@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19/3 วันที่ 17 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19/3 วันที่ 17 เม.ย. 57

“ ไม่ได้ทานมานานมาก ครั้งสุดท้ายก็ตอน ไปค่ายมหาลัยปีสุดท้าย”
“ผมก็เหมือนกัน หลังจากนั้นพอคุณหายไป ผมก็ไม่กล้าทำ ไม่กล้าเห็นมัน แต่วันนี้เป็นวันพิเศษของ
เรา มีคุณอยู่ด้วย ผมก็เลย คิดถึงมันขึ้นมา”
สุริยงมองด้วยความประทับใจ

พลันเสียงของเกนหลง ก็ปลุกเขมชาติให้ตื่นจากภวังค์
“ถ้าทำทานเองที่บ้าน เกนลวกเส้นแข็งกว่านี้อีก ทานแล้วเพลินมากค่ะ วันหลังเกนจะทำให้ลองทาน

"ดีมั้ย?"
เกนหลงเหลือบมองเขมชาติ กลับเห็นเขมชาติเหม่อเหมือนใจลอยอยู่
“เขม เขมคะ”


เขมชาติ สะดุ้ง รู้สึกตัว
“ อ๋อ ครับ อร่อยครับ คุณเกนทานเยอะๆเลย”
เกนหลงชะงักมองเขมชาติ ที่แสร้งทำท่าว่ากระตือรือร้นกับจานอาหารตรงหน้า พลางส่งยิ้มให้เกนหลง
แต่เกนหลงกลับทำหน้านิ่ง จนเขมชาติหน้าเหรอ

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เขมชาติก็ทรุดตัวลงนั่งอยู่บนโซฟา พลางหวนคิดถึงตอนที่อยู่กับสุริยงที่
สวิสเซอร์แลนด์ ด้วยสีหน้าครุ่นคิด ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปที่ระเบียง แล้วเดินเดินกลับเข้ามาในห้องนอน ทิ้งตัวลงนอน
แผ่บนเตียง เอามือกุมหน้า ด้วยความหงุดหงิด งุ่นง่าน
“โธ่เว้ย”
เขมชาติเดินตรงมาที่ห้องทำงาน ผ่านโต๊ะทำงานสุริยง ที่ตอนนี้ว่างเปล่า ก่อนที่จะชะงักเท้า พลางปรายตามองไปที่โต๊ะ
ภาพในคืนนั้นแว่บเข้ามาในหัว
“ถ้าคุณอยากอยู่ก็อยู่อย่างลับๆ แต่ถ้าคุณรับไม่ได้ ก็จงเดินออกไปจากชีวิตผม”
เขมชาติแววตาครุ่นคิด สุริยงจะเลือกอะไร ?
พลันเสียงโทรศัพท์มือถือดัง เขมชาติหยิบหันมาดู หน้าจอปรากฏชื่อเกนหลง เขมชาติคิด แต่ยังไม่ทันรับ เพราะยามนี้ใจหมกหมุ่นถึงแต่สุริยง
จากนั้นเขมชาติเดินเข้ามาในห้อง เห็นแฟ้มงานวางอยู่มากมาย แววตาฉายแวววาบขึ้นมา เขมชาติอมยิ้มนิดๆ
และเสียงเคาะประตูดังขึ้น เขมชาติก็รีบหันไปเปิด ในใจคิดว่า น่าจะเป็นสุริยง แต่กลับกลายเป็นมาลัยที่ยืนอยู่ที่ประตูในมือมีแก้วกาแฟอยู่ เขมชาติหุบยิ้มแทบไม่ทัน
“มีอะไร? “
“เอ่อ คุณสมคิดให้มาลัยมาเป็นเลขาชั่วคราวให้คุณเขมค่ะ”
เขมชาติชักสีหน้าหน้า
“เลขาชั่วคราว? ทำไมผมต้องมีเลขาชั่วคราว เลขาจริงๆ ผมไปไหน”
มาลัยอึกอัก
“เอ่อ คุ คุณสุ ยื่นใบลาออกอย่างเป็นทางการให้คุณสมคิคเมื่อวานนี้ค่ะ คุณสุบอกว่าจบงานที่สวิส
ตามที่ตกลงกันไว้ เธอขอลาออกเลย ส่วนเงินเดือน เงินชดเชยไม่ขอรับค่ะ”
เขมชาติหน้าตึง ไม่พอใจสุดๆ มาลัยรีบเดินเข้ามาวางกาแฟไว้
“กาแฟค่ะ”
เขมชาติเหลือบมามอง แล้วก็อาละวาดเสียงดัง
“ มะนาวหั่นมาซะหนา จะเอาไปทำกำแพงบ้านหรือไง”
“เอ่อ เปล่าค่ะ คือมาลัยพยายามแล้ว แต่มาลัยฝานบางๆแบบที่คุณสุทำไม่เป็นค่ะ”
“ทำไม่เป็นก็ฝึกสิ มีใครทำเป็นมาตั้งแต่เกิดบ้าง” เขมชาติตวาด
“ค่ะๆ มาลัยจะไปทำมาให้ใหม่ค่ะ”
มาลัยรีบรับคำอย่างลนลาน
“ไม่ต้อง หมดอารมณ์จะกิน รีบๆ เอาไปให้พ้นๆ”
“ค่ะๆ”
มาลัยรีบเก็บแก้วหนี แล้วหันหลังจะออกไป เขมชาติเปิดดูเอกสารแล้วก็พูดขึ้น
“เดี๋ยว ใครเตรียมเอกสารพวกนี้”
มาลัยหน้าเสีย
“พิมพ์ก็ผิด ภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศสสะกดผิดตั้งหลายคำ เรียงเอกสารก็มั่ว จดหมายฉบับไหน
สำคัญ ไม่สำคัญ ทำไมปนกันมั่วไปหมด ข้อความสำคัญก็ไม่ไฮไลท์ ผมไม่มีเวลามาอ่านทั้งหมดหรอกนะ อะไรไม่
สำคัญก็ไม่ต้อง ผมทำงานบริหาร ไม่ได้ทำงานเอกสาร”
เขมชาติโยนแฟ้มลงกับโต๊ะ ด้วยความไม่พอใจสุดๆ มาลัยลนลานรีบเดินกลับมา วางแก้วกาแฟ หยิบ
แฟ้มไป
“มาลัยขะ ขอโทษค่ะ เดี๋ยวมาลัยไปจัดเรียงมาให้ใหม่นะคะ”
เขมชาติหงุดหงิด
“ไม่ต้องๆ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น รีบออกไปเลย แล้วก็ไปตามสมคิดกับวิบูลย์มาเดี๋ยวนี้”
“ค่ะๆ”
มาลัยลนลาน จนลืมกาแฟไว้อีก เขมชาติเหลือบมาเห็น ก็ตงาดตามหลัง
“เอาแก้วกาแฟไปด้วยสิ มาวางไว้ตรงนี้ทำไม ?”
“ว้าย ค่ะๆๆ ขอโทษค่ะ”
มาลัยรีบกลับมาหยิบแล้วกาแฟ แล้วเดินออกไปอย่างลนลาน ในขณะที่เขมชาติยืนเท้าเอวด้วยความหงุดหงิดใจ
ขณะที่หงุดหงิดอยู่ โทรศัพท์ดัง เขมชาติชะงักรู้ตัว หยิบมาดูหน้าเจอ เห็นเป็นชื่อ “เกนหลง” เขมชาติครุ่นคิด จะ”รับ” หรือ “ไม่รับ”

สุริยงกำลังง่วนเปิดเว็ปหางาน ในขณะที่ไก่กับไข่เล่นต่อเลโก้กันอยู่ใกล้ๆ พลันเสียงโทรศัพท์ดังอยู่ข้างหลัง ชื่นที่ถือของผ่านมาเดินมารับสาย ขณะที่สุริยงยังคงตั้งหน้าตั้งตาดูตำแหน่งงานจากเว็บ
“สวัสดีค่ะ ค่ะ สักครู่ค่ะ? “ พลางหันไปทางไก่ ไข่ “ คุณไก่ คุณไข่คะ มีสาวโทรมาหา”
สุริยงที่สนใจมองแต่หน้าจอมาตลอด หันขวับมามองอย่างแปลกใจ?
“สาว?”

สาวคนที่ว่า ก็คือฮันนี่ ที่ยิ้มแฉ่ง พลางโผเข้ามากอดสุริยงทันที
“คิดถึงน้าสุ จังเลยค่ะ”
สุริยงกอดตอบ ความน่ารัก สดใสของฮันนี่ ทำให้ยิ้มตาม ชนะมองฮันนี่ที่กอดสุริยงอย่างปลื้ม ที่ลูกเข้ากับสุริยงได้ดี
“น้าสุก็คิดถึงน้องฮันนี่ค่ะ”
ฮันนี่พูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
“ดีนะคะที่ฮันนี่ขอเบอร์โทรศัพท์จากไก่ ไข่ ไม่งั้นเราคงไม่ได้เจอกันแน่ๆ เลยค่ะ”
ชนะ รีบเสริมยิ้มๆ
“ใช่ครับ ต้องขอบคุณลูกๆ ของเรา 2 คน ที่ทำให้ผมได้มาเจอกับคุณสุอีก”
ฮันนี่หันมาหาคู่แฝด
“ไก่กับไข่ ไปกินไอติมกัน”
“ครับ พี่ฮันนี่”
“ฮันนี่พาน้องๆ เข้าไปในร้านนะคะ”
ฮันนี่มองชนะกับสุริยง แล้วก็ยื้มพอใจ ก่อนจะหันมาทางไก่ไข่ จากนั้นก็ควงคู่แฝดเดินเข้าร้านไป ทิ้งชนะให้อยู่ตามลำพังกับสุริยง

“คงไม่รบกวนใช่มั้ยครับ”
ชนะเอ่ยถามด้วยท่าทีสุภาพ และเกรงใจอยู่ในที
“ไม่หรอกค่ะ ดีซะอีก ไก่กับไข่จะได้มาเจอกับน้องฮันนี่ด้วย”
ชนะฟังคำตอบ แล้วก็ยิ้มพอใจ
“เชิญครับ”
จากนั้นทั้งสองคนเดินตามลูกๆ เข้าร้านไป

ไก่กับไข่ ชี้ที่ไอติมของฮันนี่ แล้วหันมาบอกกับสุริยง
“แม่หนูเล็ก ไก่อยากได้แบบนั้นบ้าง”
“ไข่ก็อยากได้ครับ”
ชนะรีบหันมาบอกคู่แฝด
“อันนี้มันไม่มีในเมนู พอดีเจ้าของร้านเป็นคนรู้จักกันครับ เลยทำให้ฮันนี่เป็นพิเศษ เดี๋ยวผมขอให้เขาทำเพิ่มให้ไก่ ไข่นะครับ”
สุริยงรีบปฎิเสธ
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ถ้าคุณชนะสั่งมาเพิ่ม เด็กๆทานไม่หมดแน่”
“ไม่เป็นไรครับ ไม่หมดก็ไม่เป็นไร”
“เป็นค่ะ” ชนะชะงัก จากนั้นสุริยง ก็พูดกับไก่ไข่ “ ถ้าไก่ ไข่กินไอศครีมถ้วยใหม่ แล้วถ้วยเก่ามันก็จะถูกปล่อยให้ละลาย สุดท้ายก็ต้องทิ้งใช่มั้ยครับ” เด็กๆพยักหน้า “เสียดายมั้ย?”
ไก่ กับไข่ มองไอติมตัวเองอีกที ชนะมอง และสังเกตการเลี้ยงลูกของสุริยง
“ไก่ กินอันนี้ได้ครับ” ไก่ดึงถ้วยไอติมตัวเองมากอด
“ไข่กินด้วย”
สุริยงยิ้มให้ลูกแฝด “ดีมากครับ”
ชนะยิ่งปลื้มสุริยง
“คุณสุเลี้ยงลูกดีจังครับ ไม่ตามใจ ผมทำไม่ได้สักที”
ฮันนี่ มองไอติมตัวเอง แล้วมองไก่กับไข่
“ไก่ ไข่ กินกับฮันนี่ก็ได้นะ ฮันนี่แบ่งให้ กินด้วยกัน”
ฮันนี่เลื่อนไอติมมาตรงกลาง เด็กแฝดยิ้มรับ
“ขอบคุณครับ”
“พี่ฮันนี่กินของไข่ด้วยนะ”
“ไก่ก็ให้กินด้วย”
แล้วทั้งสามคนก็แบ่งไอศครีมกันกินอย่างเอร็ดอร่อย ท่ามกลางยเสียงหัวเราะ สดใส ชนะมองแล้วก็ยิ้มมีความสุข
สุริยงมองลูกแฝด แล้วก็ลูบหัวเบาๆ การได้อยู่กับลูกๆทำให้ลืมความเศร้าไปได้มาก สุริยงมองเด็กๆด้วยความรัก ในขณะเดียวกันชนะก็ลอบมองสุริยงเห็นแววตาที่อบอุ่น อ่อนโยนของเธอแล้วยิ้มชอบใจ

ฮันนี่ ไก่ ไข่ สนุกสนานกับการเล่นเครื่องเล่นภายในร้านอย่างมีความสุข ชนะนั่งคู่สุริยงมองดูเด็กๆ
ชนะเลียบๆเคียงๆ ถาม
“เอ่อ คุณสุครับ ตอนแรกที่ยัยฮันนี่โทรไป ไม่นึกว่าคุณจะว่างวันนี้ เพราะเป็นวันทำงาน ทำไมคุณถึงพา
ไก่ไข่มาได้ล่ะครับ”
“อ๋อ สุลาออกจากงานแล้วน่ะค่ะ”
ชนะตื่นเต้น
“ลาออก? จริงเหรอครับ”
“ค่ะ ตอนนี้สุกำลังหางานใหม่อยู่”
ชนะรีบบอกทันที
“คุณสุจะให้เกียรติมาทำงานกับผมได้มั้ยครับ ผมอยากได้ผู้จัดการรีสอร์ท ของผมอยู่พอดี หามานานแล้วครับ จนมาเจอคุณนี่แหละ ที่ผมคิดว่าใช่”

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 19/3 วันที่ 17 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3