@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 8 วันที่ 17 ก.ค. 57

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 8 วันที่ 17 ก.ค. 57

พริตตี้ในร่างโอ้เอ้หลับตาลง รวบรวมสมาธิ เพียงครู่เดียว วิญญาณพริตตี้ก็ออกจากร่าง ในขณะที่วิญญาณโอ้เอ้ถูกดูดกลับเข้าไปในร่างแทนทันที วิญญาณพริตตี้หันไปยิ้มให้เจติยา ก่อนจะมีแสงระยิบระยับขึ้นรอบตัว แล้วเลือนหายไป

อึดใจหนึ่ง โอ้เอ้ก็ค่อยๆรู้สึกตัว แต่โอ้เอ้งงๆจำอะไรไม่ได้ “อ้าวพี่เจ ลุง ผมมาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย” โอ้เอ้ลุกขึ้นแล้วก็เดินงงๆ ออกไป
ทวีมองตาม “ท่าทางมันจะจำอะไรไม่ได้เลยนะหนู”
“ดีแล้วล่ะค่ะ”
ทวีพูดติดตลก “แต่ลุงว่าตอนตุ้งติ้งน่ารักกว่าตอนปกติเยอะเลย คิดๆแล้วไม่น่าช่วยมันเลยนะหนูเจ”
เจติยาขำๆ ตามลุงทวี อดเห็นด้วยกับทวีไม่ได้


เจติยามองเหรียญสีดำสนิทในมือตนด้วยสีหน้าครุ่นคิด “ฉันจะทำความดีช่วยเหลือวิญญาณตกทุกข์ได้ยากไปเรื่อยๆ แล้วชำระเหรียญให้บริสุทธิ์ทุกอัน ไม่ยอมให้มีกล่องรากบุญกล่องใหม่เกิดขึ้นมาได้อีกเป็นอันขาด”
เจติยาประกบเหรียญใว้ในใจกลางฝ่ามือทั้งสอง ทันใดนั้นก็เกิดแสงสว่างขึ้นที่มือของเจติยา แต่เพียงครู่เดียวก็หายไป เจติยารีบดูเหรียญในมือ ปรากฏว่าเหรียญยังเป็นสีดำสนิทอยู่ มีเพียงมุมเล็กๆของเหรียญที่เปลี่ยนเป็นสีดำจางๆเท่านั้น
“จางไปนิดเดียวเอง” เจติยาถอนใจ

ในเวลาเดียวกันกสิณที่อยู่ที่บ้านพิมพ์อรมีไฟลุกท่วมตัว กรีดร้องโหยหวนเสียงดังลั่นด้วยความเจ็บปวด แม้ว่าเจติยาจะชำระเหรียญไปได้นิดเดียว แต่ก็สร้างความเจ็บปวดให้กสิณอย่างมาก กว่าเปลวไฟจะดับลง กสิณก็บาดเจ็บไม่น้อย
กสิณทั้งโกรธแค้นทั้งตกใจ “มันชำระเหรียญได้ยังไง ใครช่วยมัน”
กสิณขบกรามแน่น สายตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นอาฆาต

ลาภิณกำลังขับรถพาเจติยาไปทำงานด้วยกัน ภาพที่เข็มบอกความเร็วของรถ แสดงความเร็วของรถที่เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ
เจติยาเหลือบไปมองเกณฑ์วัดความเร็ว“ทำไมขับเร็วนักล่ะคะคุณต้น”
“เร็วไปเหรอ ผมไม่รู้สึกตัวเลยนะเนี่ย” ลาภิณจะลดความเร็วลง แล้วมีสีหน้าตกใจร้องออกมา “เฮ๊ย... “
“มีอะไรคะ”
“ผมนึกขึ้นได้ว่าลืมของ แต่ช่างมันเถอะ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร เอาไว้พรุ่งนี้ก็ได้”
ทันใดนั้นเอง ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินตัดหน้ารถในระยะกระชั้นชิด ลาภิณและเจติยาตกใจสุดขีด เจติยาร้องออกมาด้วยความตกใจ ส่วนลาภิณรีบหักหลบแล้วแตะเบรกตามสัญชาติญาณ

รถของลาภิณหักหลบจนเสยเข้ากับฟุตบาท แต่ก็จอดสนิท
ลาภิณหันไปถามเจติยาด้วยความเป็นห่วง “เจ เป็นไงบ้าง”
เจติยาตกใจแต่พยายามตั้งสติ “ไม่เป็นไรค่ะ”
ทั้งคู่ตั้งสติได้ ก็รีบลงจากรถเพื่อดูอาการหญิงสาวที่ตัดหน้ารถทันที แต่พอลงมาก็หาผู้หญิงที่ตัดหน้ารถไม่เจอ ทั้งคู่มองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา
ลาภิณงงเป็นไก่ตาแตก “หายไปไหนเนี่ย”
เจติยาเดินหา แต่ก็ไม่เจอ
ทันใดนั้นฝากระโปรงรถลาภิณก็ดีดเปิดออก พร้อมๆกับหม้อน้ำรถระเบิด น้ำร้อนๆพุ่งเข้าใส่เจติยาทันที เจติยาตกใจสุดขีด ร้องออกมาพร้อมยกมือขึ้นบังตามสัญชาติญาณ ทันใดนั้นเอง ก็มีแสงสีขาวพุ่งออกจากฝ่ามือเจติยา น้ำร้อนๆสะท้อนๆกลับไปทันทีไม่โดนเจติยาแม้แต่น้อย เพราะพลังที่ยมทูตฉายาให้มา ปกป้องเจติยาจากอำนาจของกสิณ
ลาภิณตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า รีบเข้าไปดูภรรยาทันที “เจ เป็นอะไรรึเปล่า”
“ไม่ค่ะ” เจติยาพยายามตั้งสติ แต่สีหน้ายังตื่นตกใจไม่หาย
เจติยาหน้าขรึมลง รู้ทันทีว่าเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ใช่บังเอิญแน่

ทางด้านกสิณกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดสุดๆ เพราะโดนพลังสะท้อนกลับมา เนื้อตัวกสิณเต็มไปด้วยแผลพุพองเหมือนโดนน้ำเดือดๆลวกไม่มีผิด หน้าตาเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลสยดสยองน่ากลัว
กสิณทรุดลงด้วยความเจ็บปวด สูญเสียพลังไปไม่น้อย ก่อนจะรวบรวมพลัง รักษาบาดแผลให้ตัวเอง จนแผลเลือนหายไป
“เจติยา” กสิณเรียกชื่อเจติยาด้วยความแค้นใจสุดๆ

ลาภิณเดินคุยโทรศัพท์มือถือมาตามทางเดินในนิราลัย โดยมีเจติยาตามมา
“ได้ครับ ขอบคุณมาก... เอามาส่งที่บริษัทดีกว่าครับได้ครับ สวัสดีครับ” ลาภิณกดตัดสาย “เหลือเชื่อจริงๆนะเจ รถเพิ่งออกจากเช็คศูนย์มาแท้ๆ อยู่ๆ หม้อน้ำระเบิดได้ยังไง”
เจติยามีสีเครียด รู้ดีว่าเพราะอะไร แต่กลัวลาภิณมีอันตรายเลยไม่อยากบอก “ไม่มีใครเป็นอะไร ก็ดีแล้วล่ะค่ะคุณต้น”
ขณะนั้นเอง ก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งเล่นอยู่คนเดียวบนทางเดิน โดยน้องมินกำลังอ่านการ์ตูนจากแท็บเล็ตแล้วพูดคนเดียว เหมือนกำลังคุยกับใครซักคน
“วันนี้ใครพาลูกมาทำงานด้วยเนี่ย หน้าตาน่ารักจังเลย” เจติยาเดินเข้าไปทักทาย “สวัสดีจ้ะ”
น้องมินเงยหน้าขึ้นมองแล้วยกมือไหว้ทั้งสองคนตามประสาเด็กมารยาทดี
เจติยายิ้มแย้มเอ็นดู “มากับใครจ๊ะเนี่ย”
“มากับคุณอาค่ะ คุณอามาหาเพื่อน เลยพาหนูมาด้วย”
ขณะนั้นเอง สิทธิพรก็เดินเข้ามาหา “สวัสดีครับ”
ลาภิณกับเจติยาหันมอง
“อ้าว นึกว่าใคร..ไปมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”
สิทธิพรรีบปฏิเสธเสียงหลง “ไม่ใช่ หลาน..พอดีพี่ชายกับพี่สะใภ้ไปอังกฤษ ก็เลยต้องรับฝากเลี้ยง มาหาแกก็ต้องกระเตงๆมาด้วย”
ลาภิณหันไปยิ้มๆกระเซ้าสิทธิพร “ดีแล้วฝึกเอาไว้”
“แกกับคุณเจมากกว่าที่ควรฝึกเอาไว้... “ สิทธิพรมีสีหน้าจริงจังขึ้นมา “ต้นฉันมีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วย”
ลาภิณมองสิทธิพรด้วยความแปลกใจ ว่ามีเรื่องอะไรถึงมาหาตนถึงที่

ลาภิณกำลังคุยกับสิทธิพรด้วยสีหน้าเคร่งเครียดในห้องทำงาน
“พี่กัมปนาทมีศักดิ์เป็นพี่ฉันก็จริง แต่เราก็ไม่สนิทกันเท่าไหร่หรอก ตอนฉันมีปัญหากับน้าพิสัย ฉันก็ไม่เคยไปขอความช่วยเหลือเค้า แกก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเค้ามีอิทธิพลเอาเรื่อง ลูกน้องมีแต่นักเลงหัวโจกทั้งนั้น”
“เค้าจะเป็นอะไรก็ไม่เกี่ยวกับฉันนี่ ฉันสนใจโปรเจคกาสิโนซิตี้ของเค้ามากกว่า แกแนะนำให้ฉันรู้จักหน่อยได้มั้ยล่ะ”
“ถ้าแค่แนะนำก็พอได้ แต่แกต้องระวังตัวให้มากๆก็แล้วกัน ถ้าเลือกได้ อย่ายุ่งกับเค้าจะดีกว่า “
“มีโปรเจคต์หลายพันล้านอยู่ตรงหน้า ฉันคงห้ามใจไม่ให้ยุ่งไม่ได้หรอกว่ะ แต่ฉันจะระวังตัวก็แล้วกัน”
ลาภิณหนักใจ รู้นิสัยเพื่อนดีว่าคิดถึงแต่ผลประโยชน์ แต่เพื่อนออกปาก จะไม่ช่วยก็ไม่ได้

เจติยาหาขนมหาน้ำให้น้องมิน อย่างเอาอกเอาใจ ดูแลด้วยความรักและเอ็นดูอย่างดี ทวี และโอ้เอ้ เดินคุยกันมา พอเห็นเจติยากำลังดูแลน้องมินอยู่ ก็หยุดมอง
โอ้เอ้อดแซวไม่ได้ “ไม่มีเองซะเลยล่ะพี่เจ นั่งเลี้ยงลูกคนอื่นเค้าอยู่ทำไม”
เจติยาเขิน “ไม่ต้องพูดมากเลยเจ้าโอ้เอ้ น่าจะปล่อยให้เป็นสาวพริตตี้ซะให้เข็ด”
โอ้เอ้แกล้งทำมือไม้ออก สะบัดสะบิ้งน่าดู“บ้าพี่เจเนี่ย สิงวันเดียว หนูเกือบติดใจและ”
ทวียิ้มๆ ส่ายหน้า “ดูมัน นับวันยิ่งน่าเตะ”
“อาเจขา แบ่งขนมให้ฝ้ายกินบ้างสิคะ ฝ้ายมองตั้งนานแล้วนะคะ”
“ได้สิคะ”
เจติยาแบ่งขนมกับน้ำใส่จานเล็กๆ วางไว้ใกล้ๆน้องมิน
“อ้าว หนูนี่พาเพื่อนมาด้วยเหรอ”
“ไม่มีหรอกค่ะลุง เป็นเพื่อนในจินตนาการของน้องมินเค้าน่ะค่ะ เด็กวัยนี้ช่างจินตนาการ ยิ่งเป็นลูกคนเดียว ไม่ค่อยมีเพื่อนด้วย ก็เลยสร้างเพื่อนในจินตนาการขึ้นมาน่ะค่ะ”
โอเอ้แปลกใจ “อย่างงี้ก็มีด้วย แน่ใจนะพี่เจว่าไม่ได้บ้า”
ลุงทวีมะเหงกใส่หัวโอ้เอ้จนร้องลั่น “ปากเหรอวะเนี่ย เรื่องแบบนี้มีมานานแล้วโว้ย สมัยก่อนเด็กที่เป็นแบบเนี้ย โบราณเค้าบอกว่าคุยกับแม่ซื้อ ไม่เคยได้ยินรึไง”
โอ้เอ้ส่ายหน้าดิก “ไม่เคยหรอกลุง ครอบครัวผมทันสมัยไฮเทคอินเตอร์เน็ตเร็วปี๊ด”
ทวีหมั่นไส้ “ถุย..”
โอเอ้หน้าเหยเก จ๋อยไปตามระเบียบ เจติยายิ้มขำๆ หันไปลูบหัวน้องมินด้วยความเอ็นดู
เจติยาก็เหลือบไปเห็นจานขนมกับน้ำที่ตนแบ่งไปให้เพื่อนในจินตนาการของน้องมิน หายไปจนหมด เจติยาแปลกใจ เพราะน้องมินไม่ได้กินแม้แต่น้อย
ทันใดนั้นเอง เด็กผู้หญิงคนหนึ่งโดดลงมา เจติยาตกใจร้องพร้อมลุกหนีอย่างขวัญหาย
เจติยาจ้องหน้าวิญญาณเด็ก “น้องฝ้ายใช่มั้ย”
“บอกความจริง!!!” น้องฝ้ายหน้าตาดุ โกรธจัด

ที่ห้องแต่งศพ อยุทธ์กำลังใช้ดินสอสเก็ตภาพน้องฝ้ายให้เจติยาอยู่
อยุทธ์ส่งภาพที่สเก็ตเสร็จให้เจติยา “ลองดูนะครับว่าเหมือนมั้ย”
เจติยารับภาพมาดู “โอ้โห เหมือนมากเลยค่ะ แค่ฟังที่เจบอก ไม่น่าเชื่อว่าคุณอยุทธ์จะวาดออกมาได้เหมือนขนาดนี้”
“ขอบคุณครับ แล้ววิญญาณเด็ก เค้าต้องการให้คุณเจช่วยอะไรล่ะครับ”
“ยังไม่ได้คุยกันเลยค่ะ เค้าปรากฏให้เห็นแป๊บเดียวก็หายไป แต่ถ้าเค้าอยากให้ช่วยจริงๆ เดี๋ยวก็คงมาใหม่ เจถึงขอให้คุณช่วยสเก็ตภาพเหมือนเอาไว้ไงคะ เผื่อจะต้องใช้”
“ทำบุญด้วยการช่วยเหลือวิญญาณ แปลกดีนะครับ ไม่มีใครเหมือน”
“เอ่อ คุณอยุทธ์คะ แล้วเรื่องเหรียญ ไม่ทราบว่าคุณตัดสินใจยังไงคะ”
“ผมเข้าใจเหตุผลของคุณเจนะครับ ถ้ากล่องรากบุญถูกสร้างใหม่ขึ้นมาจริงๆ มันก็น่าห่วง แต่เรื่องนี้ก็เกี่ยวกับ ชีวิตของคุณพ่อผม ยังไงขอเวลาผมคิดให้รอบคอบก่อนนะครับ”

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 8 วันที่ 17 ก.ค. 57

ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณี
ละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ