@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 10/4 วันที่ 7 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 10/4 วันที่ 7 เม.ย. 57

สุริยงกดเบอร์โทร.ออกตามหมายเลขในนามบัตรของทนายที่เอื้อยื่นให้ หากเมื่อไม่มีสัญญาณตอบรับ เธอจึงตัดสินใจโทร.เข้าธนาคาร
“สวัสดีค่ะ ฝ่ายกฎหมายธนาคารรัตนชาติค่ะ”

“ดิฉันสุริยง รัตนชาตินะคะ ขอสายทนายธีรศักดิ์ค่ะ”
“คุณธีรศักดิ์ยังไม่เข้าค่ะ สายๆ ติดต่อมาใหม่นะคะ”


เสียงทางปลายสายตอบกลับมา สุริยงวางสายไป อย่างไม่ติดใจสงสัย
ช่วงสาย สุริยงลองโทร.อีกครั้ง และก็ได้รับคำตอบเช่นเดิม
“ยังไม่เข้ามาเลยค่ะ ตอนบ่ายๆโทร.อีกทีนะคะ”
และคำตอบสำหรับช่วงบ่าย ก็คือ
“วันนี้คุณธีรศักดิ์ไม่เข้ามาที่ธนาคารนะคะ รบกวนติดต่อมาใหม่วันพรุ่งนี้นะคะ”
สุริยงเริ่มรู้สึกตะหงิดๆ ขึ้นมาในใจ

เกนหลง เอื้อ อัมพิกา นั่งอยู่ในห้องประชุม ในขณะที่สถาปนิก กำลังพรีเซนต์งานที่หน้าห้อง มีแบบแปลนสวนในโรงแรม วางเรียงกันสามแบบ
“ผมมีแบบสวน ให้เลือก 3 แบบ ไม่ทราบว่าคุณเอื้อกับคุณเกนหลงชอบแบบไหนครับ?”
เกนหลง กับเอื้อตอบพร้อมกัน
“แบบที่สองค่ะ/ครับ”
อัมพิกาหันมามองสองเกนหลงกับเอื้อ เกนหลงกับเอื้อก็มองกันเอง..ใจตรงกัน
จากนั้นสถาปนิก ก็เอาแบบห้องต่างๆที่ออกแบบไว้มาให้เลือก
“แบบล็อบบี้มี 4 แบบครับ”
เกนหลง กับเอื้อ ชี้อันเดียวกันอีก รวมทั้งภาพห้องอาหาร , สระว่ายน้ำ , ฟิตเนส แม้กระทั่งห้องพัก
ต่างๆ ทั้งคู่ก็ล้วนมีความเห็นตรงกันทั้งสิ้น
แบบโรงแรมใหม่ถูกเลือกวางเรียงไว้อย่างรวดเร็ว อัมพิกายิ้มพอใจสุดๆ
“เอื้อกับคุณเกนนี่ใจตรงกันทุกอย่างเลยนะคะ เราเลยสรุปแบบได้อย่างรวดเร็ว จริงๆแล้วหาคนที่มี
รสนิยมดีเหมือนเอื้อเนี่ยลำบ๊าก ลำบาก นานๆจะเจอสักคน เอื้อ ต้องจับคุณเกนไว้ให้ได้ อย่าปล่อยให้หลุดมือรู้มั้ย”
เอื้อเริ่มรู้สึกอึดอัด และทันทีที่สถาปนิกและทีม ถือแบบเดินออกไป เขาหันมาทางอัมพิกา
“ผมคงจับไว้ได้แค่นี้หล่ะครับ เพราะบ่ายนี้เกนต้องเข้าบริษัท คุณเขมชาติเจ้านายเขารออยู่ “
อัมพิกาหุบยิ้มทันที
เกนหลงมองดูนาฬิกา
“เกนยังพอมีเวลาอีกสัก 15 นาทีนะคะ เพราะนัดรถตู้ให้มารับตอนเที่ยง”
“พี่ว่าให้เอื้อขับรถไปส่งดีกว่านะคะ บริษัทเขมชาติก็อยู่ไม่ไกล ขับไปส่งแป๊บเดียวเองไม่ได้ลำบากเลย”
อัมพิกาเสนอตัว พลางหันมาทางเอื้อ “จริงมั้ย ?”
เอื้อ มองหน้าอัมพิกาแล้วก็ตอบยิ้มๆ
“จริงครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งเองง” อัมพิกายิ้ม เอื้อพูดต่อ “ จะได้แวะไปหาหนูเล็กด้วย” อัมพิกาหน้างอ
“ถ้าหนูเล็กยังไม่ทานข้าว จะได้ชวนทานด้วยกัน”
“ดีค่ะ งั้นเรารีบไปกันดีกว่าค่ะ”
เอื้อพยักหน้ารับ เกนหลงหันมาลาอัมพิกาที่นั่งหน้าหงิกอยู่
“เกนกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”
เกนหลงยกมือไหว้ลา อัมพิการับไหว้แบบขอไปที เอื้อกับเกนหลงเดินออกไป อัมพิกาชักสีหน้าด้วย
ความเซ็ง
“นังสุริยง ฉันจะต้องกำจัดหล่อนออกไปจากชีวิตเอื้อให้ได้”
อัมพิกาคิดถึงสุริยงด้วยความแค้น

สุริยงคุยโทรศัพท์ สีหน้าไม่ค่อยจะดีนัก
“อะไรนะคะ ทนายธีรศักดิ์ไปต่างประเทศ”
เขมชาติเดินมาได้ยินพอดี จึงแอบฟังต่อ
เสียงทางปลายสายตอบกลับมา
“ใช่ค่ะ คุณธีรศักดิ์มีงานด่วนต้องไปประชุมต่างประเทศ จะไม่อยู่ประมาณสองอาทิตย์ค่ะ รบกวนติด
ต่อมาใหม่เดือนหน้านะคะ”
“แต่ดิฉันมีเรื่องด่วนจะปรึกษา เรื่องหุ้นส่วนธนาคารของลูกชาย ดิฉันพยายามติดต่อคุณทนายมา
หลายวันแล้ว ติดต่อไม่ได้เลย โทร.เข้ามือถือก็ไม่ติด โทร.มาที่ธนาคารก็ไม่เคยได้รับสาย ตกลงว่าดิฉันจะต้องทำยังไง
หรือว่าจะต้องให้ไปนั่งเฝ้าที่ธนาคารถึงจะได้เจอ” หากไม่มีเสียงตอบกลับมาทางปลายสาย
“ฮัลโหล ยังฟังอยู่หรือเปล่าคะ? ฮัลโหล”
สัญญาณทางปลายสายถูกตัดไปแล้ว
สุริยงชะงัก แล้วก็วางสายไปด้วยความหงุดหงิด
“เฮ่อ ยังไงกันเนี่ย”
พลันเสียงเขมชาติ ก็ดังขึ้นมา
“มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า?”
สุริยงหันมาตอยเสียงเรียบ “เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะดิฉันจัดการเองได้” พลางยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมา
ทำท่าเหมือนจะโทร.กลับไปอีก
เขมชาติ เดินเข้ามาหา จับมือที่ถือมืออยู่
“คุณโทร.ไป ยังไงก็ไม่ได้คุยถ้าเห็นว่าผมเป็นเพื่อนคุณต้องยอมให้ผมช่วย”
สุริยงค่อยๆดึงมือออกจากมือเขมชาติ พลางคิด ในขณะที่เขมชาติลุ้น และในที่สุดสุริยงก็พยักหน้า
ยอมให้ช่วย เขมชาติอมยิ้มนิด แล้วก็กลับมาทำหน้าขรึม ถามด้วยความห่วงใย
“เล่าให้ฟังอย่างละเอียด ผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
เขมชาติรอฟัง เหมือนจะเห็นใจ แต่ในใจเยาะเย้ยอยู่ในที

เกนหลงยืนอยู่ที่หน้าฟร้อนท์ประจำตำแหน่งของสุริยง ที่มีวิบูลย์นั่งเฝ้าแทน พลางถามย้ำอีกทีด้วย
ความแปลกใจ
“เขมกับคุณสุออกไปพบลูกค้าข้างนอกเหรอคะ?”
“ครับ เพิ่งจะออกไปเมื่อครู่นี้เองครับ คุณเขมให้ผมมานั่งแทนคุณสุ จนกว่าคุณเกนจะกลับมาครับ”
“นัดลูกค้า? เท่าที่จำได้วันนี้บ่ายเขมไม่มีงานนอกนี่นา” พลางหันมาทางเอื้อ ที่ยืนอยู่ข้างๆ
“เกนต้องขอโทษพี่เอื้อด้วยนะคะ เลยมาเก้อ ไม่ได้เจอคุณสุเลย”
“ไม่เป็นไรครับ ถือซะว่ามาส่งเกนก็แล้วกัน เอ่อ...”
เอื้อเบี่ยงตัวหันหลังให้วิบูลย์ และถามเกนหลงเป็นการส่วนตัว
“เวลาออกไปประชุมนอกสถานที่แบบนี้ คือเขมชาติไปกับหนูเล็กสองต่อสองหรือเปล่า หรือว่ามีคน
อื่นไปด้วย?”

เอื้อถามด้วยความหวาดระแวงเล็กๆ
อรทัยเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูด้วยความตื่นเต้น มองซ้ายมองขวาเห็นอัมพิกานั่งรออยู่ ก็รีบเดินมา
หาพี่สาว
“พี่อัมคะ เขมชาติโทรนัดสองคนมาทานข้าวจริงๆเหรอคะ”
อัมพิกายิ้มพยักหน้าด้วยความปลื้มปริ่ม
“พี่อัมไม่ได้ล้ออรเล่นจริงๆนะ”
อัมพิกาส่ายหน้า ยังยิ้มปลื้มปริ่มอยู่ อรทัยตาวาว
“ แล้ว อยู่ที่ไหนคะเนี่ย มาถึงหรือยังคะ”
อัมพิกา ตอบน้องสาวยิ้มๆ
“เมื่อกี๊ส่งข้อความมาบอกว่าอยู่ที่ลานจอดรถ”
อรทัยตาโต “อุ้ย ตายแล้ว ตื่นเต้นๆ พี่อัมช่วยดูหน่อยสิคะว่าอรเป๊ะหรือยัง เสื้อผ้า หน้า ผม มีอะไร
พร่องมั้ยคะ?”
“ไม่มีจ้ะ น้องสาวพี่ สวยเป๊ะมาก “
อรทัยยิ้มกกว้าง “หวังว่าเขมชาติจะคิดเหมือนพี่อัมนะคะ อ้อแล้วเขมชาติบอกหรือเปล่าคะว่านัด
เราสองคนมาทานข้าวเนื่องในโอกาสอะไร?”
อัมพิกายังไม่ทันจะตอบ พลันเหลือบมองผ่านหลังอรทัยไปเห็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามา อัมพิกา
ถึงกับตาค้าง เสียงแข็ง
“นังสุริยง”
อรทัยชะงักหันขวับไป เห็นสุริยงเดินเข้ามา อรทัยอึ้งเหวอพอกัน สุริยงเดินมุ่งมั่นเข้ามาหา
“สวัสดีค่ะคุณอัมพิกา คุณอรทัย”
อัมพิกา กับ อรทัยมองหน้าสุริยงด้วยแววตาเกลียดชัง ระคนแปลกใจ สุริยงนิ่งพร้อมสู้ ไม่หวาดหวั่นแม้
จะอยู่ท่ามกลางบรรยากาศ ที่ตึงเครียดสุดๆ
ในขณะที่เขมชาติยืนหลบอยู่อีกมุมหนึ่ง เฝ้าดูเหตุการณ์อย่างใกล้ชิด แววตาเจ้าเล่ห์ ยิ้มกริ่ม นึก
ถึงเหตุการรณ์เมื่อครู่ ที่สุริยงยอมเปิดปากเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟังอย่างหมดเปลือก
“จากที่เล่ามาทั้งหมด ผมคิดว่าคุยกับทนายไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าจะให้คืบหน้า คุณต้องคุยกับคุณ
อัมพิกาโดยตรง”
“แต่คุณอัมพิกาคงไม่ยอมคุยกับฉัน
เขมชาติจับมือสุริยงมากุมไว้ พูดด้วยแววตามุ่งมั่น “ ผมช่วยเอง”
สุริยงมองหน้าเขมชาติ อย่างแปลกใจ

เขมชาติยิ้มร้าย มองดูสถานการณ์ด้วยความสนใจ พลางพยายามหาจังหวะเหมาะๆ ที่จะเข้าไปสวม
บทวีรบุรุษขี่ม้าขาว

“ฉันอยากคุยกับคุณเรื่องมรดกของไก่ กับ ไข่”
สุริยงเปิดประเด็น
อัมพิกา หน้าเชิด “แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุย เอื้อไม่ได้บอกเธอหรือไง มีอะไรก็ไปคุยกับทนายเอาเอง”
“ใช่ รีบไสหัวออกไปซะ ฉันไม่อยากเสียอารมณ์มากไปกว่านี้” อรทัยแหวขึ้นมาบ้าง
“ฉันไม่ไป จนกว่าเราจะคุยกันให้รู้เรื่อง” สุริยงยืนกราน “ฉันรู้ว่าพวกคุณไม่จริงใจที่จะจัดการเรื่อง
มรดก ฉันติดต่อกับทนายของพวกคุณไม่ได้เลย แล้วคุณก็ส่งเขาไปต่างประเทศอีก ฉันจะคุยกับทนายคุณได้ยังไง”

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 10/4 วันที่ 7 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3