ทันไทนึกถึงปลายฟ้าขึ้นมาทันที...

เสียงหนูเอมถามซ้ำอีกครั้งว่าไทไม่ได้บอกเลยหรือว่าไปไหน ทำให้ฉัตรตื่นจากภวังค์ อ้อมแอ้มว่าไทไปทำงานที่อื่นแล้ว และห้ามถามว่าไปทำที่ไหนเพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ทั้งหนูเอมและปลายฟ้าหน้าเศร้าที่ไทจากไปโดยไม่ล่ำลา...

ดึกแล้ว ปลายฟ้าคิดถึงไทจนนอนไม่หลับ ต้องออกมาตะโกนระบายความอัดอั้นที่ระเบียงบ้านพัก

“ลาก่อน...โชคดีนะหัวหน้า...ขอให้หัวหน้าโชคดี ...แล้วพบกันนะ”

ขาดคำ กระป๋องน้ำอัดลมลอยละลิ่วเข้ามา ตามมาด้วยเสียงด่าจากเพื่อนบ้าน ปลายฟ้าถึงกับหน้าเจื่อนหลบเข้าบ้านแทบไม่ทัน

ooooooo

อาฮวดนัดไทมาที่คอนโดฯที่พักของพีทแต่เช้าเพื่อพาไปพบเจ้านายคนใหม่ ระหว่างขึ้นลิฟต์ไปยังห้องของเขา อาฮวดเตือนไทว่า

“คุณพีทอาจจะรำคาญเพราะไม่ค่อยชอบให้ใครติดตาม แต่นั่นแหละหน้าที่นาย ไม่มีคำว่าไม่ได้สำหรับคนอย่างพวกเรา...หวังว่านายคงจะไม่มีปัญหาอะไร”

“ผมไม่มี แต่เกรงว่านายของลุงน่าจะมี”...

เป็นอย่างที่ไทคาด พีทไม่ค่อยพอใจนักที่เสียงเคาะประตูห้องขัดจังหวะการนอนหลับอันแสนสุขของตนกับคู่ขา แต่พอเห็นอาฮวดก้าวเข้ามาในห้องเท่านั้น เขาลุกพรวดขึ้นมานั่งเรียบร้อย อาฮวดรายงานว่าท่านประธานส่งไทมาคอยดูแลนายน้อย พีทมองสำรวจไทหัวจดเท้า

“บอดี้การ์ดหรือ...มาผิดที่แล้ว...เอ๊ะ...ฉันจำนายได้ นายเคย...” พีทพูดยังไม่ทันจบ ไทชิงพูดขึ้นก่อน

“ช่วยชีวิตคุณไว้” น้ำเสียงของไททำให้พีทรู้สึกเหมือนถูกทวงบุญคุณ จึงรีบตัดบทขอตัวไปอาบน้ำก่อน...

ด้านปลายฟ้าแต่งตัวเตรียมจะไปทำงาน อยู่ๆเกิดเซ็งขึ้นมาอย่างฉับพลัน ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงดื้อๆ แป้งเตือนให้ไปทำงานได้แล้ว เธอกลับบอกว่าอยากจะลาออกจากงานที่สวนสัตว์ ไม่มีหัวหน้าอยู่สักคน เหมือนขาดอะไรบางอย่าง ทำให้เธอไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานอีกต่อไป

“นั่นแน่...ฉันว่าแกต้องแอบชอบหัวหน้าแกแน่ๆเลยใช่ไหม” แป้งเย้า

ปลายฟ้าหลบสายตาอย่างมีพิรุธ ปฏิเสธว่าเปล่า ไม่เคยคิดอะไรกับเขาสักนิด แป้งไม่สนใจจะซักถามอะไรอีก หันไปแต่งหน้าต่อ ปลายฟ้ารีบเปลี่ยนเรื่องพูด ถามว่าวันนี้เป็นวันหยุดของเธอไม่ใช่หรือ แล้วแต่งหน้าแต่งตาจะไปไหน แป้งจะไปเทสต์งานกับบริษัทโมเดลลิ่งที่เคยไปถ่ายแบบยกทรงคราวก่อน

“ไปด้วยสิ...เผื่อคราวนี้ฉันจะเข้าตาบ้าง...รอเดี๋ยวนะ” ปลายฟ้าหายเข้าไปห้องน้ำสักพัก ออกมาพร้อมกับหน้าอกตูมเพราะไปยัดกระดาษทิชชูมา แป้งถึงกับส่ายหน้าให้กับความบ๊องของเพื่อนรัก...

ขณะที่ปลายฟ้าหมายมั่นปั้นมือว่าคราวนี้ต้องไปถ่ายแบบกับเขาบ้าง พีทคิดจะสลัดไทให้พ้นทาง จึงหนีออกด้านหลังคอนโดฯที่พัก แต่ไทรู้ทันไปดักรออยู่ พีทหมดทางหนีจำต้องให้เขาตามไปดูแล ระหว่างนั่งรถไปด้วยกัน พีทยื่นข้อเสนอจะให้เงินไทเพิ่มเป็นสองเท่าจากที่ป๊าของเขาจ่าย แล้วไปให้พ้นหน้าเขา ไทรู้สึกว่าเจ้านายใหม่ของตนชักจะอวดเก่งเกินไปแล้ว จำต้องปรามๆไว้บ้าง

“ถ้าพ่อคุณจ่ายให้เท่าชีวิตของท่าน...คุณจ่ายไหวไหมล่ะ”

พีทถึงกับสะอึก รู้ซึ้งแล้วว่าป๊าห่วงใยตนขนาดไหน แต่ยังวางฟอร์มไม่เลิก

ooooooo

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 8

พัดดีใจมากเมื่อรู้ข่าวจากคอลัมน์ธุรกิจของหนังสือพิมพ์ฉบับ หนึ่งว่าสวนสัตว์รอดจากการถูก ต่างชาติเทกโอเว่อร์ รีบคว้ามือถือขึ้นมาโทร.หาไทเพื่อจะแสดงความยินดี แต่ติดต่อไม่ได้ มีเพียงสัญญาณให้ฝากข้อความ เธอกำลังจะลองโทร.อีกครั้ง ลิลลี่เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน

“เจ๊พัด...เมื่อเช้าไปช็อปปิ้งมาเลยซื้อที่คาดผมมาฝาก รุ่นนี้ดังมากนะ เลดี้ กาก้ายังใช้เลย”

“ดูมันตลกๆยังไงพิกล” พัดไม่คุ้นกับแฟชั่นเปรี้ยวเข็ดฟัน

“เออน่า...ใส่ไปเถอะ อีกหน่อยจะมีเยอะกว่านี้อีก เพราะถ้าคอมเพล็กซ์เสร็จ ลิลลี่จะสั่งเข้ามาขายที่ร้านกิ๊ฟต์ช็อปของลิลลี่”

ระหว่าง นั้น เรียวเคาะประตูห้องแล้วเข้ามาพร้อมกับถุงใส่เสื้อสูทที่ลิลลี่วานให้ไปรับ เธอตอบแทนเขาด้วยหมวกใบเท่หนึ่งใบ แล้วคะยั้นคะยอให้ลองสวมดู สองสาวเห็นพ้องต้องกันว่าเหมาะกับเรียวมาก ลิลลี่ไม่รอช้า ขอ ถ่ายรูปด้วย ยื่นแก้มเข้าไปชิดแก้มเขา แล้วหยิบมือถือขึ้นมาเก็บภาพไว้ เธอพอใจกับภาพถ่ายที่ดูเหมือนทั้งคู่เป็นคนรักกัน รีบตั้งเป็นหน้าจอมือถือทันที...

ทางฝ่ายไทขับรถมาจอดหน้าศาลเจ้าแห่ง หนึ่งตามคำสั่งของพีท สภาพโดยรอบของที่นี่ดูไม่น่าไว้ใจเท่าใดนัก ยิ่งพีทพาเดินลึกเข้าไปในซอยเล็กๆด้านหลัง ไทยิ่งเพิ่มความระมัดระวัง สอดส่ายสายตามองหาทางหนีทีไล่จนกระทั่งมาถึงลานหน้าตึกแถว มีนักเลงสามคนปราดเข้ามาขวางไว้ ถามว่ามีธุระอะไร พีทจะมาทวงเงิน ค่าของ เฟยพร้อมด้วยสมุนกลุ่มใหญ่กรูกันล้อมกรอบทั้งคู่ไว้ ไทเห็นท่าไม่ดี รีบเตือนพีท

“ผมว่าเราไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะต่อรองเลยนะ รอให้พร้อมกว่านี้ดีไหม”

“ทำไม...นายปอดแหกหรือ ไหนบอกว่าเป็นมือดีไง เจอแค่นี้ทำแหย” พีทแดกดัน

ไท ไม่โต้ตอบเตรียมรับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น เป็นอย่างที่ไทคาด เฟยไม่ยอมจ่ายหนี้ ซ้ำยังสั่งให้สมุนรุมอัดทั้งคู่ ไทใช้มือเปล่าต่อสู้ คว่ำพวกนั้นไปได้สองคน พีทสู้สุดฤทธิ์แต่ฝีมือเป็นรอง ต้องคอยให้เขาช่วย ไทรู้ดีว่าขืนต่อสู้ต่อไป เจ้านายคนใหม่อาจเพลี่ยงพล้ำได้รับบาดเจ็บ คว้าแขนชวนหนี แต่เขาไม่ยอมไป

ระหว่างยื้อยุดกันไปมา สมุนคนหนึ่งปล่อยหมัดตรงเข้าเต็มหน้าพีทถึงกับทรุด เขาจึงยอมถอย ไทพาหนีเข้าซอยเล็กซอยน้อยจนกระทั่งถึงหน้าศาลเจ้า แล้วพากันขึ้นรถขับหนีไปอย่างรวดเร็ว พอเห็นว่าปลอดภัยแล้วไทเบนรถจอดข้างทาง กระชากคอเสื้อพีทกดไว้กับคอนโซลหน้ารถ ตะคอกใส่ว่าเป็นบ้าอะไร

“ก็มาทวงหนี้ไง” แม้จะตกใจ แต่พีทโอหังไม่เลิก

“สำหรับ ผม แบบนี้เขาเรียกว่ามาหาที่ฝังศพ ผมไม่รู้ว่าคุณโง่หรือคุณบ้า แต่ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีก เพราะคุณกับผมอาจจะไม่โชคดีแบบวันนี้อีก” ไทจ้องหน้าเขาเขม็ง พีทเห็นปืนที่เหน็บเอวไทอยู่ต่อว่าว่ามีปืนทำไมไม่ใช้

“แค่นี้ยังเดือดร้อนไม่พอหรือ” ไทพูดจบปล่อยมือจากคอเสื้อเขา แล้วเร่งเครื่องรถออกไป

ooooooo

ปลาย ฟ้าต้องผิดหวังอีกครั้ง อุตส่าห์ทำอกตูมแล้วโมเดลลิ่งยังไม่ยอมเลือกเป็นนางแบบ หาว่าหน้าตาสวยเกินไป หันไปเลือกแป้งที่สวยน้อยกว่า เธอถึงกับสาปส่งจะไม่ยอมมาเหยียบวงการนี้อีกเด็ดขาด จังหวะนั้น

ปลายฟ้าเหลือบไปเห็นที่หน้าบริษัททัวร์ปิดป้ายรับสมัครงาน ชวนแป้งไปเขียนใบสมัคร

“แสดงว่าแกจะออกจากสวนสัตว์ชัวร์แล้ว?”

“อือ...ไม่มีหัวหน้า ฉันรู้สึกว่าฉันไม่อยากทำงานที่นั่นแล้ว เดี๋ยวฉันจะแวะไปลาพี่ธง”

มี เสียงมือถือของแป้งดังขึ้น พีทโทร.มาหา ปลายฟ้าเซ็งไม่อยากรับรู้เรื่องนี้ เดินเข้าไปสมัครงานคนเดียวปล่อยให้แป้งคุยกับเขาตามสบาย...

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 7-8 วันที่ 14 ธ.ค. 55

ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดิน
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ