@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 12/5 วันที่ 3 ก.ค. 57

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 12/5 วันที่ 3 ก.ค. 57

ชาวบ้านหญิงชายจับกลุ่มเตรียมทำงาน อ้อยหันไปมองทางชายหาด เธอเห็นพอลกับลูกจันเดินมาไกลๆ พอลเดินไปเอามือบังแดดให้ลูกจันไปอย่างทะนุถนอม อ้อยหันไปสะกิดหวิน
อ้อยขำๆ “พรที่ท่าจะรักจันมากนะ...ดูสิยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม แดดไม่ให้ถูกตัวกันเลย”

หวินหันไปมองตามอ้อยแล้วยิ้มๆ ลูกจันกับพอลเดินมาถึงกลุ่มชาวบ้าน
“พ่อพรมาแล้ว...ไปกันเถอะพวกเรา..วันนี้คลื่นแรงสงสัยต้องออกเรือไกลซักหน่อย”


หวินเดินนำออกไป ชาวบ้านชายทะยอยลุกเดินตามหวิน พอลกำลังจะเดินตามทุกคน
แต่ลูกจันเรียก “พีท”
พอลหันกลับไปทางลูกจัน ลูกจันพูดด้วยสีหน้าห่วงใย
“ระวังตัวด้วยนะ”
พอลมองสายตาห่วงใยของลูกจันอย่างชื่นใจแล้วพยักหน้ารับทั้งรอยยิ้ม “อื้ม”
พอลกำลังจะเดินออกไป ลูกจันเรียกไว้ “เดี๋ยว!”
พอลหันกลับมา ลูกจันมองหน้าพอลอย่างคนที่ต้องการความมั่นใจ
“แกเคยสัญญาแล้วนะ..ว่าแกจะตายทีหลังฉัน”
พอลมองลูกจันด้วยแววตาทั้งรักและเอ็นดู เขาเอื้อมมือมาจับสองข้างแก้มของลูกจันเบาๆ..พร้อมมองลึกเข้าไปในดวงตาลูกจัน
พอลพูดเสียงจริงจัง “ฉันสัญญา”
พอลยิ้มให้ความมั่นใจกับลูกจัน ลูกจันยิ้มตอบ ทั้งคู่ยืนจ้องกันอยู่เนิ่นนานโดยไม่ต้องมีคำพูด..แต่ต่างเข้าใจกัน พอลเดินออกไป ลูกจันยืนมองส่งจนลับสายตา

เวลาผ่านไป หวินและชาวบ้านหญิงกำลังนั่งถักอวน ลูกจันนั่งทำกระเป๋าด้วยใบหน้ามีกังวล
ฟ้าร้องดังครืน ลูกจันเงยหน้ามองท้องฟ้าก็เห็นฟ้ามืดครึ้มเหมือนจะมีพายุ ทะเลมีคลื่นแรงน่ากลัว ลูกจันมีสีหน้ากังวลเพราะเป็นห่วงพอลมาก

เรือประมงกำลังเผชิญพายุฝนกลางทะเลจนโคลงเคลงท่ามกลางฟ้าแลบฟ้าร้องดูน่าหวาดเสียว สุดท้ายเรือก็ต้านพายุไม่ไหวจึงค่อยๆล่มลงกลางทะเลท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง ท้องฟ้าแล่บแปล๊บๆ

ท้องฟ้ากำลังครึ้มฝน เสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยง ลูกจันที่กำลังยืนชะเง้อคอยพอลสะดุ้งเพราะใจหายเหมือนมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง เธอวิ่งออกไปดูพอลที่หน้าบ้านก็เห็นว่ามีแต่ความเวิ้งว้างว่างเปล่า ลูกจันเครียดมาก เธอเดินกลับมานั่งที่หน้ากระท่อม
ลูกจันนึกย้อนไปถึงตอนก่อนที่พอลจะออกเรือเมื่อเช้า ลูกจันมองหน้าพอลอย่างคนที่ต้องการความมั่นใจ
“แกเคยสัญญาแล้วนะ..ว่าแกจะตายทีหลังฉัน” ลูกจันว่า
พอลมองลูกจันด้วยแววตาทั้งรักและเอ็นดู พอลเอื้อมมือมาจับสองข้างแก้มของลูกจันเบาๆ พร้อมมองลึกเข้าไปในดวงตาของลูกจัน
พอลพูดเสียงจริงจัง “ฉันสัญญา”
พอลยิ้มให้ความมั่นใจกับลูกจัน ลูกจันน้ำตาคลอเบ้าด้วยความเป็นห่วงพอล
“แกสัญญากับฉันแล้วนะ...แกห้ามเป็นอะไรนะ”
ลูกจันค่อยๆสะอึกสะอื้นเหมือนเด็กหลงทาง
เสียงพอลดังขึ้น “อยากถ่ายรูปบก.ขี้แยไปแชร์ให้โลกรู้จัง”
ลูกจันหันขวับไปตามเสียง เธอเห็นพอลตัวเปียกมะล่อกมะแล่กยืนยิ้มฟันขาวอยู่ตรงหน้า ลูกจันผวาไปกอดพอลไว้แน่น พอลกระชับอ้อมกอดตอบ พอลและลูกจันกอดกันด้วยความรักท่ามกลางพายุฟ้าคะนอง
ภาพเรือจมกลางทะเลดับวูบลงเฉยๆ เพราะพีทเอื้อมมือมาปิดทีวีแล้วเขาก็เดินออกไป

พอลกำลังเช็ดน้ำตาให้ลูกจันอย่างนุ่มนวล
“ฉันเป็นห่วงแกแทบแย่แน่ะพร..เอ๊ย...พีท”
พอลอมยิ้มน้อยๆ
“เรียกพรแหละดีแล้ว”
ลูกจันทำหน้าสงสัย
“ทำไมล่ะ..ตอนนี้ก็ไม่มีคนอื่นอยู่ซักหน่อย”
พอลทำหน้าเอาแต่ใจ
“ไม่รู้แหละ..ก็ชอบฟังจันเรียกว่าพรมากกว่านี่” พอลทำเสียงอ้อน “น้า..ต่อไปนี้จะตอนอยู่กับ คนอื่นรึอยู่กันแค่สองคนก็เรียกฉันว่าพรนะ”
ลูกจันพยักหน้ายิ้มๆ
“จ้ะ...พร!!!”

พอลและลูกจันยืนสบตากันหวานชื่น

ณัฐสภาพเหมือนคนอดนอนนั่งกุมขมับอยู่บนเตียง เสียงเคาะประตู “ก๊อกๆๆ”
ณัฐสะดุ้งเฮือก มือคว้าปืนทันที
เสียงเคาะประตูถี่ขึ้น “ก๊อกๆๆๆ”
ณัฐค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ประตูแล้วใช้ปืนเล็งไปทางหน้าประตูพร้อมยิง
เด็กส่งอาหารพูดเสียงดัง “อาหารที่สั่งมาแล้วครับ”
ณัฐถอนหายใจโล่งอก เขาเอามือหยิบหมวกออกมาสวมบังใบหน้า ณัฐค่อยแง้มประตูออกอย่างระมัดระวัง เด็กส่งอาหารถือถาดอาหารที่บนถาดมีกระดาษหนังสือพิมพ์ปูรองไว้กันเปื้อนเข้ามาในห้อง ณัฐก้มหน้าก้มตาหลบเด็กส่งอาหาร
ณัฐถาม “เท่าไหร่”
“65 บาทครับ”
ณัฐค่อยๆหยิบเงินออกมานับส่งให้เด็กส่งอาหาร 65 บาทเป๊ะ เด็กส่งอาหารมองเหรียญในมือด้วยสีหน้าเซ็งที่ไม่ได้ทิป เด็กส่งอาหารเงยหน้าจะค้อนณัฐ เด็กส่งอาหารเห็นณัฐยืนหลบหน้าดูมีพิรุธ เด็กส่งอาหารมีสีหน้าสงสัยและพยายามจะมองหน้าณัฐให้ได้ ณัฐไม่พอใจท่าทางสอดรู้สอดเห็นของเด็กส่งอาหารจึงเผลอเงยหน้าขึ้นมาสบตาเด็กส่งอาหาร
เด็กส่งอาหารจ้องหน้าณัฐเหมือนคุ้นๆจะเคยเห็นที่ไหน ณัฐยิ่งไม่พอใจที่ถูกจ้องหน้า
ณัฐพูดห้วนๆ “ออกไปได้แล้ว”
เด็กส่งอาหารรีบออกไปจากห้อง ณัฐทำหน้าหงุดหงิดแล้วปิดประตูห้องทันที

ชาวบ้านหญิงกำลังนั่งถักอวนพร้อมซุบซิบกันด้วยรอยยิ้มเอ็นดู ชาวบ้านเห็นลูกจันกำลังนั่งทำกระเป๋าจากอวนโดยมีพอลเป็นลูกมือดูกุ๊กกิ๊ก ลูกจันทำงานไปได้ซักพักก็เริ่มมองหาอ้อยแต่ไม่เจอ ลูกจันหันไปถามชาวบ้านที่นั่งใกล้ๆ
“วันนี้อ้อยไปไหนน่ะ...ไม่เห็นเลย”
“แม่มันไม่สบาย...มันเลยต้องไปรับจ้างทำงานเพิ่ม” ชาวบ้านคนนึงบอก
ชาวบ้านอีกคนพูดกับชาวบ้านคนแรก “สงสารมันนะ...อยู่กับแม่แค่2คน..แม่ก็ป่วยออดๆแอดๆ นังอ้อยเลยต้องหาเงินหนัก”
“แล้วทำไมมันไม่ไปขอให้นายช่วยล่ะ..นายใจดีจะตาย”
“มันคงเกรงใจนายแหละ..เพราะคราวก่อนนายก็ช่วยมันไปตั้งหลายตังค์แล้ว”
“เฮ้อ...พวกเรามันก็จนกันทั้งหมู่บ้านนะ...ไม่มีแรงจะไปช่วยมันซักคน”
ลูกจันทำหน้าครุ่นคิด

ลูกจันหยิบเงินจากกระเป๋ามาปึกหนึ่งแล้วลุกเดินออกไปจากกระท่อม

ลูกจันกำลังจะเดินออกจากกระท่อม เธอได้ยินเสียงพอลพูด “ไปคนเดียวไม่กลัวผีเหรอ”
ลูกจันสะดุ้งแล้วหันกลับมามองก็เห็นพอลยืนมองยิ้มๆ
“บ้านอ้อยไกลน้า” พอลว่า
ลูกจันสงสัย
“รู้ได้ไงว่าจันจะไปบ้านอ้อย”
พอลเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าลูกจัน
“เพราะพรก็กำลังจะไปเหมือนกันไง”
ลูกจันเงยหน้ามองพอลด้วยความประหวาดใจ

ชาวบ้านกำลังมุงฟังอ้อยด้วยความตั้งใจ อ้อยกำลังเล่าเรื่องที่เจอมาด้วยแววตาตื่นเต้นปนดีใจ
“จริงๆนะ..ฉันว่าต้องมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาช่วยฉันแน่ๆ...คิดดูสิอยู่ดีๆก็มีเงินมาวางอยู่หน้าประตูบ้านฉันเฉยเลย...ฉันเลยพาแม่ส่งโรงหมอได้...เงินมันจะมาจากไหนตั้งเยอะตั้งแยะขนาดนั้นถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งศักดิ์สิทธิ์เนรมิตมาให้...อุ๊ย...พูดแล้วขนลุก”
อ้อยลูบแขนตัวเองด้วยท่าทางขนลุกขนพองกับปาฏิหาริย์ที่เพิ่งเจอ ชาวบ้านทำท่าตื่นเต้นไปด้วย
“รึจะเป็นเทวดามาช่วยแกนะนังอ้อย”
“ไม่ก็นางฟ้า”
หวินยิ้มๆ เพราะพอเดาได้ว่าใครเป็นคนช่วยอ้อย “รึไม่ก็ทั้งเทวดาทั้งนางฟ้าแหละร่วมกันช่วยแก”
หวินแอบเหลือบตามองไปทางพอลกับลูกจัน หวินเห็นพอลกับลูกจันกำลังอมยิ้มให้กันอย่างมีความสุขที่ได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์

เด็กส่งอาหารกำลังเตรียมเอาอาหารไปส่งอยู่ที่ร้านอาหารตามสั่ง เด็กส่งอาหารดึงกระดาษหนังสือพิมพ์เก่าเตรียมปูบนถาดแล้วก็ชะงักเพ่งมองไปที่หนังสือพิมพ์
เด็กส่งอาหารเห็นพาดหัวข่าว"ตำรวจเครียด..ยังตามจับไฮโซฆาตกรไม่ได้....ญาติเพิ่มรางวัลนำจับเป็น5แสน"....โดยที่ข้างๆมีรูปณัฐอยู่ เด็กส่งอาหารทำหน้าครุ่นคิด

ณัฐที่ใส่หมวกอำพรางตัวเปิดประตูห้อง เด็กส่งอาหารเดินถือถาดอาหารเข้ามาในห้อง เด็กส่งอาหารเอาอาหารไปวางบนโต๊ะแล้วหันกลับมาบอกณัฐ
“80 บาทครับ”
ณัฐยื่นเงินให้เด็กส่งอาหาร เด็กส่งอาหารเดินไปที่ประตู ณัฐเดินตามเพื่อจะไปปิดประตู เด็กส่งอาหารหันกลับมากะทันหันพร้อมสะบัดมือไปปัดหมวกของณัฐจนหลุด เขาเห็นณัฐหน้าเต็มๆ โดยณัฐกำลังมองมาที่เขาอย่างตกใจ ณัฐรีบหยิบหมวกมาใส่ต่อ เด็กส่งอาหารแกล้งทำเป็นขอโทษ
“ขอโทษครับ...ผมลืมเอาถาดกลับ”
เด็กส่งอาหารเดินไปหยิบถาดแล้วเดินออกจากห้องไปท่ามกลางสายตาหวาดระแวงของณัฐ
เด็กส่งอาหารกำลังคุยโทรศัพท์กับตำรวจด้วยสีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง
“ชัวร์ครับพี่ตำรวจ...หล่อๆแบบนั้นผมจำไม่ผิดแน่..พี่รีบมาเลย เดี๋ยวผมพาไปหาเอง..อย่าลืมรางวัลนำจับของผมด้วยนะพี่”
ณัฐกำลังยืนแอบฟังเด็กส่งอาหารคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม

ลูกจันกำลังนั่งทำกระเป๋าอวนอยู่ท่ามกลางชาวบ้านหญิงคนอื่นๆ และอ้อยที่นั่งถักอวนอยู่ นักท่องเที่ยวหญิงคนหนึ่งเดินมาพร้อมกล้อง นักท่องเที่ยวหญิงหยุดถ่ายรูปบริเวณที่ลูกจันและชาวบ้านหญิงนั่งทำงานอยู่ เธอเดินมาหยุดดูลูกจันทำกระเป๋าใบใหม่ นักท่องเที่ยวหญิงเห็นกระเป๋าที่ลูกจันทำเสร็จแล้วดูสวยเก๋ก็เอ่ยถามลูกจันยิ้มๆ
“กระเป๋าสวยจัง...ขายยังไงคะ”
ลูกจันเงยหน้ามองนักท่องเที่ยวหญิงงงๆ เพราะไม่คิดว่าจะมีใครสนใจซื้อกระเป๋าที่เธอทำเล่นๆ

ณัฐกำลังเปิดประตูก้าวขึ้นรถแท็กซี่แล้วก็กรี๊ด เขายิ้มมุมปากอย่างอำมหิตก่อนจะปิดประตูรถ รถแท็กซี่วิ่งออกไปโดยสวนทางกับกลุ่มคนที่วิ่งเข้าไปบริเวณห้องเช่าที่เต็มไปด้วยไทยมุง ไทยมุงยืนมุงดูร่างของเด็กส่งอาหารที่กลายเป็นศพไปแล้ว

ชาวบ้านกำลังล้อมวงกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย พอลใช้มือแกะกุ้งส่งให้ลูกจัน ลูกจันอ้อนด้วยการอ้าปากรับ พอลยิ้มเอ็นดูก่อนจะส่งกุ้งเข้าปากลูกจัน แล้วทั้งคู่ก็มองตากันหวานซึ้ง
อ้อยกระแอมแซว “อะแฮ่มๆ”
พอลกับลูกจันหันมามองก็เห็นชาวบ้านกำลังนั่งมองทั้งคู่อยู่
“รักกันขนาดนี้...สงสัยจบท้องนี้แล้วคงได้ต่อท้องสองเลยแน่ๆ” อ้อยพูดกับชาวบ้าน “นะพวกเรานะ”
ชาวบ้านหัวเราะครืน
ลูกจันเขินจนหน้าแดง ยิ่งเห็นพอลมองมาเธอก็ยิ่งเขิล พอลมองอาการเขินอายของลูกจันอย่างเอ็นดู

บนพื้นห้องในโรงแรมจิ้งหรีดมีขวดเหล้าเปล่าๆกลิ้งระเกะระกะ บนเตียงมีอุปกรณ์การเสพยาวางอยู่ ณัฐนั่งอยู่ในสภาพเมายา คอพับพิงขอบเตียง ส่วนมือยังกำปืนไว้แน่น

ลูกจันนั่งเย็บกระเป๋าจากอวนโดยมีอ้อยนั่งช่วยอยู่ใกล้ๆ หวินเดินอยู่พร้อมผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลัง3คน
ลูกจันมองยิ้มๆ
“น่าเอ็นดูเนอะ..ลูกหลานเดินตามเป็นพรวนเชียว”
อ้อยหัวเราะ
“ลูกหลานอาไร้...นั่นน่ะเมียน้าหวินทั้งน้าน”
ลูกจันอ้าปากหวอ
“หา?”
อ้อยอธิบายต่ออย่างเห็นเป็นเรื่องธรรมดา
“เกาะเราผู้หญิงเยอะผู้ชายน้อย เราไม่ถือหรอกเรื่องที่ผัวจะมีเมียหลายคน ดีซะอีกจะได้ช่วยกันทำมาหากิน”
ลูกจันทำหน้าไม่เห็นด้วยกับแนวความคิดของชาวเกาะ เธอหันกลับไปแล้วอ้าปากค้าง ลูกจันเห็นพอลกำลังเดินมาโดยมีสาวๆล้อมหน้าล้อมหลัง3คนดูเหมือนหวินเป๊ะเลย ในขณะที่อ้อยมองอยู่เหมือนกัน
อ้อยขำๆ “ท่าทางจันก็จะได้คนมาช่วยทำมาหากินเร็วๆนี้แหละ”
ลูกจันหึงปรี๊ดขึ้นมาทันที

พอลกำลังเดินไปกับสาวๆที่มารุมเอาใจด้วยท่าทางลำบากใจ
ลูกจันร้องกรี๊ด “อ๊ายย”
ตามมาด้วยเสียงของอ้อย
“ว๊าย...จันน”
พอลชะงักเพราะตกใจมาก “จัน!!”

ลูกจันกำลังนอนหงายหลังหลับตาอยู่โดยมีทุกคนล้อมรอบด้วยความเป็นห่วง สักพักลูกจันก็ลืมตาโพลงอย่างกะทันหัน ทุกคนสะดุ้งด้วยความตกใจกับอาการของลูกจัน

น้ำหมากถูกบ้วนปริ๊ดลงบนพื้น ลูกจันกำลังนั่งหลับตาชันเข่าเคี้ยวหมากหยับๆ ทุกคนนั่งมองลูกจันตาปริบๆ
ลูกจันพูดเสียงแก่ “ข้าคือ..เอ่อ..” ลูกจันคิดนิดนึง “คือ..ย่าทะเล”
อ้อยและชาวบ้านสาวฮือฮา “ย่าทะเล?”
ลูกจันแอบหรี่ตาสังเกตอาการแต่ละคน เธอเห็นแต่ละคนดูหวาดกลัว ยกเว้นพอลที่ยังนิ่งๆ ลูกจันแอบกระหยิ่มยิ้มย่อง
“ใช่...ย่าจะมาเตือนพวกเอ็งทุกคนว่า..” ลูกจันเอามือชี้ตัวเอง “แม่หนูคนนี้เป็นคนสวย รวย เก่ง จิตใจดี มีวินัย ใฝ่คุณธรรม”
พอลแอบมองลูกจันค้อนๆ พลางคิดในใจว่าเธอชักจะเยอะเกินไปแล้ว
ลูกจันอวยตัวเองต่ออย่างเมามัน “สรุปก็คือ..แม่หนูคนนี้เค้าเป็นคนมีบุญ วาสนาสูงมากก”
ทุกคน ยกเว้นพอลมีสีหน้าเลื่อมใสลูกจันขึ้นมาทันที
ลูกจันพูดต่อ “แม่หนูคนนี้เค้าเป็นเนื้อคู่ หนังคู่ กระดูกคู่กันมากับเจ้าหนุ่มคนนี้”
ลูกจันเอามือชี้ไปที่พอล พอลแอบยิ้ม
“คราวนี้ถ้าใครจะมาคิดแบ่งบุญวาสนาของแม่หนูคนนี้ด้วยการมาเป็นเมียน้อยของเจ้าหนุ่มนี่....ย่าจะบอกให้เลยว่าคนๆนั้นมันจะต้องมีอันเป็นไปใน3วัน7วัน”
ลูกจันทำเป็นแยกเขี้ยวยิงฟันให้ดูน่ากลัวยิ่งขึ้นก่อนจะส่ายหน้าไปถามผู้หญิงแต่ละคน
“เอามั้ยล่ะ?...ฮึ?..จะลองรึเปล่า?...3วันรู้ผล..เอามั้ยๆๆ”
“มะมะ..ไม่เอาจ้ะ”
สาวๆแต่ละคนส่ายหัวพร้อมกับมีใบหน้าซีดเผือดแล้วค่อยๆกราบลาย่าทะเลก่อนจะลุกหนีไป ลูกจันแอบหรี่ตาดูอีกทีพอเห็นทุกคนหนีไปหมดเธอก็แอบยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก ลูกจันทิ้งร่างหงายหลังผึ่งลงไปซะเฉยๆ ลูกจันแกล้งกระพริบตาถี่ๆ แล้วงัวเงียลุกขึ้นนั่งแบบงงๆ

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 12/5 วันที่ 3 ก.ค. 57

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดี
ละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ