@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 5/5 วันที่ 14 ก.ค. 57

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 5/5 วันที่ 14 ก.ค. 57

พิมพ์อรยืนคิดถึงอดีตอยู่หน้าห้องนอนวนันต์ หน้าตาถมึงทึง ขบกรามแน่น สายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังเคียดแค้นอยุทธ์น้องชายจนเข้ากระดูกดำ หญิงสาวกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ
“เพราะแกคนเดียวอยุทธ์ ฉันไม่มีวันให้อภัยแกเด็ดขาด ไม่มีวัน”

หิรัญใช้ปืนจี้อยุทธ์ให้เดินมาที่อาคารจอดรถ จุดที่เรนี่ตกลงไปตาย
อยุทธ์หยุดมองไปนอกอาคารนิดหนึ่ง ก่อนที่จะหันไปพูดกับหิรัญ “ตอนที่แกผลักเรนี่ตกลงไป แกไม่รู้สึกอะไรเลยรึไง เรนี่เป็นผู้หญิงที่แกรักไม่ใช่เหรอ”


หิรัญตะคอก “แกไม่ต้องมาทำพูดดี เพราะแกนั่นแหละที่ทำให้เรนี่ต้องตาย ถ้าแกไม่แทรกเข้ามา ฉันกับเรนี่ก็ยังคบกันอยู่ เรนี่ก็ไม่ต้องตายแบบนี้หรอก”
อยุทธ์ส่ายหน้าช้าๆ “แกก็รู้ ว่าฉันคบกับเรนี่หลังจากที่เลิกกับแกแล้ว ก่อนหน้านั้น เรนี่ก็ขอเลิกกับแกหลายครั้ง เพราะทนนิสัยแกไม่ไหว แต่แกตะหากที่ไม่ยอมเลิก”
“พูดพอรึยัง ถ้าพอแล้ว ก็เตรียมตัวตายได้เลย”
หิรัญเล็งปืนจะยิงอยุทธ์ อยุทธ์ยิ้ม “ก็ดี ฉันจะได้ไปอยู่กับเรนี่”
หิรัญได้ฟังรู้สึกแค้นมาก จะเหนี่ยวไกยิงอยุทธ์ แต่ทันใดนั้น นวัชก็นำตำรวจเข้าล้อมหิรัญไว้ ก่อนที่ลาภิณ และเจติยาจะเดินตามออกมา
นวัชเล็งปืนไปที่หิรัญและสั่งด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด “อย่าขยับ ไม่อย่างงั้นผมยิงคุณแน่”
หิรัญตกใจหันกลับไปมอง ตำรวจอีกกลุ่มที่ซุ่มอยู่ ก็เข้าไปคุ้มกันพาตัวอยุทธ์ออกมา หิรัญหันกลับมาจะยิงอยุทธ์ แต่ก็ไม่ทันแล้ว กลายเป็นว่าตนคนเดียวที่ถูกล้อมอยู่ หิรัญยิ่งคลั่งหนักใช้ปืนเล็งกราดไปทั่วไม่ให้คนอื่นเข้ามา
เจติยาพยายามหว่านล้อม “ยอมให้จับดีๆ เถอะค่ะคุณหิรัญ”
ลาภิณช่วยพูด “ผมรู้จักคุณพ่อกับคุณแม่ของคุณนะ ตอนนี้ก็แจ้งท่านไปแล้ว อีกไม่นานท่านก็จะมาถึงที่นี่ วางปืนซะเถอะครับ”
หิรัญไม่สนใจเจติยากับลาภิณ และเริ่มสติแตก หันไปตะคอกใส่อยุทธ์ “มึงอย่าคิดว่าจะเอาชนะกูได้ คนที่จะได้ไปอยู่กับเรนี่ คือกู ไม่ใช่มึง”
หิรัญจะฆ่าตัวตาย กำลังจะเอาปืนจ่อขมับ แต่ทันใดนั้น มือของหิรัญก็ขยับต่อไม่ได้ ชะงักค้างอยู่อย่างนั้น
เจติยามองไปที่มือหิรัญพูดกับตัวเองเบาๆ “คุณเรนี่”
อยุทธ์ได้ยินหันไปมองเจติยาด้วยความแปลกใจเหมือนเจติยามองเห็นวิญญาณเรนี่
หิรัญเห็นวิญญาณเรนี่จับปืนในมือตนเอาไว้ ไม่ยอมให้ยิงตัวตาย ก็ร้องลั่นด้วยความกลัวสุดขีด“ปล่อยฉัน เธอตายไปแล้ว”
นวัชกับพวกตำรวจพากันงงไปหมด ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับหิรัญ มีเพียงลาภิณ และเจติยาเท่านั้น ที่ไม่ตกใจ
เรนี่มองหิรัญน้ำตาคลอ “ฉันไม่ได้รักคุณ ได้ยินมั้ย ฉันไม่ได้รักคุณ” หิรัญนิ่งไป มองวิญญาณเรนี่อึ้งๆ “ถึงคุณจะตามทำลายทุกคนที่ฉันรักจนหมด คุณก็ไม่มีวันได้ความรักจากฉันหรอก”
หิรัญแหกปากร้องลั่นสติแตก “ปล่อยกู”
หิรัญยิงปืนใส่วิญญาณเรนี่ไม่ยั้ง จนทุกคนต้องหมอบราบกันหมด
กระสุนทำอะไรเรนี่ไม่ได้..เรนี่เดินเข้าหาหิรัญทั้งน้ำตา “ยอมมอบตัวซะ หยุดทำบาปซะทีเถอะหิรัญ”
“ไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับกู” หิรัญถอยหนีไปชนราวกำแพง แล้วตัดสินใจจะปีนโดดลงไปตายดีกว่าโดนตำรวจจับเข้าคุก
เรนี่เห็นก็ต้องตกใจมาก รีบตะโกนห้าม “หิรัญ อย่าโดด”
ไม่คาดคิดอยุทธ์พุ่งปาดเข้าไปรวบตัวหิรัญล็อคเอาไว้ได้ทัน
หิรัญคลั่งอาละวาดร้องไห้ฟูมฟายร้องลั่น “ปล่อยกู ปล่อยกู”

ตำรวจนายหนึ่งกำลังพาตัวหิรัญไปขึ้นรถเพื่อนำไปฝากขังที่ศาลที่หน้าโรงพัก
อยุทธ์รีบเดินเข้าไปหาหิรัญ “ขอโทษครับ ผมขอคุยกับเค้าซักครู่ได้มั้ยครับ”
“อย่านานนักนะครับ”
“ครับ”
ตำรวจเดินเลี่ยงไปรอที่รถตำรวจเพื่อให้อยุทธ์ได้คุยกับหิรัญตามลำพัง
หิรัญมีสีหน้าซึมๆไป “แกจะตามมาเยาะเย้ยฉันเหรอะ ฉันแพ้แกแล้วนี่ ตอนเรนี่ยังอยู่ เค้าก็ทิ้งฉันไปหาแก ขนาดตายไปแล้ว เค้าก็ยังเข้าข้างแก”
“ไม่มีใครแพ้ใครชนะหรอก ทั้งนายทั้งฉัน เราต่างก็สูญเสีย แล้วที่ฉันช่วยนายไว้ ก็เพราะฉันไม่อยากให้มีใครต้องตายอีกแล้ว” หิรัญถอนใจ ทำหน้าเซ็งๆ “ส่วนเรนี่ ถ้าเค้ายังอยู่ เค้าก็คงทำแบบเดียวกับฉัน เพราะเค้าไม่อยากให้นายทำร้ายใคร รวมถึงตัวนายเองด้วย”
หิรัญนิ่งไปๆ เหมือนจะรับฟัง
“เรนี่เคยบอกฉันว่าเค้าอาจจะไม่ได้รักนายแบบคนรักแล้ว แต่นายก็ยังเป็นเพื่อนของเค้าเสมอ”
หิรัญนิ่งเงียบ ไม่ยอมพูดอะไรอีก ก่อนจะเดินไปขึ้นรถตำรวจเอง โดยไม่หันมาพูดกับอยุทธ์อีกเลย อยุทธ์ได้แต่มองตามไม่รู้เลย ว่าหิรัญจะเข้าใจและยอมรับได้หรือไม่ แต่ตนก็ทำดีที่สุดแล้ว

เจติยาเปิดประตูห้องแต่งศพเข้ามา พอเข้ามาก็เห็นเรนี่ยืนอยู่ พร้อมกับหันมายิ้มให้ตน
“นายหิรัญยอมรับสารภาพทุกอย่างแล้วค่ะ พี่ผู้กองบอกว่าท่าทางเค้าสำนึกผิดแล้ว คุณคงไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้วนะคะ”
“ฉันทราบแล้วค่ะ ที่ฉันต้องการก็คือสิ่งนี้ล่ะ ฉันไม่ได้อยากล้างแค้นอะไรหิรัญเค้า แค่เค้าสำนึกผิดแล้วไม่ทำร้ายใครอีกก็พอ”
“ถ้าอย่างนั้น คุณก็คงไปจากที่นี่ได้แล้ว หรือว่าคุณยังห่วงคุณพ่อคุณกับคุณอยุทธ์อยู่”
“เรื่องพ่อ ตอนนี้ท่านอาการทรุดหนักมากคงไม่มีทางที่จะรักษาได้แล้วล่ะค่ะ ฉันคงทำได้แค่อยู่รอรับท่านเท่านั้น ส่วนเรื่องอยุทธ์..”.
ขณะนั้นเอง เสียงอยุทธ์ดังขึ้นมาก่อนตัวเรียกเจติยา “คุณเจ”
เจติยา และเรนี่ตกใจ หันไปมองตามเสียง เห็นอยุทธ์ยืนมองอยู่ที่หน้าประตู
“คุณเห็นวิญญาณของเรนี่ใช่มั้ยครับ” อยุทธ์มองไปรอบๆ “เรนี่ล่ะครับ เธออยู่ที่นี่รึเปล่า ผมอยากคุยกับเค้าได้มั้ยครับ” อยุทธ์อ้อนวอนขอร้อง
เจติยาหันไปมองเรนี่ เรนี่หน้าขรึมลงพร้อมพยักหน้ารับ เหมือนมีความในใจที่อยากคุยกับอยุทธ์เช่นกัน

เจติยากำลังบอกคำพูดของเรนี่ให้อยุทธ์ฟัง โดยมีเรนี่อยู่ใกล้ๆ
“คุณเรนี่อยากให้คุณดูแลตัวเองให้ดี รักษาสุขภาพ แล้วก็ใช้ชีวิตอย่างที่คุณต้องการ...”
อยุทธ์ตั้งใจฟัง น้ำตารื้นๆ
เรนี่ยืนเยื้องไปด้านหลังเจติยาจ้องมองไปที่อยุทธ์น้ำตารื้นๆตาม “อย่าปล่อยให้ปมในชีวิตทำร้ายตัวเองได้อีก”
เจติยาพูดถ่ายทอดคำพูดของเรนี่ต่อ“อย่าปล่อยให้ปมในชีวิตทำลายตัวเองได้อีก”
เรนี่ทนไม่ไหว เดินเข้าสวมร่างเจติยาสิงชั่วคราว ร่างเจติยาผงะไปเล็กน้อยก่อนพูดเป็นเสียงเรนี่ “กลับไปปรับความเข้าใจกับครอบครัวซะ ชีวิตของเธอจะได้เดินหน้าซะที”
“คุณห่วงผมเสมอเลยนะ ขนาดตายไปแล้วก็ยัง..” อยุทธ์ซึ้งใจจนพูดไม่ออก ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “คุณไม่ต้องห่วงผมแล้วนะเรนี่ ผมสัญญา ว่าผมจะมีชีวิตอยู่อย่างที่คุณต้องการ คุณไปให้สบายเถอะนะ”
“ฉันยังมีห่วงอยู่อีกเรื่อง”
“อะไรเหรอเรนี่ บอกมาเลย ผมจะจัดการให้คุณเอง”
“ฉันอยากให้คุณเปิดใจที่จะรักใครจริงๆได้แล้ว”
อยุทธหน้าเสีย “ทำไมคุณพูดแบบนี้ล่ะเรนี่”
เรนี่ในร่างเจติยามองอยุทธ์อย่างเข้าใจ “ฉันรู้ว่าคุณสงสารฉันมากกว่ารัก” อยุทธ์หน้าขรึมลง ไม่คิดว่าเรนี่จะรู้เรื่องนี้ด้วย “ต่อไปคุณต้องยอมฟังเสียงหัวใจมากกว่าสมองบ้าง”
อยุทธ์พยักหน้ารับปาก
เรนี่ในร่างเจติยามองอยุทธ์ด้วยสายตาแห่งความรักเต็มเปี่ยม ยิ้มบางๆ “ลาก่อนอยุทธ์ ฉันจะคิดถึงคุณไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน”
วิญญาณเรนี่ซ้อนขึ้นมากลืนร่างเจติยาจนมิด
“โชคดีนะเรนี่ ขอให้เราได้เจอกันอีก” อยุทธ์ตรงเข้าไปสวมกอดเรนี่เอาไว้ อยุทธ์และเรนี่กอดล่ำลากัน ลาภิณเดินมาตามทางพอดี ชะงักไปทันทีเพราะภาพที่ลาภิณเห็นคืออยุทธ์สวมกอดกับเจติยา ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างระยิบระยับเกิดขึ้นรอบตัวเรนี่ ก่อนที่วิญญาณของเรนี่จะเลือนหายไป เหลือเป็นร่างเจติยาแทน
เจติยาอยู่ในอ้อมกอดอยุทธ์รู้สึกอึดอัดตะขิดตะขวง เรียกอยุทธ์ “คุณอยุทธ์คะ คุณเรนี่ไปแล้วค่ะ”
อยุทธ์รีบผละออกจากเจติยาทันที ”ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ ผมไม่มีเจตนา”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจ”
อยุทธ์อึดอัดขัดเขิน วางหน้าลำบาก “งั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ”
อยุทธ์รีบเดินไปพ้นๆจากเจติยา เจติยาเป่าปากออกมาก่อนจะหันไปอีกทางชะงักไปเมื่อเห็นลาภิณหลบมุมกอดอกมองอยู่ หน้านิ่งๆ ดูกวนๆ ลึกๆก็หึงหวงภรรยามาก

ลาภิณเดินนำไปตามทางเดินที่จอดรถ
เจติยาเดินตามมาอธิบาย ด้วยสีหน้าไม่สบายใจ “เจไม่คิดว่าเรนี่จะอดใจไม่ไหวเข้าสิงร่างเจแบบนั้นนี่คะ” ลาภิณเดินต่อเหมือนไม่สนใจฟัง “คุณอยุทธ์เค้าเห็นเจเป็นเรนี่ไม่ใช่เจซะหน่อยแล้ววินาทีที่ต้องจากกัน เค้าก็อดใจไม่ได้”
ลาภิณเดินไปหยุดที่รถ เจติยาร้อนใจมาก รีบอธิบาย “คุณต้นก็เห็นนี่คะ พอวิญญาณเรนี่จากไป คุณอยุทธ์ก็ตกใจมาก ขอโทษเจซะยกใหญ่ เค้าไม่ได้คิดจะล่วงเกินหรือว่าพิศวาสอะไรเจเลย”
ลาภิณหันกลับมาพร้อมขำๆ เจติยาเห็นลาภิณขำๆได้แต่อึ้งไป “อ้าว นี่คุณต้นไม่ได้โกรธเจเหรอคะ”
“ผมเข้าใจทุกอย่าง” ลาภิณทำหน้าเย้าแหย่ ล้อเลียน “แต่มันอดหึงไม่ได้ก็เลยอยากแสดงออกมั่ง”
เจติยาตีแขนลาภิณแล้วหยิกแขนหยิกพุงบิดไปมาด้วยความเจ็บใจ
ลาภิณปัดป้องเล็กน้อย“ โอ๊ยเจ็บ”
เจติยายิ้มๆ มันเขี้ยวเปลี่ยนจากหยิกเป็นจั๊กจี้แทน ลาภิณแก้เกมด้วยการสวมกอดล็อคเจติยาแล้วยกตัวลอย อยุทธ์แอบมองลาภิณและเจติยาหยอกเย้ากันอยู่ที่มุมหนึ่งด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะรีบหลบออกไปก่อนจะมีใครเห็นตน

กสิณกำลังคุยกับพิมพ์อรอยู่ที่ห้องกสิณ
กสิณมีทีท่าไม่มั่นใจนัก “เธอแน่ใจแล้วนะพิมพ์อร”
“แน่ใจสิ เจติยาล้ำเส้นฉันมากเกินไปแล้ว โดยเฉพาะเรื่องอยุทธ์ ฉันพยายามทำให้อยุทธ์เหมือนไม่มีตัวตน จะเป็นจะตายฉันก็ไม่เคยใส่ใจ แต่ยัยนั่นเอาคุณพ่อมาขู่ ทำให้ฉันต้องใช้อำนาจของเธอช่วยเหลือจนได้ ฉันไม่มีวันลืมเรื่องวันนี้เด็ดขาด”

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 5/5 วันที่ 14 ก.ค. 57

ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณี
ละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ