อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 18/5 วันที่ 2 ส.ค. 57
“ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา อยากแต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองรัก...พร้อมจะแก่เฒ่าไปด้วยกัน ฉันไม่อยากอยู่ท่ามกลางคมหอกคมดาบไปตลอดชีวิต แล้วถ้าเรามีลูก ลูกของเราต้องสืบทอดภาระความแค้นไปอีกไม่มีที่สิ้นสุดงั้นเหรอคะ ฉันไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นค่ะ...ทาเคชิ”ทาเคชินิ่ง อึ้ง ภาพและน้ำเสียงของแพรวดาวแว่วอยู่ในความคิด จนไม่มีสมาธิจะสนใจเรื่องการสู้รบกับใคร ริวแอบมองทาเคชิ อยู่เงียบ ๆ
ทาเคชินั่งเงียบ มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ริวนั่งอยู่ข้าง ๆ ตรงเบาะด้านหลัง ส่วนคัตสึ เซกิ ขับรถและนั่งอยู่ด้านหน้า ริวลังเล ก่อนตัดสินใจพูดกับทาเคชิ
ทาเคชิชำเลืองมอง ราวกับอยากรู้ว่าริวจะพูดอะไรอีก
“ลืมไปแล้วหรือว่าแกก็เคยต้องการชีวิตอิสระ ไม่อยากอยู่ในวังวนของการต่อสู้...เหมือนกับที่โอคุซังรู้สึกตอนนี้”
“แต่สุดท้าย...ฉันก็ต้องยอมรับหน้าที่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”
“หน้าที่กับหัวใจมันคนละเรื่องกันไม่ใช่เหรอ”
“ไม่มีหัวใจก็ไม่เจ็บ”
“ถ้าความรักคือจุดอ่อนของนักรบ แกต้องเปลี่ยนความรักให้เป็นพลังที่เข้มแข็ง”
ทาเคชินิ่ง คิดตาม
ร้านผลไม้ของมาซาโกะ...แพรวดาวโค้งตัวให้ลูกค้าอย่างนอบน้อม ขณะยื่นถุงใส่ผลไม้ให้ลูกค้ารับไป
“ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะคะ”
ลูกค้ายิ้มให้แล้วเดินออกจากร้าน สวนกับทาโร่ที่กำลังยกลังใส่ผลไม้หลายลัง เข้ามาวาง บริเวณหน้าร้านชั่วคราว แพรวดาวหันไปเห็น จึงเข้าไปช่วยยกลังผลไม้ทันที
“โอคุซังไม่ต้องทำครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง”
ทาโร่วางลังสุดท้ายลง ปรี่เข้าไปยื้อแย่งแพรวดาวยกลังผลไม้อีกด้านหนึ่ง
“ช่วยกันทำ จะได้เสร็จเร็วขึ้น”
“แต่โอคุซังยังไม่ค่อยแข็งแรง”
“ฉันสบายดี ว๊าย...”
ขณะที่ทาโร่กับแพรวดาวยื้อแย่งยกลังผลไม้ จู่ ๆ มือแพรวดาวก็ลื่น ทำให้ลังผลไม้จะหลุดจากมือ ทาโร่รีบยื่นมือทั้งสองข้าง ประคองมือแพรวดาวไว้อีกที อย่างรวดเร็ว ทาโร่กับแพรวดาวต่างคนต่างชะงักมองหน้ากัน อึ้ง ๆ ทาเคชิก้าวเข้ามาพอดี แพรวดาวหันขวับไปเห็น ตะลึง ไม่คาดคิด
“ทาเคชิ”
“โซเรียว...”
ทาโร่ตกใจที่เห็นทาเคชิ จึงรีบคว้าลังผลไม้มาจากมือแพรวดาว ก้มศีรษะทำความเคารพทาเคชิ แล้วยกลังผลไม้เลี่ยงออกไปหลังร้าน ทาเคชิมองตามทาโร่อย่างรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ก่อนหันมาสนใจแพรวดาวที่ยืนนิ่งมองเขาอยู่ แพรวดาวกับทาเคชิทำตัวไม่ถูก เมื่อได้เจอกันอีกครั้ง
ทาโร่วางลังผลไม้ลงอย่างไม่สบายใจ รู้สึกผิดที่ใกล้ชิดแพรวดาวต่อหน้าทาเคชิ มาซาโกะจัดของอยู่บริเวณนั้น จึงถามขึ้น
“ป้าเห็นรถบ้านโอะนิซึกะจอดอยู่หน้าร้าน สงสัยจะมารับหนูเซโกะกลับบ้าน”
“ครับ”
ทาโร่ตอบสั้น ๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลใจเรื่องเขากับแพรวดาวไม่หาย
บริเวณสวนหลังบ้านมาซาโกะ...ทาเคชิกับแพรวดาวต่างคนต่างเงียบ ไม่รู้จะเริ่มพูดอะไร จนทาเคชิตัดสินเอ่ยปากขึ้นมาก่อน
“ทาโร่บอกว่าคุณไม่ค่อยสบาย...ผมเป็นห่วง”
“ฉันขอโทษ...”
แพรวดาวน้ำเสียงสั่นเครือ เงยหน้ามองทาเคชิราวกับพร้อมเผชิญความจริงทุกอย่าง
“ฉันปฏิเสธการแต่งงานกับคุณ แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่รักคุณ”
ทาเคชินิ่งฟัง พยายามข่มความรู้สึกที่ยังเจ็บปวดนั้นไว้
“หลายเดือนที่เข้ามาอยู่ในบ้านโอะนิซึกะ...ฉันเห็นชีวิตที่มีแต่การเข่นฆ่าล้างแค้นไม่สิ้นสุด ถ้าฉันแต่งงานและมีลูกกับคุณ หัวอกของคนเป็นภรรยาและแม่อย่างฉันจะเป็นอย่างไร ถ้าลูกกับสามีถูกฆ่าตาย จนต้องเป็นม่ายอยู่ตัวคนเดียว”
แพรวดาวระบายความในใจปนเสียงสะอื้น ทาเคชิตอบเสียงแหบแห้ง
“คุณจะได้รับเกียรติสูงสุด และได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญ”
“แต่ฉันเห็นแก่ตัว ฉันอยากมีชีวิตที่เงียบสงบ...อยู่กับสามีและลูกไปจนแก่เฒ่า ฉันยอมเป็นคนขี้ขลาด ดีกว่ากอดเกียรติยศและความกล้าหาญแต่ต้องอยู่ด้วยความเดียวดายไปตลอดชีวิต”
แพรวดาวปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ทาเคชิขบกรามแน่น รู้สึกผิดที่ทำให้หญิงอันเป็นที่รักต้องเสียน้ำตา
“ขอโทษ...ผมทำให้คุณเสียน้ำตาอีกแล้ว”
“ถ้าจะผิด...ก็ผิดที่เราไม่คู่ควรกันแต่แรก”
“ความรักไม่มีถูกผิดหรือความคู่ควร...แค่เรารักกัน คนสำคัญที่สุดก็คือเรา”
ทาเคชิเชยคางแพรวดาวขึ้น ใช้นิ้วบรรจงเช็ดน้ำตาของเธอด้วยความรัก ทะนุถนอม
“หลังจากโอะนิซึกะจัดการมิซาว่ากับซะโต้สำเร็จ ผมจะวางมือจากที่นี่ ผมจะไปอยู่กับคุณที่เมืองไทย ผมอยากทำไร่องุ่น...มีชีวิตสงบสุขอยู่กับคนที่ผมรัก”
“จริงเหรอคะทาเคชิ”
แพรวดาวมองทาเคชิอย่างไม่เชื่อสายตา ไม่คิดว่าเขาจะตัดสินใจอย่างนี้ ทาเคชิตอบด้วยแววตาที่มุ่งมั่น จริงจัง อย่างตัดสินใจแล้ว
“ผมคิดถึงคุณ...กลับบ้านเราเถอะนะ”
แพรวดาวครุ่นคิด ก่อนขอร้องทาเคชิ
“ฉันยังไม่พร้อม...ขอเวลาฉันตัดสินใจหน่อยได้ไหมคะ”
ทาเคชินิ่ง ตัดสินใจ
ทาโร่ตามถามแพรวดาวอย่างไม่เข้าใจ ขณะที่แพรวดาวกำลังช่วยมาซาโกะเก็บผลไม้ กำลังจะปิดร้าน
“ทำไมโอคุซังไม่กลับไปพร้อมโซเรียว”
“ใกล้สอบแล้ว ฉันต้องใช้สมาธิอ่านหนังสือ”
แพรวดาวพูดพลางทำงานไป ทาโร่มองแพรวดาวอย่างไม่เชื่อ
“ถ้าโซเรียวยังไม่เข้าใจโอคุซัง ผมจะช่วยพูดให้”
“ไม่เกี่ยวกับทาเคชิ”
“แต่ว่า...”
แพรวดาวตัดบทเดินหนีกลับขึ้นห้องไปดื้อ ๆ ทำให้ทาโร่ยิ่งไม่เข้าใจ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแพรวดาวกันแน่
“เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น...ปล่อยให้หนูเซโกะคิดอะไรด้วยตัวเอง สักพักเถอะ” มาซาโกะบอก
ทาโร่เครียด เป็นห่วงแพรวดาว
ค่ำนั้น แพรวดาวทานอาหารร่วมกับทาโร่ มาซาโกะ แพรวดาวมัวแต่เหม่อ ทานน้อย ทาโร่เป็นห่วงแพรวดาว แต่มาซาโกะส่ายหน้านิด ๆ เตือนทาโร่ ให้อยู่เฉย ๆ
ทาเคชิ ริว และทุกคนประชุมวางแผนจัดการมิซาว่ากับซะโต้อย่างเคร่งเครียด ก่อนรับประทานอาหารด้วยกัน ริวคีบกับข้าวใส่ถ้วยให้ทาเคชิ แต่ทาเคชิคีบกับข้าวคืนกลับ ริวไม่ยอมแพ้ คีบกับข้าวใส่ถ้วยทาเคชิอีกรอบ เยอะกว่าเดิม ตั้งใจแกล้ง ทาเคชิวางตะเกียบลง ไม่ยอมกินต่อ ริววางตะเกียบตาม เหนื่อยใจกับทาเคชิ
แพรวดาวเอาขวดโหลใส่ดาวกระดาษออกมา ยิ้มสุขใจ ขณะหยิบดาวกระดาษดวงหนึ่งขึ้นมาดู
ทาเคชิถือดาวกระดาษดวงหนึ่งที่เพิ่งพับเสร็จขึ้นมาดู หน้าเคร่งเครียดของเขาค่อย ๆ คลายลง จนแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่มีความสุข
โถงบ้านโอะนิซึกะวันใหม่...ไอโกะเดินลงมาจากห้อง ท่าทางหงุดหงิด อารมณ์ไม่ค่อยดี สาวใช้เห็นไอโกะ รีบถลาเข้ามาหาอย่างแปลกใจ
“คุณหนูไอโกะออกมาได้ยังไงคะ”
“เดินออกมาสิ เท้าฉันก็มี”
ไอโกะกระแทกเสียงใส่ สาวใช้จึงรีบเปลี่ยนเรื่อง
“จะรับมื้อกลางวันเลยไหมคะ”
“พ่อฉันอยู่ไหน”
สาวใช้อึกอัก ไม่กล้าตอบ ไอโกะสงสัย
ในห้องทำงานริกิ...เคนอิจิรายงานความคืบหน้าแผนจัดการโอะนิซึกะด้วยท่าทางมั่นใจ
“ผมวางระเบิดและกำลังคนไว้รอบโกดัง ทันทีที่พวกโอะนิซึกะเข้าไปข้างใน...ตูม”
“เผาโกดังสินค้าขนาดใหญ่เพื่อฆ่าพวกโอะนิซึกะ นี่คือการลงทุนที่คุ้มค่า”
ริกิหัวเราะในลำคอ สายตาร้าย จูโร่ขัดขึ้น
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 18/5 วันที่ 2 ส.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ