@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 11/3 วันที่ 2 ก.ค. 57

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 11/3 วันที่ 2 ก.ค. 57

พอลเดินไปที่เตียงลูกจัน เขามองไปที่หัวนอนข้างเตียงก็เห็นกล่องอดีตรักของลูกจันวางอยู่ พอลเอื้อมมือไปหยิบกล่องนั้นอย่างไม่รู้ตัว เขาเปิดกล่องหยิบสมุดบันทึกอดีตรักของลูกจันออกมา
“เจอแล้ว”

พอลรีบเปิดสมุดบันทึกรักที่คิดว่าเป็นสมุดคิวออกอ่าน เขาเห็นบันทึกหน้าแรกก็อึ้งที่ไม่ใช่สมุดคิว พอลลังเลว่าจะอ่านต่อดีมั้ย เขาตัดสินใจเสียมารยาทด้วยการอ่านต่อ
พอลอ่านไปขมวดคิ้วไปเพราะรับรู้ได้ถึงความรักและทุ่มเทที่ลูกจันมีให้แฟนเก่า เขาเปิดถึงหน้าสุดท้ายที่เป็นรูปคู่ณัฐกับลูกจัน พอลตะลึง
“คุณณัฐกับลูกจัน” พอลคิดถึงความเจ้าคิดเจ้าแค้นที่ลูกจันมีต่อณัฐ “มิน่าล่ะ!”


พอลเพิ่งหันไปเห็นว่าในกล่องมีรูปที่ถูกอัดวางไว้อีกสองสามใบจึงหยิบมาดูก็เห็นว่าเป็นรูปณัฐกับลูกจันที่หน้าห้องทำงานลูกจัน และรูปกระเป๋าแอร์เมสพร้อมการ์ดของณัฐ พอลถอนหายใจคิดถึงวันที่ลูกจันเคยบอก

ภาพเหตุการณ์ในอดีตย้อนกลับมา
ลูกจันถามพอล “...ทุกวันนี้ฉันยังลืมไม่ได้..ฉันยังใจสั่น..ฉันยังเจ็บเวลาต้องเจอหน้ากัน..ฉันยังรักเค้าใช่มั้ยพีท?”
“ถ้าเรื่องเก่าๆ..กับคนเก่าๆมันทำให้เจ็บ..ก็ลืมมันไปซะสิลูกจัน” พอลปลอบ
“ถ้ามันลืมได้ง่ายๆก็ดีสิ” ลูกจันว่า

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในอดีต พอลก็เศร้ากว่าเดิม
พอลรำพึง “คุณยังรักเค้าอยู่สินะลูกจัน”
ความเจ็บปวดอัดแน่นในแววตาของลูกผู้ชายชื่อพอล
พอลเดินลงมาข้างล่างก็เห็นลูกจันแต่งตัวสวยกำลังจะออกไปข้างนอก พอลพยายามเก็บอาการเศร้า
“จะไปไหนน่ะ” พอลถาม
ลูกจันหันมามองพอลพร้อมยิ้มกว้าง “ฉันมีนัด”
พอลมองลูกจันอย่างเศร้าๆ
“คงเป็นนัดสำคัญสินะ...แต่งตัวขนาดนี้” พอลว่า
ลูกจันยิ้มและมีแววตามุ่งมั่น
“ใช่...สำคัญมาก...เป็นนัดที่ฉันรอมาสิบกว่าปี”
พอลมีแววตาวูบไหวเพราะมั่นใจว่าลูกจันมีนัดกับณัฐ
พอลฝืนอวยพร “ขอให้มีความสุขนะ”
ลูกจันยิ้มรับคำอวยพร
“ขอบใจนะพีท...ฉันมั่นใจว่าคืนนี้ฉันมีความสุขแน่ๆ”
ลูกจันอ้าแขนออกพร้อมกอดพอลด้วยความรัก พอลกอดตอบด้วยความเศร้า


บรรยากาศแสนโรแมนติคของร้านอาหารแห่งหนึ่ง ณัฐชนแก้วกับลูกจัน
ณัฐพูด “เพื่อความสุขค่ะ”
ลูกจันยิ้มน้อยๆ ก่อนจะจิบไวน์เบาๆ ณัฐมองลูกจันด้วยความชื่นชม
“คืนนี้ลูกจันสวยมากเลยค่ะ”
ลูกจันยิ้มมุมปาก
“คงไม่เท่าคุณอิงอรมั้งคะ”
ณัฐรีบเอาใจลูกจันต่อ
“ใครบอกคะ...ลูกจันน่ะสวยสง่ากว่าอรเยอะเลยค่ะ”
“ชมผู้หญิงอื่นว่าสวยกว่าแฟนตัวเอง...มันจะดีเหรอคะ”
ณัฐหัวเราะเบาๆราวกับลูกจันพูดเรื่องไร้สาระ
“พี่นึกแล้วเชียวว่าลูกจันต้องเข้าใจผิด...อรกับพี่เป็นแค่พี่น้องกันธรรมดาค่ะ”
ลูกจันเลิกคิ้วอย่างไม่เชื่อคำพูดณัฐ
“คือ..ที่จริงพี่ก็ไม่อยากพูดนะคะ..กลัวว่าผู้หญิงเค้าจะเสียหาย..แต่เพื่อไม่ให้ลูกจันเข้าใจพี่ผิด..พี่คงต้องพูดความจริงซะที”
ลูกจันมองณัฐนิ่งอย่างรอฟัง
ณัฐตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ “อรเค้ามีอาการป่วยทางจิตน่ะค่ะ...คือ..ถ้าเค้าอยากได้อะไรแล้วไม่ได้เค้าจะคลุ้มคลั่งทำร้ายตัวเอง...แล้วบังเอิญว่าเค้ามาหลงรักพี่...แต่พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลยซักนิดเดียว..คุณพ่อคุณแม่อรเค้าก็กลัวว่าอรจะเสียใจจนทำร้ายตัวเอง...เลยมาขอร้องให้พี่แกล้งคบกับอร...พี่เห็นแก่หัวอกของคนเป็นพ่อแม่ก็เลยรับปากช่วยไป...แต่ไม่เคยมีใจ ให้อรเลย” ณัฐเอื้อมมือไปจับมือลูกจัน “เพราะหัวใจพี่เป็นของลูกจันคนเดียวมาตลอด”
ณัฐทำหน้าซึ้งอย่างพระเอกใส่ลูกจัน ลูกจันมองนิ่งไปในดวงตาณัฐพร้อมยิ้มเย็น

พอลผุดลุกผุดนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก แล้วพอลก็เดินไปมาเหมือนเสือติดจั่น
เวลาผ่านไป พอลชะเง้อมองไปหน้าบ้านเป็นระยะ เขาหึงจนเหงื่อแตกซิ่กและชักร้อน พอลปรับแอร์ไปที่10องศาฯ เพื่อดับความร้อนใจ

พอลยังกระวนกระวายรอลูกจันอยู่ในห้องรับแขก รถลูกจันแล่นกลับมา พอลสะดุ้งแล้วรีบเดินกลับไปที่บันได แต่ไม่ทันแล้วเพราะลูกจันเดินเข้ามาอย่างไว
“รอฉันอยู่เหรอพีท”
พอลรีบหันหลังกลับมาทำท่าหมือนกำลังจะลงบันได
“ปะปะปล่าว...ฉันหิวน้ำ..จะลงมาหาน้ำกิน”
ลูกจันหันไปดูอุณหภูมิห้อง10 องศา
“เหรอ????....ลงมากินน้ำต้องเปิดแอร์ขนาดนี้เลยเหรอ”
พอลจ๋อยที่ถูกจับได้ ลูกจันหัวเราะพอลอย่างเอ็นดู
“เป็นห่วงฉันก็บอกมาเห๊อะ..ทำเป็นปากแข็งไปได้..ฮ่าๆๆ”
พอลมองลูกจันอย่างพาลๆ
“ดูอารมณ์ดีจังเลยนะ”
ลูกจันยังไม่รู้ว่าพอลหึง “ช่าย...คืนนี้ฉันมีความสุขที่สุดเลย” ลูกจันหาว “ง่วงแระ...ไปนอนก่อนล่ะ...กู้ดไนท์เพื่อนรัก”
ลูกจันหอมแก้มพอลฟอดใหญ่ก่อนเดินขึ้นบันไดไป พอลมองตามลูกจันอย่างเศร้าๆ แบบหมาเหงาเลยทีเดียว

ณัฐนั่งคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา
ก่อนที่ณัฐและลูกจันจะกลับ ณัฐเซ็นเครดิตการ์ดส่งให้บ๋อย บ๋อยเดินออกไป
“ขอบคุณนะคะ..คืนนี้ฉันมีความสุขมาก!” ลูกจันบอก
ณัฐยิ้มโปรยเสน่ห์
“แล้วคำตอบที่พี่ขอลูกจันไปล่ะคะ”
ลูกจันยิ้มเยือกเย็น
“ใจเย็นๆสิคะ...ฉันยังรอคุณมาตั้งสิบกว่าปี..กว่าจะถึงคืนนี้..คุณก็ต้องรอบ้าง...แต่รับรองว่าอีกไม่นานคุณได้รับคำตอบแน่”
ลูกจันยิ้มหวานเยิ้มให้ณัฐ

ณัฐยิ้มเหยียดๆ
“เฮอะ...ผู้หญิง...แค่นี้ก็เรียบร้อย!”
ณัฐกระดกเครื่องดื่มลงคอพร้อมหัวเราะอย่างอหังการ
“ฮ่าๆๆๆๆ”
เช้าวันใหม่ ลูกจันค่อยๆลืมตาตื่น
เสียงไลน์จากพอลดังตริ๊งง ลูกจันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นไลน์ที่พอลส่งมา
“ออกไปธุระ...คงกลับดึก..ไม่ต้องรอกินข้าว”
ลูกจันรีบโทรกลับไปหาพอล
เสียงเครื่องตอบอัตโนมัติดัง “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....”
ลูกจันขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“ไปไหนเนี่ย”

ลูกจันเดินลงมานั่งที่ห้องรับแขกแล้วมองไปรอบๆ ก็เห็นบ้านว่างเปล่าไม่มีพอล ลูกจันเศร้าๆ เหงาๆ แปลกๆ

พอลนั่งปล่อยอารมณ์ในสวนรถไฟที่เดิมที่เคยมาปิคนิคกับลูกจัน
ภาพความสุขในวันที่มาปิคนิคกับลูกจันย้อนกลับมา
พอลอมยิ้มมีความสุขอยู่คนเดียว แล้วก็คิดไปถึงคำพูดของลูกจัน
“...ทุกวันนี้ฉันยังลืมไม่ได้..ฉันยังใจสั่น..ฉันยังเจ็บเวลาต้องเจอหน้ากัน..ฉันยังรักเค้าใช่มั้ยพีท?”
“ถ้าเรื่องเก่าๆ..กับคนเก่าๆมันทำให้เจ็บ..ก็ลืมมันไปซะสิลูกจัน” พอลบอก
“ถ้ามันลืมได้ง่ายๆก็ดีสิ”

เมื่อนึกถึงคำพูดของลูกจัน พอลก็ชักเศร้า พอลคิดถึงคำพูดของลูกจันเมื่อคืน
ลูกจันพูด “.....คืนนี้ฉันมีความสุขที่สุดเลย....”
พอลเศร้ามาก

อาร์ตอยู่ในลิฟท์ ไฟสัญญาณจอดที่ชั้น3 อาร์ตก้มอ่านเอกสารไม่สนใจ ประตูลิฟท์เปิด จุ้มจิ้มเดินก้มหน้าก้มตาเข้ามาในลิฟท์มายืนอยู่ข้างๆอาร์ต
จุ้มจิ้มกับอาร์ต ต่างคนต่างอยู่ในโลกของตัวเองโดยยังไม่รู้ตัวว่ากำลังยืนใกล้กัน อาร์ตทำเอกสารตก
จุ้มจิ้มก้มลงช่วยเก็บ
“ขอบคุณครับ”
จุ้มจิ้มชะงักเงยหน้าขึ้นมอง อาร์ตก็กำลังชะงักมองมาเหมือนกัน อาร์ตอ้าปากจะพูดกับจุ้มจิ้ม
“เอ่อ...จุ้ม....”
จุ้มจิ้มรีบกดลิฟท์ให้ประตูเปิดออก แล้วเดินออกจากลิฟท์ไปอย่างไม่ไยดี อาร์ตยืนคอตกอยู่ในลิฟท์

พอลกำลังคุยโทรศัพท์กับอาร์ต
“คืนนี้เหรอ?...ได้สิพี่กำลังเบื่ออยู่พอดี...เจอกันที่ไหน” พอลฟัง “โอเค”
พอลวางหูโทรศัพท์

ณ ร้านเหล้าแสงสลัว อาร์ตที่กำลังได้ที่รำพันความในใจให้พอลฟังอย่างต่อเนื่อง
“ผมไม่เข้าจาย..ผมผิดอารายเพ่...แล้วทำมายเค้าไม่บอกผมว่าผมทำอารายผิด...ทำมายผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ซับซ้อนขนาดเน้”
พอลนั่งรับฟังอาร์ตพร้อมพยักหน้าเบาๆอย่างเห็นอกเห็นใจด้วยมาดสุขุมนุ่มลึก

ลูกจันกำลังชะเง้อไปทางประตูบ้าน
“ทำไมยังไม่กลับอีกเนี่ย”
ลูกจันทนกระวนกระวายไม่ไหวจึงหยิบโทรศัพท์กดหาพอลทันที
เสียงตอบอัตโนมัติดังอีก “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้..”
ลูกจันมีสีหน้ากังวล
“ปิดเครื่องทำไม?” ลูกจันคิด “หรือว่า...” ลูกจันคิดมาก “รึพีทจะเป็นอะไรไป...ไม่นะพีท”
ลูกจันรีบวิ่งขึ้นบันได

ลูกจันกำลังนั่งไหว้พระที่ห้องพระ
“ขอให้สิ่งทั้งสิทธิ์ทั้งหลายช่วยปกป้องคุ้มครองพีทให้ปลอดภัยด้วยนะเจ้าคะ”
ลูกจันก้มลงกราบพระ

พอลที่เมาจนมาดสุขุมไม่เหลือ เขากำลังเป็นฝ่ายระบายความในใจให้อาร์ตฟังบ้าง
“เข้าใจป่ะอาร์ต...ความจริงเนี่ย...การอยู่เป็นโสดมันมีความสุขที่สุดแล้ว...อิสระที่สุด...สบายที่สุดด...ไม่ต้องมีครายมาคอยจ้ำจี้จ้ำไช”
พอลหยิบเหล้ามาจิบแก้คอแห้งอีก1อึก
“แต่...แต่การที่มีใครอยู่ด้วยมานก็อบอุ่นดี...คือแบบ..ยังไงอ่ะ...มานคงเป็นความผูกพันนะ..รู้ตัวอีกที...ก็ขาดเค้าไม่ได้ซะแล้ว....แต่เค้าดันม่ายลืมคนก่าวว...ทั้งที่คนก่าววเคยทำเค้าเจ็บ...ก็ยังจะกลับไปหาเค้าอีก...กลับปายทามมาย...พี่ไม่เข้าจาย...อาร์ตเข้าใจป่ะว่าพี่ไม่เข้าจายย...อาร์ต....อาร์ต...”
อาร์ตฟุบหลับคาโต๊ะไปนานแล้ว
พอลที่เมาหนักพล่ามคนเดียว “น่านไง...เงียบ...ตอบไม่ได้ดิ...ม่ายเข้าใจผู้หญิงเหมือนกานช่ายป่ะ” พอลถอนใจ “เฮ้ออ...หัวจายของผู้หญิงเนี่ย..มันยากเกินระดับสติปัญญาลูกผู้ชายอย่างเราเจงเจงง”
พอลกระดกเหล้าอีกกรึ๊บก่อนจะหลับพับตามอาร์ตไป

ลูกจันกำลังชงกาแฟ พอลเดินเข้าบ้านมาในสภาพโทรมมาก ลูกจันที่หน้าเหวี่ยงรีบเดินไปหาพอล
“หายไปไหนมายะ...ฉันรอแกทั้งคืนเลยรู้มั้ย”
พอลหลบตาลูกจัน “ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องรอ”
ลูกจันมองพอลด้วยความน้อยใจ
“ไม่รอได้ยังไง...แกหายไปไหนก็ไม่รู้..โทรไปก็ปิดเครื่อง...ฉันเป็นห่วง.กลัวแกเป็นอะไรไปนี่”
ลูกจันน้ำตาร่วงผล็อย พอลมองลูกจันอย่างรู้สึกผิด เขาเช็ดน้ำตาให้ลูกจัน
“ขอโทษนะ...ไม่ต้องร้อง..ฉันกลับมาแล้วไง”
“อย่าทำแบบนี้อีกนะ”
พอลพยักหน้ามองลูกจันด้วยสายตาอ่อนโยน
“แกก็รู้นี่ว่าแกเป็นเพื่อนที่ฉันรักที่สุด”
พอลชะงักแล้วเอามือออกจากหน้าของลูกจันทันทีเพราะสะเทือนใจมากกับคำว่า"เพื่อน"
พอลกำลังคุยโทรศัพท์กับพีท
พอลพูดเสียงเศร้าๆ “นายใกล้ถอดเฝือกรึยัง...เราอยากกลับเมืองนอกแล้ว”
พีทงง
“อ้าว...ไหนวันก่อนนายบอกว่านายไม่รีบไง”
พอลทำหน้าเอาแต่ใจ
“ก็ตอนนี้รีบแล้วอ่ะ...เราอยากกลับเป็นตัวเองเร็วๆ”
พีทปลอบใจพอล
“ใจเย็นๆ...อาทิตย์หน้าหมอนัดผ่าเฝือกเราแล้ว...อีกแป๊บเดียวนะพอล”
พอลวางหูโทรศัพท์
พอลรำพึงเศร้าๆ “ผมทนเป็นแค่เพื่อนของคุณไม่ได้จริงๆ..ลูกจัน”

ณัฐกำลังนั่งทำงาน อิงอรวางกล่องแอร์เมสบนโต๊ะ ณัฐเงยหน้ามองก็เห็นอิงอรยืนมองด้วยสายตาเย็นชา
ณัฐรีบฉีกยิ้มหวานประจบ
“กำลังคิดถึงอยู่พอดีเลยค่ะอร” ณัฐมองกล่องแอร์เมส “ซื้อกระเป๋าใบใหม่มาฝากคุณแม่พี่อีกแล้วเหรอคะ” ณัฐเปิดกล่อง “เอ๊ะ...สีเหมือนใบที่แล้วเลย” ณัฐหยิบมาดู “รุ่นเดียวกับใบที่แล้วด้วย”

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 11/3 วันที่ 2 ก.ค. 57

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดี
ละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ