@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 8/3 วันที่ 5 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 8/3 วันที่ 5 เม.ย. 57

สมคิดปล่อยมือเลย “เอ๊า!! ถ้าไม่ใช่แค่นี้ แล้วจะให้แค่ไหน? นี่ๆ ตกลงคุณมีอะไรในใจ บอกมาเลยดีกว่า หะ? มีอะไร?”
วิบูลย์อึกๆอักๆ

“บอกมาเถอะน่า...”

สุดท้ายวิบูลย์จึงตัดสินใจบอก “ก็..เมื่อกี๊..ผมเห็นคุณเขมกอดกับคุณสุ!!!”

หะ???? สมคิดอึ้ง ... “คุณเขมเนี่ยนะ กอดกับคุณสุ!!” วิบูลย์พยักหน้า” ... กอดกันยังไง?”

“ก็..นี่เลย...คุณสมคิดเป็นคุณสุนะ” ทั้งคู่ยืนสลับที่กัน


“อะๆ โอเคๆ”

“ผมเป็นคุณเขม” สมคิดพยักหน้ารับ “... แล้วคุณเขมก็กอดคุณสุแบบนี้”

ว่าแล้ววิบูลย์ก็กอดสมคิด เหมือนที่เขมชาติกอดสุริยง

ทันใดนั้นวิเวียนก็เปิดประตูเข้ามา “คุณวิบูลย์คะ....” วิเวียนเงยหน้ามาเห็นวิบูลย์กอดอยู่กับสมคิดก็ร้องขึ้น “ว้ายยย!”

วิบูลย์ สมคิดตกใจด้วย รีบผละออก “เย้ยยยยยย!!!!”

วิเวียนก้มหน้าอายแทน “คุ..คุณสมคิด คุณวิบูลย์ทะ..ทำอะไรกันคะ ตายแล้ว ไม่กลัวฟ้าผ่าหรือไงคะ”

“เฮ้ยยยยย มะ..ไม่ใช่อย่างที่คิดนะ เราสองคนแค่จำลองเหตุการณ์นิดหน่อย ไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งจริงๆ” สมคิดรีบร้องบอก

“ไม่มีก็ไม่มีค่ะ วิเวียนจะพยายามเชื่อ” วิเวียนเบือนหน้ามาทางวิบูลย์ “คุณวิบูลย์คะ..คุณเขมชาติเชิญให้ไปพบค่ะ”

วิเวียนรายงานห้วนๆ อย่างช็อกในเหตุการณ์ ทำให้วิบูลย์กับสมคิดมองหน้ากันแปลกใจ .. เรื่องอะไร?

ที่ห้องทำงานของเขมชาติ วิบูลย์ถามด้วยความแปลกใจ “คุณเขมจะให้ผมไปซื้อของมาตกแต่งห้องทำงานให้คุณเกนหลง??”

“ใช่...คุณเกนจะมาเริ่มงานวันจันทร์ ผมอยากให้คุณไปดูซื้อวันพรุ่งนี้...” แววตาชายหนุ่มแอบเจ้าเล่ห์นิดๆ “พาสุริยงไปด้วย ไปช่วยกันเลือก”

“แต่พรุ่งนี้วันเสาร์...เป็นวันหยุดนะครับ”

เขมชาติหันมา “ก็จ่ายโอทีไปสิ บอกเขาว่าผมสั่ง ถ้าคุณทำให้เขาไปด้วยไม่ได้ คุณจะต้องเดือดร้อน!!!”

“อ้าววววว...” วิบูลย์ร้องออกมาด้วยความเหวอ

สุริยงตอบยิ้มๆ “สุไปเป็นเพื่อนได้ค่ะ คุณวิบูลย์จะได้ไม่ต้องเดือดร้อน”

วิบูลย์โล่งอก “ขอบคุณมากเลยครับคุณสุ งั้นพรุ่งนี้ผมไปรับที่บ้านนะครับ”

“เราเจอกันเช้าๆหน่อยนะคะ รีบซื้อ รีบกลับ วันหยุดจะได้อยู่กับลูกๆน่ะค่ะ”

“ได้เลยครับ..สัก ๙ โมงครึ่งนะครับ โชคดีจริงๆที่คุณสุว่างไม่งั้นผมซวยแน่”

สุริยงพยักหน้ายิ้มๆ วิบูลย์ยิ้มดีใจ เหลือบมองสบตาเขมชาติที่ยืนแอบฟังอยู่หน้าห้องเกนหลง เขมชาติยิ้ม...เข้าล็อค!

ที่บ้านของสุริยง สุริยงยืนคุยกับนภาที่กำลังเรียงขนมใส่กล่อง มีชื่นคอยช่วย ข้างหลังเห็นอาทิตย์กำลังช่วยไก่ไข่จัดชุดว่ายน้ำไปเรียน

นภาพูดด้วยความกังวล “ใครบอกว่าว่าง! พรุ่งนี้หนูเล็กต้องพาไก่กับไข่ไปเรียนว่ายน้ำ”

“พ่อกับแม่ก็ต้องเอาขนมไปส่งที่บองมาเช่ ส่วนชื่นก็ต้องเอาไปส่งที่อ.ต.ก. ไม่มีใครว่างเลย ถ้าหนูเล็กไปส่งไม่ได้ ก็คงจะต้องงด พรุ่งนี้ไม่ต้องว่ายน้ำ”

ไก่กับไข่ที่กำลังจัดชุดว่ายน้ำใส่กระเป๋าถึงกับชะงักกึก! หันหน้ามองกัน แล้วหันหน้ามาทางสุริยง

ฝาแฝดรีบเรียกขึ้นมาพร้อมกัน “แม่หนูเล็กค้าบ!!” ไก่ไข่ส่งสายตาเว้าวอน สุริยงเห็นแล้วก็คิด ก่อนจะตอบออกมา “ให้ไปว่ายเถอะค่ะ หนูเล็กรู้แล้วว่า จะให้ใครพาไป”

ไก่ไข่หันมามองหน้ากัน.. “ใคร”

“ได้ครับ..ผมพานายสองคนไปเรียนว่ายน้ำเอง ไม่ต้องห่วง” เอื้อตอบผ่านโทรศัพท์

สุริยงโล่งอก “ขอบคุณคุณเอื้อมากค่ะ .. คลาสมีตอน ๑๐ โมง รบกวนด้วยนะคะ”

“ด้วยความยินดีครับ แล้ว..พรุ่งนี้ที่ว่าจะไปทำธุระให้ที่ทำงาน...หนูเล็กไปกับใครครับ?” เอื้อถามด้วยความอยากรู้

ที่หน้าบ้านสุริยงตอนเช้าวันต่อมา อากาศสดใส เสียงแตรรถดังที่หน้าบ้าน สุริยงเดินออกมาในชุดลำลองดูน่ารักแปลกตา เธอกดสวิทช์เปิดประตูใหญ่ แล้วรีบเดินออกไป ..ประตูใหญ่ค่อยๆ เลื่อนเปิดออก เห็นเขมชาติยืนพิงรถอยู่อย่างเท่ ชายหนุ่มเองก็อยู่ในชุดลำลองดูสบายๆ เท่ไปอีกแบบ

สุริยงเงยหน้าเห็นเขมชาติก็งง “ผู้อำนวยการ..”

เขมชาติหันมายิ้มสบายๆ “พอดีเมื่อคืนวิบูลย์เขาโทร.มาบอกผมว่าวันนี้มีธุระด่วนมาก แล้วก็สำคัญมาก เลยไปไม่ได้น่ะครับ”

สุริยงมองด้วยความแปลกใจ เขมชาติยิ้มใส แต่แววตามีความเจ้าเล่ห์ซ่อนอยู่

เมื่อคืน ห้าทุ่มแล้ว วิบูลย์ยังปั่นงานหัวฟูอยู่ที่ห้องทำงาน มือถือดังเป็นชื่อเขมชาติ

“สวัสดีครับคุณเขม”

“ทำอะไรอยู่?”

“ก็ตรวจเอกสารสัญญาที่คุณเขมเพิ่งจะส่งมาให้ผมน่ะสิครับ ปึกหนาขนาดนั้น เอามาให้ตอนหกโมงเย็น กว่าผมจะตรวจเสร็จก็จะเกือบเช้า” วิบูลย์แอบประชด

“ดี!”

“อ้าวว!” วิบูลย์ผงะ

เขมชาติพูดยิ้มๆด้วยความพอใจ “งั้นคุณก็ตรวจเอกสารไป ไม่ต้องรีบร้อน เดี๋ยวผมให้แม่บ้านจัดอาหารไปส่งให้อย่างดี พร้อมอุปกรณ์อาบน้ำ นอนที่ออฟฟิศเลยก็ได้ ส่วนงานที่ผมสั่งให้ไปทำวันนี้....ผมจัดการเอง”

เขมชาติยิ้มร้าย เข้าล็อค

เขมชาติยิ้มใส...ตาซื่อราวกับเป็นคนละคน

“วิบูลย์ไปไม่ได้ ผมก็เลยจำเป็นต้องไปเอง คุณคงจะไม่รังเกียจนะครับ”

สุริยงนิ่งไปนิดก่อนจะพยักหน้ารับ “ค่ะ ..เอ้อ”

เขมชาติเปิดประตูให้สุริยง “รีบไปกันเถอะครับ จะได้ไม่เสียเวลา...ผมรู้ว่าวันนี้วันครอบครัว คุณต้องอยู่กับลูกๆ ทั้งลูกจริง ลูกเลี้ยง” สุริยงชะงัก รู้สึกเหมือนโดนเขมชาติประชด แต่พอเห็นเขมชาติยิ้มซื่อๆ สุริยงก็คิดว่าเขาคงไม่ได้ตั้งใจ “ผมไม่กล้ารบกวนนานหรอกครับ เกรงใจ”

สุริยงมองหน้า...พยักหน้านิดๆ...เชื่อ สุริยงขึ้นไปนั่งบนรถ เขมชาติยิ้มปิดประตูให้ แต่พอพ้นสายตาสุริยง เขมชาติก็ค่อยๆหุบยิ้ม..ตาเปลี่ยนเป็นสะใจที่หลอกไปด้วยกันจนได้

ภายในร้านเฟอร์นิเจอร์ผู้คนเดินเลือกซื้อของยังไม่มากนัก สุริยงส่งรูปให้พนักงานดูในขณะที่เขมชาติโผล่พรวดมา แล้วก็แกล้งทำเป็นจับมือ ลากไปดูของ

“ผมชอบตัวนี้ คุณว่าคุณเกนจะชอบหรือเปล่า?”

สุริยงตกใจ แต่ไม่ทันตั้งตัวก็โดนเขมชาติลากไป สุริยงพยายามบิดเอามือออก

“ผู้อำนวยการคะ...ดิฉันเดินเองได้ค่ะ”

เขมชาติทำเป็นไม่ได้ยิน ลากเดินมาถึงเก้าอี้มาพอดี “ตัวนี้ คุณลองนั่งดูสิ ว่าสบายหรือเปล่า”

ชายหนุ่มถือโอกาสหันมาจับตัวสุริยงนั่งลง ตัวเองเดินอ้อมมาข้างหลังแล้วทำเป็นจับไหล่ให้สุริยงนั่งพิง

“นั่งสบายๆนะครับ .. พิงมาเลย” เขมชาติทำเนียนจับไหล่พิงกับเก้าอี้

สุริยงขัดขืน แต่เขมชาติก็กดไหล่ไว้ “เป็นไงครับ..สบายหรือเปล่า”

สุริยงกรอกตานิดๆ “ถ้าผู้อำนวยการไม่กดไหล่ดิฉัน แรงขนาดนี้...ก็คงจะสบายค่ะ”

เขมชาติทำเป็นเพิ่งรู้สึกตัว “อุ้ย...ขอโทษ..งั้นผมนวดให้นะ เจ็บมากหรือเปล่า?”

เขมชาติทำเนียนนวดไหล่ให้สุริยงอย่างนุ่มนวล สุริยงชะงักนิดๆ เธอแอบหน้าแดงเล็กๆอย่างไม่ทราบสาเหตุ สุริยงรีบปัดมือเขมชาติและลุกขึ้น

“ไม่เจ็บค่ะ!”

เขมชาติมองหน้าสุริยง เหมือนจะล้วงลึกไปในความรู้สึก

“ไม่เจ็บ...แล้วทำไมหน้าแดง?”

ถึงจะถูกจับได้ แต่สุริยงไม่ยอมรับ “ดิฉันไม่ใช่ผู้หญิงขี้อายขนาดนั้น ท่าจะหน้าแดงก็คงจะเป็นเพราะโกรธ หรือ ร้อน หรือไม่...ผู้อำนวยการก็ตาฝาด”

เขมชาติมองหน้ารู้ทันว่า “ทำเป็นไม่ยอมรับ”

สุริยงรีบเปลี่ยนเรื่อง “เก้าอี้ตัวนี้นั่งสบายดี เป็นแบบที่คุณเกนหลงน่าจะชอบ ถ้าผู้อำนวยการพอใจก็ซื้อได้เลยค่ะ ส่วนโต๊ะดิฉันให้ทางร้านเลือกไว้แล้ว จ่ายเงินได้เลย เรียบร้อยแล้วจะได้รีบกลับ “ลูก” รออยู่ค่ะ”

สุริยงพูดตั้งใจย้ำและเดินไป ขณะที่กำลังเดินผ่านเขมชาติ ชายหนุ่มก็ปรายตามอง ในแว่บนั้นก็ผุดแผนร้ายขึ้น เขมชาติยื่นขาออกมา..แล้วก็แกล้งขัดขาสุริยงเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจ สุริยงสะดุด

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 8/3 วันที่ 5 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3